Litli Bergþór - 01.12.2003, Blaðsíða 21

öllum færðar afmælisgjafimar, sem höfðu verið vel geymdar í
rútunni allt kvöldið, áður en ekið var heim á leið um kl. 2 um
nóttina. Þegar heim kom höfðu þó sumir enn þrek til að tylla
sér á barinn og njóta síðustu næturinnar í Portoroz vakandi.
Laugardagur 9. ágúst, og komið að því að pakka pjönkum
okkar á þessu ágæta hóteli í Portoroz, sem hafði hýst okkur
síðustu 5 daga og halda áleiðis til bæjarins Slovenija Gradec,
heimabæjar karlakórsins, sem heimsótti okkur í vor. Þama
við rútuna kvöddum við Diddú og fjölskyldu, sem ætlaði í
áframhaldandi orlof á Ítalíu og síðan var lagt af stað um kl.
11. A leiðinni var stoppað í 2 tíma við dropasteinshellana í
Postojna og þeir skoðaðir. Þeir reyndust ekki nein smásmíð,
um 21 km að lengd, en við fómm í lítilli opinni lest eina 4 km
inn í hellana, þar sem við gengum undir leiðsögn í um
Kórfélagar ganga í land í Piran. „ Sjórœningjaskipiö “ í baksýn
og Jelke leiðsögukona í röndóttum bol.
Séð yfir Piran. Þorpstorgið eins og spegill í miðri mynd.
klukkutíma. Hitinn inni í hellunum er um 10°C, en úti milli
30 og 40°, svo kulvísum var bent á að klæða sig vel. Eins fer
lestin ansi hratt, svo vindkæling er nokkur á leiðinni inn og út.
Mörg okkar leigðu sér því græna ullarkufla, áður en haldið var
inn í iður jarðar, sem komu sér mjög vel.
Rafmagnslýsing er í hellunum og þannig fyrir komið að
dropasteinarnir njóta sín sem best. Var þetta ótrúlega fallegt
og stórbrotið á að líta og ógleymanlegt að sjá þessa risastóru
dropasteina (stalacmites og stalactides), sem vatnsdropamir
hafa myndað og annaðhvort héngu niður úr loftinu eða
hlóðust upp á gólfi hellisins í allskonar formum. Sumstaðar
náðu þeir saman í risa-súlum frá gólfi og upp í loft. Hellirinn
er myndaður af Pivka-ánni, sem fyrir miljónum ára rann hér
neðanjarðar og síðan hefur regnvatnið unnið sitt verk svona
meistaralega á leið sinni niður í jarðlögin.
Eftir hellaleiðangurinn var haldið áfram í rútunni norður á
bóginn og komið um kl. 18 til Slovenija Gradec. Þar tóku
fulltrúar karlakórsins „Oktet Lesna“ á móti okkur og buðu
okku umsvifalaust í móttöku í ráðhúsinu, en tónleikarnir áttu
að vera kl. 20. Það var sem sagt ekki mikill tími til stefnu,
Frá aðaltónleikunum í Piran.
svo við tók hraðtékk inn á hótel bæjarins, síðan í halarófu í
gegnum miðbæinn í kampavín og ræðuhöld í ráðhúsinu, og
skyndiskoðun á minjasafni staðarins, þar sem tónskáldið Hugo
Wolf skipaði heiðurssæti, en hann var fæddur í þessu þorpi.
Þá var klukkan farin að nálgast átta og kominn tími til að
skunda heim á hótel og koma sér í kórbúninginn. Enginn
tími til uppröðunar eða upphitunar á tónleikastaðnum, sem var
þorpstorgið fyrir framan ráðhúsið. Þetta var kannski ekki
alveg eins og við hefðum viljað hafa það, en allt var þetta vel
meint og við gerðum okkar besta, þótt nokkrir hnökrar væru á
uppsetningunni og hljómgæðum rafmagnspíanósins, sem
okkur var skaffað.
Eftir tónleikana var okkur boðið í heilmikla veislu með
þjóðarréttum héraðsins og undir borðum spiluðu spilfjörugir
unglingspiltar á harmónikkur. Eitthvað var þó erfitt að draga
kórfélaga út á dansgólfið, enda allir dauðþreyttir eftir langan
og strangan dag. Og eftir gagnkvæmar gjafir og ræðuhöld
héldu flestir heim á hótel í bólið þótt þeir al hörðustu hefðu
auðvitað enn orku til að kanna barina í nágrenni hótelsins. - A
morgun skyldi haldið heim á leið og engin grið gefin með að
sofa út, rútan legði af stað klukkan 9. —
Sunnudagur 10. ágúst, síðasti dagur ferðarinnar, og komið
að kveðjustundinni hjá Hilmari, Hófí, Hermanni og Emmu,
sem ætluðu að dvelja viku til viðbótar í Portoroz. Við
fararstjóminni á heimleiðinni tók Kári okkar Þormar,
orgelleikari vor, með sögur sínar og sérstakt skopskyn og létti
okkur lund á leiðinni gegnum fjallahérað Austuríkis og til
Miinchenar. Þangað vorum við komin um kl. 18 um kvöldið
og enn 3 tímar til brottferðar því ferðin hafði gengið vel undir
fararstjóm Kára! Til boða stóð að fara í útsýnistúr um mið-
borg Miinchenar, en flestir voru búnir að fá
nóg af akstri þann daginn og vildu Komu
heldur hvíla sig í flugvallar- ( örugglega allir
byggingunni en stressast í bæinn til aftur?__________
að skoða sig um þar í klukkutíma. Við
kvöddum því Norbert bílstjóra okkar þama á
Miinchenar-flugvelli og heim flugum við á áætlun
kl 21.45, komin heim korter fyrir miðnætti.
Þar með lauk frábæm kórferðalagi og vom allir
glaðir og sáttir með sína ferð, en sumir þreyttir! —
I orðaforðann höfðu bæst ný orðatiltæki, sem
krydduðu tilvemna í ferðinni og vikumar á eftir,
eins og „þetta er að gera sig“ eða „ - ekki að gera
sig“, eða að eitthvað væri „bara gott/vont/gaman“!!
Margt fleira mætti tína til og frá mörgu fleiru segja,
en hér er látið gott heita og ferðafélögunum þakkaðar góðar
stundir saman.
Geirþrúður Sighvatsdóttir
Litli Bergþór 21