Litli Bergþór - 01.06.2002, Blaðsíða 25

Þar voru aðallega dúfur, sem þurftu sérstakrar
umönnunar við. Svo var dúfnakofi úti í garði,
jafn stór og Litli-Klettur hérna, með dúfum á
ýmsum aldri. Það eru margir sem stunda
bréfdúfnarækt og keppni með bréfdúfum í
Hollandi og um alla Evrópu og það var svolítið
sérstakt að kynnast þessu og mjög spennandi að
fylgjast með því þegar dúfurnar koma til baka
úr fluginu og hvaða tíma þær ná. Maður mátti
varla anda í garðinum þangað til keppnin var
yfirstaðin!
Henk: Ég byrjaði 1978 að keppa í bréf-
dúfnaflugi með vini mínum Wim. En ég var
alltaf meira í dúfnauppeldinu, þar sem ég hafði
ekki tíma til að flytja dúfurnar. Vinur minn var
þá meira í keppnunum.
Dúfunum er skipt í stutt-, mið- og
langflugsdúfur. Þær sem fljúga stutt
flug fljúga um 200 km en á mjög
miklum hraða, ca. 110 km/klst.
Milliflugsdúfurnar fljúga um 500 km
og langflugsdúfur um og yfir 1000
km. Þá fljúga þær kannski á svona
60-70 km/klst. Þær eru alltaf látnar
fljúga frá suðri til norðurs og það er
byrjað að þjálfa ungana þegar þeir eru
um 10 vikna. Þá eru þeir settir í
körfu og teknir með þegar skroppið er
til næsta bæjar og sleppt þar. Byrjað
á ca 10 km svo aukið við fjarlægðina
upp í 100 km o.s.frv.
Guðfinna: Yfirleitt þegar ég
skrapp á t.d. „Selfoss“ til að versla
var ég
send Henk og Gúlli
með
svosum eina körfu í skott-
inu með dúfum til að
sleppa. Þetta komst upp í
vana! Keppnimar voru svo
oft á laugardögum og þá
var farið með dúfurnar á
föstu dagskvöldi og síðan
beðið með klukkuna úti í
garði eftir að þær skiluðu
sér.
Henk: í alvöru keppn-
um eru dúfurnar fluttar í
körfum í klúbbhús og
þaðan í stóra gáma sem
Upprennandi hrossabóndi. flytja þær til ýmissa staða í
Henk ogfolaldið Atje, sem Frakklandi eða til Spánar,
vinur Henks, Aad kom með þær sem fljúga lengst.
fyrirvaralaust einn daginn í Vinur minn fór til dæmis í
haust. (Atje þýðir á mikilvæga keppni 1992,
Hollensku „litli Aad“). þar sem farið var með
dúfumar til staðar sem
heitir Dags, nálægt
Pyreneafjöllunum, en það flug er um 1.100 km. Okkar
dúfa varð þá nr. 1 í Hollandi. í annarri keppni var flogið
frá Oporto og þá varð dúfa frá okkur nr. 5. Þegar maður
nær góðum árangri koma sölumenn og spyrja hvort
Leikdeild Umf. Bisk. að snæðingi á Klettinum.
dúfumar séu til sölu. Sú sem var nr. 1 var kvendúfa og
þær eru yfirleitt dýrari. Ég seldi hana
fyrir eina milljón króna til Japan.
Aðrir eru að fala egg.
Eftir að ég flutti til íslands varð
dúfa frá vini mínum nr. 2 í Hollandi.
Hann á ennþá góðan stofn, en nú er
ég ekki lengur í uppeldinu með
honum!
I þrumuveðri, kemur fyrir að
dúfurnar villast og einu sinni villtist
dúfa frá mér til Baskalands á Spáni.
Við keyptum þá miða fyrir hana með
KLM (flugfélagi) til baka. Það er
dekrað við þessar dúfur! Ef dúfa
lendir á vitlausum stað í Hollandi er
alltaf látið vita strax og þá er farið og
þær sóttar. Þær eru merktar og þær
leita uppi einhvem dúfnakofa ef þær
í útreiðartúr. villast, svo það er auðvelt að þekkja
þær og ná þeim.
Dúfnaræktin tekur mikinn tíma. Það þarf að stinga út
undan þeim 3svar á dag. (Alveg frábær blómaáburður -
skýtur Guðfinna inní.) - En nú sting ég bara út undan
hestunum og er frjáls í víðáttunni hér á íslandi. Það er
mikið betra - segir Henk og brosir breitt.
Og með þessar upplýsingar um dúfnarækt og pöbba-
menningu í Hollandi í farteskinu kveður blaðamaður
Litla-Bergþórs þau Henk og Guðfinnu á Klettinum, með
þökk fyrir bjórinn og skemmtilegt spjall. GS
Henk laðar að sér dúfur á hótelsvölum á Spáni. Hann er
snillingur að herma eftir dúfum og getur laðað þœr að sér
hvar sem er. Tók hann smá sýnishorn fyrir blaðamann og
var það mjög sannfærandi!
Litli Bergþór 25