Litli Bergþór - 01.03.2005, Blaðsíða 12
Ranka sem eldabuska. Við fundum samt
helminginn af þeim kindum sem fundust, 3 af 6!
Aðrir í þessari leit voru Loftur fyrirliði, Kjartan í
Tungu, Helgi í Hrosshaga og Helgi Jóhannesson í
Garði í Hrunamannahrepp. Einnig Jón Magnús
Jónsson hænsnabóndi, Reykjum í Mosfellssveit, en
hann var í verknámi hjá okkur í Kotinu á sínum
tíma. Þetta var góð ferð og þá varð til þessi vísa:
Enn ég fór í afrétt þó
annar hreppti völdin.
Milli staða dótið dró,
drakk og söng á kvöldin!
L-B: Félagsmálin, þið hafið væntanlega eitthvað
tekið þátt í þeim?
Jón: Þau hef ég nú forðast eftir mætti! Ég var samt
nokkur ár í stjórn Búnaðarfélagsins og forðagæslu-
maður í nokkur ár. Síðan sá ég um að innheimta
hlutdeild fjáreigenda í uppgræðsluverkefninu við
Sandá. Þetta var samvinnuverkefni Landgræðslunn-
ar, hreppsins og fjárbænda sem notuðu afréttinn, og
fór hlutur þeirra eftir því hve margt fé þeir höfðu á
fjalli. Síðar tók Landgræðslufélagið þetta verkefni
upp á sína arma.
Ég tel okkur Kotsmenn upphafsmenn að því að
græða upp börð með heyi. Kveikjan að því var sá
árangur sem við náðum við Árbúðir. Rúllum var
áður raðað í garða, því landgræðslustsjóri sagði það
ekki þýða að dreifa úr þeim, heyið fyki bara út í
veður og vind. Við afsönnuðum það. Síðan fékk
Landgræðlufélagið sér tæki til að dreifa úr rúllunum.
Landgræðslan heiðraði mig fyrir landgræðslustörf
nýlega með platta úr steini, og það varð til þess að
mér datt þessi vísa í hug:
Betur má ég bera á,
breiða vel úr taðinu.
Ekki kemur ýlustrá
upp úr hellublaðinu.
Nú, svo var ég einu sinni kosinn safnaðarfulltrúi, en
sinnti því lítt. Hafði ekki brennandi áhuga og hefði
gengið úr þjóðkirkjunni ef ég hefði nennt að vasast í
því!
Ragnhildur: Sem betur fer slapp Jón við að fara í
hreppsnefndina, ég barðist alfarið á móti því! Arnór
bróðir hans og Karl pabbi þeirra voru báðir í hrepps-
nefnd og það var nóg!
Jón: Ég var samt í fjallskilanefnd í þó nokkur ár.
Svo þróaðist það þannig að Eiríkur gat gert þetta í
tölvu og einhvernveginn erfði hann starfið! Það var
„fært á milli rúma“ sagði Sveinn í Tungu.
L-B: Ég veit að þið eigið ykkur fleiri áhugamál,
segið mér aðeins af þeim.
Ragnhildur: Mér dettur nú í hug í sambandi við
landgræðsluumræðuna áðan, að ég hef ræktað skóg
af fræi í brekkunni hér fyrir ofan bæinn.
Tengdamamma átti eldri reit þar og ég sáði í
kringum hann. Byrjaði 1982. Ég er svolítið montin
af því að geta dregið fram tálgumuni úr heimarækt-
uðum trjám!
L-B: Hvenær byrjaðir þú að tálga í tré?
Ragnhildur: Það eru 6 ár síðan ég slæddist inn á
námskeið hjá Guðmundi bróður, að læra að halda á
hníf. Námskeiðið hét „Lesið í skóginn, tálgað í tré“
og hann þurfti nemendur á fyrsta námskeiðið. En ég
steinféll bara fyrir þessu og fann hjá mér hæfileika,
sem ég hafði ekki hugmynd um að ég hefði. Ég
fiktaði við þetta áfram og nú geri ég helst ekki
annað flesta daga. Gríp alla vega í það á hverjum
degi. Þetta er svona ein af dellunum mínum. Einu
sinni fékk ég dellu fyrir að lita úr jurtum, fannst ég
verða ógurlega göldrótt við að sjá hvaða litir komu
úr hverri jurt.
L-B: Hafðir þú lært eitthvað um litun?
Ragnhildur: Einhversstaðar á ég afgamla bæklinga
um jurtalitun, en svo prófar maður sig áfram. Þessa
peysu prjónaði ég úr heimalituðu garni - segir
Ranka og dregur fram peysu með marglitum
munsturbekkjum.
Ragnhildur sýnir nú blaðamanni inn í lítið herbergi,
þar sem allar hillur eru fullar af útskornum munum,
aðallega dýrum. Tölthestar, folaldsmerar, kindur,
hrútar, fuglar, mýs, kýr og naut, að ógleymdri land-
Peysa úr jurtalituðu garni, hönnuð og prjónuð af
Ragnhildi.
Kýr á leið í haga, nautið fremst!
Litli Bergþór 12