Skólablaðið - 01.03.1951, Side 20

20
"Varaðu. 2>ig & rauðhærðum konum1,' sagði
maðurinn með hartana. "já varaðu þig á
þeim,"
- Hann hafði fengúð að setjast við horðið
mitt á veitingahúsinu, þar sem eg var
vanur að koma um helgar og fá mér hress-
ingu. Þegar hann kom inn. var ekkert borð
laust í svipinn, og þegar hann hað leyfis
að mega sitja við horðið hjá mér, fannst
mér ég ekki geta neitað honum um það.
Mér geðjaðist illa að honum, strax og ég
sá hann. Hann var éhugnanlega kurteis
og tungulipur. Hann var snyrtilega
klæddur með svart, liðað hár og síða harta
og hann hrosti margæfðu "filmbrosi" í
hvert sinn, sem hann sagði eitthvað( sem
átti að vera skemmtilegt. Hann hafði
látið dæluna ganga.síðan hann kom, og
sagt mér hverja söguna eftir aðra af
sjálfum sér, af þeim hafði ég dregið þá
ályktun, að hann var ákaflega ánægður með
sjálfan sig og tilveruna, en sú skoðun
átti eftir að breytast. Ég hafði hvað
oftir annað œt'iað að ná í Þðón-
inn og horga og fara en alltaf varð hann
fljétari til "Kæri vinur, auðvitað er ég ■
að eyðileggja kvöldið fyrir yður, " og
þegar ég bar a méti því, bað hann mig að
sitja svolítið iengur og vera gestur
sinn þessa einu kvöldstund, svo að mér
fannst ékurteisi að fara; svo hað hann
um meira "whisky" og hélt áfram að tala,-
"Hau ðhærðar konur eru hættulegustu mann-
e3kjur í veröldinni", hélt hann áfram' .
*'Ég tala af reynslu. Ein þeirra hefur
lagt líf mitt í rúst, en samt elska ég
hana ennþá þrátt fyrir allt. Þegar ég
sá hana fyrst, var ég ungur og hjartsýnn.
Ég hafði nýlega fengið gjaldkerastöðu
hjá stéru fyrirtæki og hafði ágæt laun.
HÚn vann í sslgætisbúð, þar sem ég var
vanur að kaupa téhak, HÚn var lagleg og
glaðlynd, og ég vissi að mörgum piltum
leizt mjög vel á hana. Og áður en ég
vissi af, var ég orðinn ástfanginn af
henni. Ég fér að staldra við í húðinni
hjá henni, þegar ég kom að kaupa tébak
og spjalla við hana um daginn og veginn.
Ég komst hráct að því, að aðaláhugaefni
hennar var danz. Ég fékk mér einlcatíma i
: £ danzi til þess að geta boðið henni
; á danzleiki, og um sumarið fékk ég
i oft einn af hílum fyrirtækisins lánaðan,
i svo við gætum brugðið okkur út úr hænum
: um helgar, Þannig tékst mér smátt og
| smátt að vinna ástir hennar, Við opin-
' beruðum trúlofun okkar um -haustið og
j giftumst nokkru síðar og stofnuðum
; heimili. Og ég hélt ég væri hamingju-
| samasti raaður £ heiminum.
> En þá kom að þv£ að hún fér að verða
! mer nokkuð dýr, Við tékum vinnukonu
1 til að sjá um heimilið, en sjálf stund-
, uðum við kaffiboð fina félksins, og
j héldum sjálf dýrar veizlur. Við férum
til útlanda i stimarleyfinu minu,
1 hjuggum þar á dýrum hotelum og lifðum
! eins og auðkýfingar, Þetta var meira
en efnahagur okkar leyfði; það varð mér
i hrátt ljést, Það var ekki svo að skiljr,
! að konan min hvetti mig til þessarar
! eyðslusemi, hún talaði meira að segja
! oft um, að við þyrftum að spara og hvort
! við ættum ekki að láta vinnukonuna fara,
; hún gæti tekið að sér húsverkin. En
j allt þetta tal hennar var aðeins fals
j og blekking. Með djöfullegri snilli
! kom hún mér til alls þessa. Iíún talaði
um nágrannana og allan þann munað, sen
þeir auðugustu þeirra gátu leyft sér,
og hún ninntist l£ka stundum á hina og
t aðra efnamenn, sem hefðu verið vitlausir
I £ sér. Og hvað gat ég, sen átti yndis-
; lega konu, sen hafði tekið nig fram yfir
alla þessa auðkýfinga, gert annað en
roynt að láta henni l£ða eins vel og
henni hefði liðið hjá þeim. En til þess
að slikt væri hægt, varð ég að taka lán
: bæði hjá vinun m£num og einlcum hjá
j fyrirtskinu, sen ég vann hjá, Ég notaði
j aðstöðu nina sem gjaldkeri og stal úr
i kassanun. Með þv£ að falsa békhaldið
I tékst mér að halda þessu leyndu um skeið
: En með tinanun fér ég að verða stér-
j tækari og ksrulausari, og dag nokkurn
; konst upp um nig, Eg var kærður og
I dændur £ tveggja ára fangelsi.
j f fangelsinu frétti ég: að konan min
j for skönnu siðar úr landi moð hezta
: vini minum. Þau ferðuðust viða um