Litli Bergþór - 01.12.1995, Qupperneq 25

Skiptinemi í
Bandaríkjunum
Guðmundur Lúther Loftsson.
Þegar ég var beðinn um þessa grein ákvað ég að
skrifa ekki einungis um dvöl mína í Bandaríkjunum og
hversu gaman er að fara út sem skiptinemi heldur einnig
gildi svona ferðar.
Fylkið sem ég var í heitir Delaware og er minnsta
fylki Bandaríkjanna og bærinn heitir Newark, lítill
háskólabær með um 250.000 íbúa. Ég lenti hjá ungum
hjónum sem heita Christina Darnell og William Reece
Darnell og venjulega kölluð Christina og Bill. Þá má
ekki gleyma þriðja fjölskyldumeðlimnum en það er
hundurinn Namyo.
En hvað er það sem gefur lífsreynslu sem þessari
gildi? Hér er ekki einungis um að ræða skemmtun og
dans á rósum allan tímann, heldur er það að fara sem
skiptinemi hörku vinna. Eitt af þeim skilyrðum sem
uppfylla verður er að stunda skólann af miklu kappi og
sýna góðan árangur. Þetta er ekki einungis nám eins og
við stundum hér heima. Því í skólanum kynnist maður
samfélaginu í hnotskurn. Þetta skólaár sem ég upplifði er
eitt það merkilegasta sem ég hef kynnst hingað til. Þetta
má kannski rekja til þess hversu miklar hræringar voru í
bandarísku þjóðlífi á þessum tíma. Sem dæmi má nefna
að á þessum tíma var Clinton kosinn forseti og Rodney
King varð fyrir lögregluofbeldi. Þetta tvennt var mikið
um rætt, t.d. var á tímabili stöðug lögreglugæsla við
skólann eftir að lögreglumennirnir sem börðu King voru
sýknaðir.
En það voru þó ekki þessir tveir atburðir sem höfðu
hvað mest áhrif á mig meðan ég dvaldi í Bandaríkjunum.
Það voru t.d. þær ströngu reglur sem nemendur verða að
virða. Sem dæmi á hver kennari sína stofu og er honum
Hérna erum við á kappaksturskeppni.
úthlutað
ákveðnum
fjölda af
nemendum sem
hann á að
merkja við á
morgnana og
um leið fer allur
bekkurinn með
ákveðna þulu
þar sem hver og
einn vottar
landinu hollustu
sína og á eftir er
þjóðsöngurinn
spilaður.
Mikið er
byggt á góðri
frammistöðu nemenda í náminu og er það undirstaða
þess að nemendur fái t.d. að stunda íþróttir í skólanum,
en til þess verður nemandinn að vera með 2,89 í
meðaleinkunn (hæst gefið 5). Þá mega nemendur ekki
fara út úr húsnæði skólans frá því að skólinn byrjar á
morgnana og þar til honum er lokið á daginn. Þá vakti
það furðu mína hversu háðir bandarískir unglingar eru
foreldrum sínum, t.d. þar sem ég var verða unglingar ekki
sjálfráða fyrr en þeir eru 18 ára og dirfast þeir ekki að
gera nokkurn hlut nema með samþykki foreldranna.
Þó það sem ég hef lýst hér að ofan virðist vera
strangt og lofar kannski ekki góðu, átti dvöl mín í
Bandaríkjunum sér einnig góðar hliðar. Fjölskyldan mín,
sem dæmi, var yndislegt fólk og vildi allt fyrir mig gera.
Það sama má segja um alla sem ég kynntist þarna úti. 1
raun tel ég mig ekki hafa kynnst einungis menningu
einnar þjóðar heldur margra þjóðarbrota sem
endurspeglast í hinu daglega lífi þeirra manna sem þar
búa. Því í skólanum sem ég var í, var samansafn af
öllum kynstofnum s.s. hvítir menn, svertingjar,
Asíumenn og amerískir indjánar.
Að lokum vil ég hvetja alla þá sem hafa nokkurn
áhuga á að fara út sem skiptinemar að hugsa sig ekki um
tvisvar heldur sækja um. Það er vel þess virði þar sem
þetta er reynsla og þroski sem þið komið til með að búa
að alla ykkar æfi.
En hafið í huga, það er ekkert líkt með Banda-
ríkjunum og bíómyndum nema skólabílarnir. Þeir eru
gulir.
Fóstuiforeldrar mínir, Billy og Christina
ásamt mér við útskriftina í skólanum.
Litli - Bergþór 25