Litli Bergþór - 20.06.1995, Blaðsíða 20

Dísa á Króki í stofunni heima.
FÓLK VIÐ
FERJUSTAÐI
✓
Viðtal við Þórdísi Ivarsdóttur á Króki.
/ síðasta tölublaði var rœtt við Jón Bjarnason í Auðsholti, en
nú eru lesendur Litla-Bergþórs staddir á öðrum ferjustað í
Biskupstungum, að Króki í Eystri-Tungunni. Viðmælandinn að þessu
sinni erþórdís Ivarsdóttir, elsti íbúi Biskupstungna, ný orðin 94 ára.
Hún sinnti ferjustörfum við Krók um áratugaskeið og er kannski ein
affáum konum, sem starfað hefur að ráði sem ferjumaður. En það
er ekki að sjá á Þórdísi, eða Dísu á Króki, eins og hún er yfirleitt
kölluð, að hún hafi átt erfiða starfsœvi. Elli kerling hefur ekkert bitið
á hana. Hún er stálminnug og röskleikinn geislar afhenni. Þegar
blaðamann Litla-Bergþórs ber að garði er hún að hella upp á kaffið.
Úti eru œrnar að bera og Fanney litla, fóstursonardóttir, kemur inn
úr eftirlitsferð. Það er ofurlítil úrkoma, fyrsta rekja vorsins, og
bráðumfer að gróa.
Eins og venjulega byrjar blaðamaður að spyrja
um ætt og uppruna.
Dísa: Foreldrar mínir voru Jónína Margrét
Þorsteinsdóttir, fædd á Eyrarbakka, og ívar Sigurjón
Geirsson, frá Rauðará í Reykjavík.
Móðurforeldrar mínir, Vigdís Sveinsdóttir og
Þorsteinn Halldórsson frá Steinum, komu austan
undan Eyjafjöllum og voru gift þegar þau komu á
Eyrarbakka. En áður hafði amma mín átt einn son,
Hjörleif, sem ólst upp hjá móður sinni og stjúpa.
Halldóra, eldri systir mömmu dó í spænsku veikinni.
Það var rmikil tónlist í móðurætt minni, það
kom til dæmis fram í börnum Vilhjálms Hinriks
bróður míns, þeim Ellý og Vilhjálmi
Vilhjálmsbörnum.
Föðurforeldrar mínir voru Geir, sonur ívars
pósts á Rauðará, og Guðrún Jónsdóttir Ijósmóðir frá
Þóroddstöðum í Grímsnesi. Hún var annáluð
happaljósmóðir. Þau fluttu seinna með yngsta syni
sínum, Guðmanni, að Örnólfsdal í Borgarfirði.
Systkini föður míns, sem var elstur, voru: Katrín,
Margrét, Geirþrúður, Guðrún, (sem var gift í Eyvík),
Þórður, Guðmann og Jóna, sem var yngst. Margrét
föðursystir var annálaður forkur en mjög brjóstgóð.
Hún bjó með manni sínum og 6 börnum á
Kárastígnum í einu herbergi og eldhúsi. En samt
var þar alltaf pláss fyrir þá, sem þurftu húsaskjól, til
dæmis taldi hún ekki eftir sér að skjóta skjólshúsi
yfir móður mína berklaveika, þegar hún var á leið á
hælið.
Foreldrar mínir áttu þrjú börn meðan þau voru
í vinnumennsku að Búrfelli í Grímsnesi, Vilhjálm
Hinrik (sem reyndar var fæddur í Eyvík), mig og
Geirrúnu. En alls áttu þau sjö börn. Hin voru
Vilborg, Hjörleif, (hún hét eftir Hjörleifi móðurbróður,
sem dó um það leyti), Geir, (sem var á 1. ári þegar
móðir mín veiktist af berklum og ólst upp í
Gunnarshúsi á Eyrarbakka), og Guðrún, sem var
yngst. Hana átti móðir mín eftir að hún kom af
hælinu, en hún var ein af fáum, sem náðu sér af
berklunum.
Þegar þau fluttu frá Búrfelli að Sölkutóft á
Eyrarbakka, varð Geirrún eftir hjá hjónunum á
Búrfelli, Krístínu Bergsteinsdóttur og Jóni
Sigurðssyni og ólst upp þar sem þeirra dóttir.
Ég ólst ekki heldur upp hjá foreldrum mínum.
Þegar móðir mín átti mig var hún víst eitthvað
þreytt, allavega fór hún til hjónanna Guðmundar og
Ingileifar á Þóroddsstöðum og þar fæddist ég.
Þriggja vikna flutti ég suður og austur að Hömrum,
þar sem ég var til 20 vikna aldurs, að móðir mín fór
aftur að Búrfelli, en ég fór að Minni-Borg til
hjónanna Guðrúnar Björnsdóttur og Ólafs
Ásgrímssonar. Og hjá þeim ólst ég svo upp þar til
þau létust. En hún lést á afmælisdaginn minn þegar
ég var 9 ára, hann árið eftir. Þau hjónin voru
barnlaus, en ólu auk mín upp aðra stúlku, Kristínu
Jónsdóttur, sem var tólf ára þegar ég kom til þeirra.
Þegar ég var tveggja ára fluttu þau frá Minni-
Borg að Norðurkoti, sem er rétt hjá Öndverðarnesi.
Ég man vel eftir flutningunum og hvernig
húsaskipan var í Norðurkoti, þó ég væri ekki eldri.
Þar var pallbaðstofa og moldargólf og pallurinn það
hár að ég komst ekki upp. Líklega man ég svo
Litli - Bergþór 20