Prentarinn - 01.01.1967, Blaðsíða 31

Haukur Már Haraldsson:
Prentlist - eða...
Tíðar og miklar framfarir liafa orðið und-
anfarin ár í hinum ýmsu þáttum prentlistar-
innar. Það er hins vegar sorgleg staðreynd, að
þessar miklu og hraðstígu framfarir hafa að
mestu farið fyrir ofan garð og neðan hjá ís-
lenzkum prenturum, svo furðulegt sem það er.
Oft og iðulega eru úti í hinum stóra heimi
haldnar firnamiklar prentsýningar, þar sem
nýjungar í faginu eru kynntar og mönnum
gefinn kostur á að dást að hugviti slyngra upp-
finningamanna. A þessar sýningar hópast svo
prentarar úr öllum hornurn heirns, -— en Is-
lendingurinn, hann fer ekki.
Hvers vegna?
Jú, einfaldlega vegna þess, að það virðist
vera landlægur sjúkdómur innan íslenzkrar
prentarastéttar, að hafa vægast sagt takmark-
aðan óhuga ó að verða meira en staðnaður
meðalmaður í fagi sínu.
Og hvað er það sem veldur þessu sinnuleysi?
Það er ekki gott að segja. Kannski er það
framtaksleysi hinna mörgu stjórna HÍP, -—-
kannski er það sú gamla firra landans að hon-
um komi það hreint ekki við, sem er að ger-
ast hinum megin við hafið. Þó er ég einna
helzt á því, að hér sé einfaldlega um að kenna
algjörri deyfð hins almenna félaga Hins ís-
lenzka prentarafélags. Má segja að þar sé illa
aftur farið fyrrum sterkasta og framfarasinn-
aðasta stéttarfélagi landsins.
Vert er þó að taka fram, að prentnemarnir
gera í því að skjóta hinum útlærðu ref fyrir
rass í þessum efnum. Fóru fyrir tveim árum
á prentsýningu í París og heimsóttu prentvéla-
verksmiðjurnar í Heidelberg. Og nú gera þeir
sér lítið fyrir og bregða sér á sýningu í Dussel-
dorf í Þýzkalandi á þessu ári. Sveinafélagið
má sannarlega skammast sín.
FramasjóSur
Einn er sá sjóður innan H.I.P., sem nefndur
er Framasjóður og mun hann, samkvæmt 2.
gr. reglugerðar hans, vera til þess ætlaður að
„stuðla að hvers konar framförum og aukinni
menningu íslenzkra prentara“.
I sjöundu grein reglugerðarinnar segir síð-
an, að tekj um sj óðsins megi verj a, sem hér segir:
1. Til þess að styrkja prentara til utanfara í
því skyni að auka þekkingu þeirra.
2. Til þess að verðlauna framúrskarandi vel
unnin prentstörf hér á landi.
3. Til þess að styrkja útgáfur fræðilegra eða
sögulegra rita varðandi prentlistina eða ís-
lenzka prentarastétt.
Hvað fyrsta liðinn snertir, þá er fjárupp-
hæð sú, sem sjóður þessi leggur til þeim prent-
urum, er áhuga hafa á að forframast í fagi
sínu, svo hlægilega lág að haft er gamanmáli
innan stéttarinnar, og fullnægir ekki á nokk-
urn hátt lágmarksþörfum (kr. 1.600,00).
Varðandi hina tvo liðina er fljótsagt, að ég
hef ekki orðið þess var að gerð væri hin
minnsta tilraun til að framfylgja fyrirmælum
þeirra. Þó hlýtur hverjum er um hugsar, að
vera ljóst, að ef prentZwtí'ra á að standa undir
heitinu, er fátt nauðsynlegra en að ýta undir
viðleitni til fagurra vinnubragða og halda
uppi útgáfu fræðilegra l)æklinga. Manninum
er lærdómurinn nauðsynlegur.
Á síðasta aðalfundi H.Í.P. lagði ég fram til-
lögu um eflingu á starfi Framasjóðs, þar sem
lagt var að stjórn félagsins að vinna sam-
27
PRENTARINN