Litli Bergþór - 01.03.1992, Blaðsíða 14

Algjör drekasaga
Geysir og Hekla og Strokkur og Fata
Elín Ingibjörg Magnúsdóttur
Hveratúni, 8 ára.
(Sagan samnin í sept. 1991.)
Fyrir mörg þúsund árum voru engir menn til
á íslandi. Aðeins ein drekafjölskylda. Þið trúið
mér örugglega ekki en þetta er bara saga.
Drekarnir fjórir hétu Geysir (pabbinn) Hekla
(mamman), Strokkur (drekastrákurinn) og Fata
(drekastelpan). Geysir þoldi ekki sápu og
hreinlæti og sama sagan var með Fötu. Hún
var mjög lík föður sínum. Hekla var heimsins
mesta drekasvefnpurka (sem fékk verðlaun
fyrir það í sínum flokki). En Strokkur var
duglegastur allra drekanna mjög hraustur og
stundvís og spúði eldi nokkrum sinnum á
klukkustund meðjöfnu millibili.
Þessi drekafjölskylda lifði saman í sátt og
samlyndi í Haukadal í mörg ár þangað til
Ingólfur fann ísland. Ingólfur vissi ekki að
drekarnir væru þarna í Haukadal. Ingólfur fór
með tveimur mönnum til að skoða Haukadal.
Haukadalur var mjög fallegur staður. En allt í
einu heyrðist illilegt urr. Ingólfur og mennirnir
tveir litu við og þar blasti við þeim Geysir
sjálfur reiðubúinn til að drepa eða éta hvern
þann sem vogaði sér inn á umráðasvæði
hans. Ingólfur og hinn maðurinn hlupu strax
af stað en hinn maðurinn stóð eftir stjarfur af
skelfingu og horfði á illilegt drekafésið færast
nær og nær. Svo hrasaði maðurinn sem var
með Ingólfi en Ingólfur gat ekki bjargað honum
því að þá myndi hann verða étinn. Hann faldi
sig bak við tré og sá þegar drekinn læsti
klónum í mennina og gekk með þá brott. Svo
heldur Ingólfurfund með öllum sínum mönnum
og þeir ákváðu að það yrði að granda
drekunum eða fjarlægja þá á annan hátt.
Daginn eftir bjuggust þeir vopnum og héldu
af stað inn í Haukadal. Þeir löbbuðu um
smástund og fundu svo drekana eftir svolitla
stund. Fatasá þá koma og vildi fá að skemmta
sér svolítið. Hún flýtti sér í áttina til þeirra.
Litli - Bergþór 14 --------------------
Mennirnir flýðu en
einn maðurinn varð
of seinn og Fata náði
honum. Hún tók
hann upp á fótunum
og snéri honum í hringi. Þegar hinir mennirnir
sáu þetta hættu þeir við að flýja og ætluðu að
bjarga manninum úr klóm Fötu. En hvernig
sem þeir hjuggu með öxum stungu með
spjótum og rýtingum og börðu með lurkum þá
myndaðist aldrei svo mikið sem rispa á stórum
drekaskrokknum hvað þá meira. Allt í einu
heyrðu þeir einhverja rödd. Hún kom frá Fötu.
Röddin var skýr eins og mannsrödd bara
miklu miklu hærri og drungalegri. Hún sagði:
„Ææ þið kitlið mig. Fabbi komdu“. Svosagði
enn hærri rödd: „Svo þið kitlið litlu stelpuna út
af engu. Ég skal aldeilis kennaykkur...“sagði
Geysir og fleygði sér flötum og kramdi að
minnsta kosti 25 menn til bana. Ingólfur og
menn hans sem voru mjög fáir áttu fótum fjör
að launa.
Dag einn fengu þeir þá hugmynd að grafa
holur og hylja þær með grasi þar til drekarnir
dyttu niður í þær. Mennirnir gerðu það en
þegar þeir voru búnir með tvær holur heyrðu
þeir sama illilega urrið. Þeir hlupu til og földu
sig. Skömmu síðar kom Geysirfljúgandi!! og
lenti svo. Svo labbaði hann aðeins um en allt
í einu heyrðist svaka pomm og jörðin skalf
þegar Geysir datt niður í holuna. Ingólfur
gægðist niður í holuna og sá þar mjög illileg
augu sem loguðu af hatri. Og svo öskraði
Geysir svo hátt að Ingólfur varð að halda fyrir
eyrun. Svo heyra þeir tramp. Frekar létt
miðað við Geysi. Svo heyra þeir líka skræka
rödd sem segir: „Geysir pabbi komdu í
hádegismat. Það verður mannasteik og......“
Ingólfur þurfti ekki að heyra meira til að vita að