Litli Bergþór - 20.06.1995, Blaðsíða 28

Bamakór Biskupstungna
Danmerkurferð, kórakeppni.
Miðvikudagsmorgun 19. apríl
Loksins loksins! Nú var dagurinn runninn upp og
langþráð ferð að hefjast.
Heima hjá okkur á Torfastöðum urðu smá áföll í
byrjun dags, en Björt datt í öllum spenningnum við að
fara út í bfl og reif buxumar illa. Myndavélin féll sömu
leið en við sem uppi stóðum sögðum bara „fall er
fararheiir og sársaukinn og leiðinn yfir rifnum fötum
vék fljótt.
Kristinn skólastjóri hafði hvatt okkur til að koma í
Reykholtsskóla áður en við færum af stað og þar byrjaði
því ferðin með því að syngja nokkur lög og kveðja
kennarana og skólafélagana.
Ekki vorum við fyrr komin í rútuna fyrir utan
Aratungu en fyrsta vandamálið kom upp. Við fundum
ekki Signýju og Droplaugu. Hvemig stóð á því að þær
mættu ekki upp í skóla? Ekki svöruðu þær símanum
heima og nú kom í ljós að boðkerfið hafði ekki alveg
virkað, það hafði gleymst að láta þær vita að við ætluðum
að byrja daginn á því að fara upp í skóla til að kveðja.
En þær fundust fljótt við hliðið heima í Skálholti
og þá var ekki til setunnar boðið. Bjami skólabílstjóri
kom okkur heilu og höldnu upp á Keflavíkurflugvöll. Þá
var bara að bóka okkur inn og komast í langþráða
flughöfnina, en það var fyrsti spenningurinn fyrir flesta,
því fæstir höfðu komið þangað fyrr.
Auðvitað var sungið í flughöfninni, fyrst fyrir
hlaðfreyjuna sem bókaði okkur inn, og síðan uppi fyrir
starfsfólk og gesti flughafnarinnar, eftir að búið var að
komast í gegnum vopnaleitina.
En aðalspenningur dagsins var flugtakið sjálft og
margir fengu fiðring í magann. Allir voru sætir við
okkur í flugvélinni og vöktu falleg og prúð börnin mikla
athygli annarra flugfarþega, meira að segja
hljómsveitarinnar Kolrassa Krókríðandi, en hún var líka
á leið til Danmerkur.
Flugstjórinn bauð öllum í flugstjómarklefann en
haft var að orði, á eftir, að sumar spumingar sem hefðu
verið lagðar fyrir hann hefðu verið of erfiðar. En hann
kom okkur á tilsettum tíma á Kastrupflugvöll og allir
fundu sinn farangur og nú var bara að komast á hótelið.
Allt gekk einstaklega ljúft og lipurt og fundum við strax
bflstjóra sem var svo almennilegur að hann bauð okkur
heilan bfl til að koma okkur til miðborgar
Kaupmannahafnar. Við snémm honum heldur meir en
hann hafði leyfi til að láta snúa sér en hann kom okkur
alla leið á hótelið þannig að við losnuðum við að bera
farangurinn eina 300 metra og var það gott því ekki vora
allir svo sterkir að þeir gætu haldið á sínum farangri í
einni ferð inn á hótelið, hvað þá lengra.
Okkur brá svolítið við aðbúnaðinn á hótelinu og
verður að segjast að þeir sterkustu efldust talsvert við að
þurfa að koma öllum farangrinum upp tvær hæðir, án
þess að lyfta hjálpaði til, en við vorum sett á efstu hæð
hótelsins, en lyftan fór ekki nema þrjár hæðir upp. Allt
komst þetta þó að lokum.
A hótelið kom svo til okkar íslensk stúlka sem
vann hjá ferðaskrifstofunni Hekla rejser í Kaupmanna-
höfn, en þeir höfðu haft milligöngu um að finna fyrir
okkur hótelið. Hún vísaði okkur á matsölustað á
jámbrautarstöðinni sem var góður og fjölbreyttur.
Guðný Rut á frænku úti og hún kom og heilsaði uppá
hana. Við græddum reyndar öll á því, en í ljós kom að
samúðarverkfall strætisvagnabflstjóra var í vændum
daginn eftir, en þá bauðst móðursystir Guðnýjar til að
ferja okkur í Dýragarðinn, úr því að strædó gekk ekki.
Fimmtudagur 20. apríl.
Dýragarðsferð. Kalundborg.
Strædóverkfallið tafði svolítið og kom því til leiðar
að ekki komust allir í einu í Dýragarðinn og því var dvöl
okkar þar svolítið tætingsleg og mismunandi. Við náðum
að sameinast í nokkurskonar skólastofu þar sem allir
fengu að koma við nokkur dýr og svo fór, að sumir
enduðu með slöngur og eðlur um hálsinn. Froskar og
naggrísir voru einnig handleiknir og var þetta hin besta
skemmtun.
nstin, t'rlda, Asa, Sigrun (Jyrir a
Eyrún og Elín handleika mýs
Eftir dýragarðsferðina gengum við í miðbæinn í
gegnum hallargarð Friðriksborgarhallar. Þennan
morgun fengum við smá rigningarúða en það var í eina
Litli - Bergþór 28