Prentarinn - 01.01.1967, Blaðsíða 19

Haustið 1963 hóðu prentarar tvö
verkföll í samtals 20 daga.
Þó tókst verkalýðshreyfingunni að hrinda
órós ríkisvaldsins á samningsrétt
verkalýðsfélaganna, er „Frumvarp um
launamál o. fl." var dregið til baka í Alþingi.
Það var af hálfu ríkisstjórnarinnar háð því
skilyrði að bókagerðarmenn hættu
verkfallsaðgerðum.
1964
A fundi í H.I.P. hinn 30. ágúst 1964 var stjórn
félagsins falið að segja upp samningum þeim,
sem gerSir voru 20. desember 1963 og giltu
til 1. október 1964. 13. september samþykkti
félagsfundur kröfur til breytinga á samningn-
um.
Hinn 5. júní 1964 hafSi AlþýSusamband Is-
lands og ríkisstjórnin gert samkomulag, svo-
kallaSan rammasamning. Samningur þessi
sneiS bókagerSarfélögunum, sem á eftir
komu, mjög þröngan stakk hvaS kröfugerS og
samningsmöguleika snerti.
Kröfur þær, sem H.I.P. setti fram voru viS
þaS miSaSar, aS þær samrýmdust greindu
samkomulagi og var höfuSáherzlan lögS á
hina sígildu kröfu prentara, styttingu vinnu-
dagsins: MánuSina apríl, maí og september
félli vinna á laugardögum niSur, en í október,
nóvember og desember yrSi vinnu á laugar-
dögum hætt kl. 12 á liádegi. Til samræmis viS
„júnísamkomulagiS“ varSandi lengingu orlofs
skyldi orlof prentara vera minnst 21 dagur og
eftir 15 ára starf 24 dagar. Var þaS áSur 18
dagar og 21 dagur eftir 21 árs starf. Teknir
yrSu upp launaflokkar eftir starfsaldri, hærri
viSbótargreiSsla á blaSa- og vaktavinnu, 7%
orlofsfé á alla aukavinnu. Þá var og fariS fram
á aS laugardagar, sem ekki eru vinnudagar
á orlofstímanum, teldust ekki til sumarleyfis-
daga, auk smærri lagfæringa.
ViSræSur viS prentsmiSjueigendur drógust
á langinn og var fyrsti fundur meS þeim hinn
30. sept. Verkfall hafSi hinsvegar ekki veriS
boSaS. 7. október lögSu prentsmiSjueigendur
fram tilboS um lengingu orlofs eins og krafan
hljóSaSi, 7% vegna orlofs á aukavinnu, 3,6%
kauphækkun en enga hreyfingu til styttingar
vinnuvikunni. Stjórnin svaraSi þessu meS
gagntilboSi, 8. okt., þar sem slakaS var nokk-
uS á vinnutímakröfunni, ítrekaS aS launa-
flokkar yrSu upp teknir, meS 5% og 8% álagi
á lágmarkslaun, auk frekari hækkunar á blaSa-
og vaktavinnutaxta. Þessu tilboSi svöruSu
prentsmiSjueigendur meS því aS fallast á, aS
upp yrSi tekinn nýr launaflokkur eftir tveggja
ára starf, 2% hærri en lágmarkskaupiS. Auka-
vinnukaupiS skyldi haldast óbreytt í krónu-
tölu, en þannig hafSi allur þorri verkalýðsfé-
laga samiS um aukavinnuna meS júnísam-
komulaginu. Þessu tilboSi hafnaSi stjórnin og
kom máliS þannig fyrir félagsfund. Þar bar
hún fram tillögu um aS henni yrSi faliS aS
halda áfram samningsumræSum á grundvelli
gagntilboSsins frá 8. október og lögS yrSi
höfuSáherzla á styttingu vinnuvikunnar. Til-
lögu þessa samþykkti félagsfundurinn og var
nú enn hafiS samningaþóf viS atvinnurekend-
ur. Þeir neituSu kröfunni um vinnutímann,
sem þó var aSalkrafan og tók stjórnin þá aS
semja um aSra liSi. Sú varS niSurstaSan af
þessum viSræSum aS upp yrSi tekinn nýr
launaflokkur, eftir tveggja ára starf, meS 2%
hærra kaupi, en kaup fyrir vaktavinnu færi úr
5% í 8% og blaðavinnutaxti út 12% í 15%.
A þessum grundvelli undirritaSi stjórnin sam-
komulag viS prentsmiSjueigendur hinn 1. okt.
meS því skilyrSi aS félagsfundur samþykkti
þaS og öll atriSi júnísamninganna kæmu til
framkvæmda hiS skjótasta.
Hinn 22. október var samkomulagiS lagt
fyrir fund í félaginu og samþykkti hann til-
boSiS meS því skilyrSi aS viS þaS bættist „frí
hálfra laugardaga í einn mánuS“, og ekki
þyrfti aS koma til verkfalls, sem átti aS hefjast
aS morgni. AS öSrum kosti ítrekaSi fundurinn
gagntilboS þaS, er síSasti félagsfundur sam-
þykkti.
PrentsmiSjueigendur voru ófáanlegir til aS
15
PRENTARINN