Litli Bergþór - 27.04.1983, Blaðsíða 8

»MMSftW <> SV<É4Xil,..

’íi n ar / - 1 . V- 3 r>J'>u hol tum seyir fré báttt öku i 3 tar; fi
1 • V. ur.er V» ; fél 'sin s fyri' y fír árum.
Un«'-T:l er i’ a fé lrrið er orðið 75 éya or ei 1X11) ö ð. er ■j. hi etrr
rituu ÖÖ/'-U. b essa txm rbils skpt á vey komin. hn vanta r
nars tum n X -r, er J .a C/ o p.au X!t* n € í 1'* I * P 4* I r ‘ unr f éla r sst prf fvrrí tí'.:a.
.■ >vo va r ri t.ióri T.i tla-Perybórs h u inn a.ð bið f' ‘Jjvu iinntý) ! n i t -
ar hát' t £ hl aðið. j-a ð er hví ekki t .tl s etn n r. a r ho; '■ 'i ð .
linn bei rra or m.un o eftir felrrs starf inu U.U’, úr 19 2 er
r’in ar Gísl as cn £ 7 i ;• mholtun. ír f »- n -jvx lé nað se.r .i.lbp.nö s i rki
o fr tek i Ú G r B iinr-' r.i í kerrholti kv ■öldið eftir ko lUÚ |' t--
j na o r hið h unn a ð rif.ia unu eitth va ð f 0 ~p p báxttöki :t.
starfx T'ij-v -• ' e nnaf é lar sius.
■urna. ftundum vr *r xs y-í ir rol;!.i
' að b‘ ið var dans að bar á sve.T'f
húsi ð lé.lert or ha fði riuut in
1 SVO : á hað. rTn >. rid c'r emr'tum ok
vc rv. r' 11 i r ííuq d—
y vr-r rv oft k '■• 3 ■' ■■
o, o'- ei5iu
nil, ; í>d v?>r
um .•• l.r-.
nr /el
vrr a>:&í'levp. erfitt hiá o’c’-cur ".Vstri tuDfnu^nnur nö
i'c r.ef er tíineri orölð.
- •' r feki* .í lvn:rmenn s félarriÖ vco úr 192?.
imir í renlr- funöerhúsinu é. Vnínsleysu.
sr.nt sd ; orv á k
cinni nnn exl
enrin un-oi.itim. <
or .• ir-'tt of; frosio
fyrir ’oví.
^ivnöimir ‘byr.lúðu herniy e.ö bað ver lesian lúslest'ur o-r"
sunrnir sólmr. kvo las ritnefnð nmj' úr “’-n.löri or sioan vom.
umroiður. Hvo vr.r- ve.kr.ð ellr rottino or snn, *ic3 o önnsr.ð,
i-að ver o.ft nnr^rjulert.
iaö vrr 4kaj
e-úkje srnkomur or fundi út n.ð Vatnsleysp neðnn 'brúin yor
ékrri komin n Fl,1otio, en hún kon e’clci fyrr en 1139. Það vom
senö funðsrboð of Irtin renrp yfir, bví hn. vrr náttúrleya
enginn sími. Við sem vorum í •f’éla.yinu nf ’pesnura sloöun voru
ég og: Dóra, systir mín, G-ýyjarhálss.vstnrner, systurnpr x ”in-
holti o^ svo tðluvert margt fólk á Drumhoddsstöðcun. Við burft-
um að na saman til að tala okkur niður á hverniy við k-rxuumst
yfir Fljótið. Oft varð ég að fara frameftir til að tala um
það. Við vorum oft með 2-3 hesta oy svo tvímenntum við, og
þetta fór nú á ýmsa vevu. Við fórum oftast s. Valdavaði, sem
er skammt fyrir ne'!an þar sem Einholtslækurinn kemur í Fljót-
ið.•Stunóum íorum við á Fossvaðinu, sem.er norðan við bar
sem rétto.yerðið er nú. fað var ákafleya vandrr.tað, varð að
íara bað svo nákvasalega í hoya. En á. Va.löavaði var svo fer-
leya vondúr botn, yrýtt oy stranrt, oy hross vildu hrasa £
bví.
faö lá nú nærri að hað yrði okkar síðasta systkinanna, í
bví eir.u sinni. Við vorum rð fara á aoalfunc' Unyiennaféíays-
ins út rð Vptusleysu, éy oy 'róra oyetir mín, £ .jrnúar líkleya.
rrið 1922. i;a.ð v- r töluvert nikill srjór o; ta 'sverb kmla.
Við vorum meö einn hest til að ríða yfir 5’l.iótið anuars yen.vum
við alltaf. Föt til r.ð vera £ á fund'inum höfðum við rneð okkur
x leðurtösvu. Við tvímenntnm vlð lanyau einteyminy. 'vatatöskuna
reidði ev fyrir frarnan migr. Þegar við vorum komin út x fyrsta
strenrinn miscir hesturinn alvéy fótanna. reif mia strax
utm oy naði £ faxiö á klárnum en lét rxiy svo herast uiidan
straumnum svo lanrt sem tatunurinn nlði. Dora var £ yxrnxVrruu.
uten yfir siy or ér uáði £ kápuna oy dró hana að hestinum op
svo uuu á eyrina, sem er £ miðýu Flxótinu neöan við vaðið*