Litli Bergþór - 01.12.2005, Qupperneq 11

Hofin eru hvert með sínu sniði og í einu þeirra
Sanju-Sangen-Do hofinu eru þúsund og ein stytta af
guðum sem gerðar voru á upphafsárum hofsins á
12. og 13. öld. Þrumuguðinn og vindguðinn eru þar
tilkomumiklir og endurspegla óttablandna virðingu
fyrir náttúruöflunum. Menn báðu þá gjarnan um
gott verður og góða uppskeru. Við heimsóttum líka
1200 ára gamalt hof hins tæra vatns á Higashiyama
fjalli og fleiri sem ekki verður getið hér.
Tokyo
Síðustu tvær nætumar gistum við í Tokyo á hefð-
bundu hóteli eins og við þekkjum þau og sváfum í
rúmi, flestir í fyrsta sinn í Japansferðinni.
Stórborgin var mjög frábrugðin þeim stöðum sem
við höfðum dvalið á til þessa. Það var ýmislegt
brallað, farið í sjávardýrasafn og keilu og haldið létt
kveðjupartý með gítarspili og söng. Hugurinn var
orðinn blendinn annars vegar tregi yfir því að
ævintýrið væri senn á enda og á hinn bóginn til-
hlökkun að koma heim
Að lokum
Söngfuglunum frá Islandi var hvarvetna vel tekið
í Japan, þeir sem hlustuðu á sönginn voru mjög
snortnir svo þau eiga þar stóran aðdáendahóp.
Enda settu þau svip á bæinn, gengu um götur
syngjandi og brosandi og buðu vegfarendum góðan
dag á lýtalausri japönsku. Kammerkór Biskups-
tungna var íslandi til sóma í Japan, eða eins og
menntamálaráðherra sagði þau sungu sig inn í
hjörtu fólks.
Það er gaman að ferðast um heiminn og kynnast
framandi menningu, en það er alltaf best að koma
heim reynslunni ríkari. Það var ómetanlegt að eiga
þess kost að slást með í þessa för, þetta var upp-
lifun sem breytir lífssýn. Eða eins og ein stúlkan
sagði réttilega: „Við verðum aldrei aftur eins og
við vorum“.
Ásborg Arnþórsdóttir.
Fyrir utan japanska skólann. Lengst til vinstri er skólastjórinn, Tokuji Suzuki, og japanskir kennarar.
A myndinni má einnig sjáfullorðnu Japansfarana: Asborgu Arnþórsdóttur, Hilmar Orn Agnarsson og Ragnar
Sæ Ragnarsson.
11 Litli Bergþór