Prentarinn - 01.01.1967, Blaðsíða 18

lögum hinn 9. nóv. Áöur en til funclar kom
hafði stjórn Alþýðusambandsins og ríkis-
stjórnin komizt að samkomulagi um að
fresta atkvæðagreiðslu um frv. til 10. desem-
ber og nota tímann til samninga. Höfðu odda-
menn Alþýðusambandsins átt tal við forustu-
menn prentara og tjáð þeim að slíkt sam-
komulag við ríkisstjórnina væri af hennar
hálfu því skilyrði háð að prentarar og bók-
bindarar féllust á það. Félagsfundurinn 10.
nóv. samþykkti að verða við tilmælum ríkis-
stjórnarinnar og stjórnar A.S.I. um að fresta
verkfallinu til 10. des. „í trausti þess að ríkis-
stjórn og atvinnurekendur noti frestinn til um-
ræðna og samninga við verkalýðsfélögin um
lausnir, sem þau geta fallizt á, en falli með
öllu frá því að skerða samningsrétt verkalýðs-
félaganna.“
Eftir að vinna var hafin á ný voru samn-
ingaviðræður upp teknar, en reyndust tilgangs-
lausar, þar sem atvinnurekendur töldu sig
Ijundna af heildarsamkomulagi allra verka-
lýðsfélaganna. Sáttafundir með deiluaðilum í
heild hófust ekki fyrr en 21. nóvember og
stóðu með nokkrum hléum til 10. desember,
án árangurs. Gott samstarf tókst með bóka-
gerðarfélögunum og tilnefndu þau öll fulltrúa
í samstarfsnefnd verkalýðsfélaganna.
Yerkfall alls þorra verkalýðs- og iðnaðar-
mannafélaga innan A.S.I. hófst hinn 10. des-
ember. Eru það víðtækustu verkfallsátök, sem
um getur á Islandi. Nokkrir sáttafundir voru
haldnir dagana 15.—20. desember. Enda þótt
aðilar einstakra hópa hittust í þessum umræð-
um, var ekki um nein eðlileg skoðanaskipti að
ræða, er leitt gætu til lausnar sérmála ein-
stakra stétta, sízt hinna fámennari. Hinar raun-
verulegu samningaviðræður voru ó hendi ör-
fárra manna, sem livorki höfðu umhoð né
möguleika til að samræma mismunandi óskir
og sjónarmið, sem óhjákvæmilega Idutu að
vera ríkjandi í svo víðtækum samningum.
Segja má að í þessum samningum hafi komið
í ljós allir höfuðgallar hinna svokölluðu heild-
arsamninga.
Hinn 20. desember var haldinn jélagsfundur
í H.I.P. og samþykkt tilboð um 15% kaup-
Árið 1962 var m. a. samið um 6%
orlofsgreiðslu á aukavinnu og fulla ábyrgð
á ónotuðum veikindadögum
af hálfu þeirrar prentsmiðju,
sem maður flyzt til.
hœkkun, en að öðru leyti óbreyttan samning
til 1. okt. 1964. Tilboð þetta var samþykkt
með 92 atkvæðum gegn 69, auðir seðlar voru
8. Þar með var lokið einni sérstæðustu vinnu-
deilu, sem Hið ísl. prentarafélag hefur háð
með tveimur verkföllum á tveimur mánuðum
í samtals tuttugu daga.
Prentarar og bókbindarar urðu án efa til
þess með fyrri verkfallsgerðum sínum að
skapa þrýsting, sem varð til þess að þoka
verkalýðshreyfingunni allri í varðstöðu og síð-
ar til verkfallsátaka. Þeir guldu þess hins
vegar hve samtök verkalýðsins eru yfirleitt
sein í svifum eins og glöggt mátti kenna á því
hve seint þau bjuggust til aðgerða, enda þótt
samningar félaganna væru „lausir“ eins og
bókagerðarmanna. Og þegar til átakanna kom
gliðnaði samstarfið í veigamiklum atriðum
með sérsamningum verzlunarmanna og Iðju.
Þegar meginhópur verkalýðsfélaganna samdi,
var það án þess að allir þeir, sem í sam-
flotinu voru ættu vísa höfn: byggingarverka-
mönnum var synjað um samninga og háðu
einir verkfall fram í miðjan janúar.
Höfuðvinningur þessara átaka var án efa
sá, að með þeim tókst að hrinda árás á sam-
lakafrelsi verkalýðshreyfingarinnar og rétt-
indi. Það tókst að koma lögum ríkisstjórnar-
innar fyrir kattarnef. Um 15% kauphækkun-
ina, er hins vegar þá sögu að segja, að megin-
hluti hennar var upp urinn af verðhækkunum
á fáum mánuðum.
14
PRENTARINN