Litli Bergþór - 01.12.2005, Blaðsíða 17

Minningar frá Haukadal
Páll Sigurðsson.
Framhald úr síðasta blaði
Félagslíf og skemmtanir
Stuttu fyrir skólasetningu skaut Tryggvi Þorsteins-
son þeirri kveikju að mér að nauðsynlegt væri að
stofna nemendafélag í skólanum sem héldi málfundi
á laugardögum og gæfi út skólablað. Mér fannst þetta
ágæt hugmynd sem sjálfsagt væri að hrinda í
framkvæmd. Tryggvi var Laugamaður og ég
Hólamaður og höfðum við báðir tekið þátt í svona
starfsemi í skólum okkar. Á fyrsta kennsludegi var
þessu máli hreyft og fékk ágætar undirtektir. Var
fundur haldinn um kvöldið og kosnir 3 menn til að
semja drög að lögum og fundarsköpum fyrir væntan-
legan félagsskap. Kosnir voru Sigurður Pálsson kenn-
ari, Tryggvi Þorsteinsson og Páll Sigurðsson.
Næsta laugardag var stofnfundur félagsins haldinn;
uppkast að lögum og fundarsköpum lagt fram og
samþykkt. „Nemendafélag Haukadalsskóla” skyldi
það heita. Var aðaltilgangur þess að halda málfundi
hvert laugardagskvöld og gefa út blað sem hlaut
nafnið „Haukur”. Skyldi það koma út og upplesast á
hverju sunnudagskvöldi. Kvöldvökur og skemmtanir
í skólanum átti félagið að sjá um ef efni stæðu til
þeirra þátta. í stjóm félagsins vom kosnir: Tryggvi
Þorsteinsson formaður, Viggó Jónsson (1908-)
Borgfirðingur gjaldkeri og Páll Sigurðsson ritari.
Þótt námið væri nokkuð erfitt og tímafrekt fundust
þó stundir, einkanlega um helgar, til tómstunda og
afþreyingar. Málfundimir voru stundum allfjörugir og
blaðið gamansamt. Nokkuð var teflt og spilað á spil.
I skólanum höfðum við tvo hljóðfæraleikara,
Norðlendingana Pál nafna minn, sem átti og spilaði á
harmonikku, og Adolf Friðfinnsson, sem spilaði bæði
á orgel og harmonikku. En þetta var ekki nóg til að
hægt væri að taka dansspor á venjulegan og eðlilegan
hátt. Það vantaði dömumar. Þær voru aðeins þrjár á
heimilinu og tvær þeirra kunnu ekki að dansa og
neituðu allri kennslu frá okkar hendi.
Ákveðið var að nemendur fengju að fara á tvær
skemmtanir niður að Vatnsleysu þar sem var næsta
danshús. Einnig stóð til að við héldum skemmtun
heima í skólanum. Nokkrir nemendur kunnu ekki að
dansa en aðrir allvel færir í þeirri íþrótt. Var bragðið
á það ráð að hafa nokkrar dansæfingar í skólanum
þar sem hinir lærðu kenndu þeim sem lítið eða ekkert
kunnu. Sigurður Pálsson kennari var einn þeirra sem
aldrei hafði dansspor stigið en reyndist hinn ágætasti
nemandi og stóð sig vel á þeint skemmtunum sem í
hönd fóru.
Snemma á skólaárinu kom fram sú hugmynd,
sennilega á málfundi, að stofna vísi að bókasafni
Haukadalsskóla. í því skyni var ákveðið að efna til
skemmtunar í skólanum og verja ágóðanum til
bókakaupa. Auk þess vora samskot meðal nemenda
og heimafólks og árstillög í nemendafélagið.
Sem vænta mátti varð nokkur tilhlökkun meðal
okkar í sambandi við fyrirhugaða skemmtun. Auk
dansins áttum við að sýna leikfimi og Sigurður kenn-
ari hafði tekið saman smáþátt úr Pilti og stúlku,
„Bónorð Guðmundar á Búrfelli”. Tók Sigurður að sér
að æfa leikendur og stjóma sýningu. Fórst honum
það vel úr hendi eftir því sem efni stóðu til. Þegar til
kastanna kom bragðust veðurguðirnir illa við, öllum
til sárra vonbrigða. Tvívegis var skemmtunin ákveðin
og haldin en í bæði skiptin var veður og færi þannig
háttað að sárfátt kom og enginn aðgangseyrir tekinn
af því fólki sem lagði á sig að koma. Það urðu því
ekki nema 120 krónur sem söfnuðust. Fyrir þær vora
keyptar nokkrar bækur sem fyrsti vísir að bókasafni
Haukadalsskóla.
Þótt svo illa tækist til með skemmtanir heima í
skólanum fengum við síðar tækifæri til að dansa við
Biskupstungnadömumar. Aðalsamkomuhúsið var að
Vatnsleysu. Þangað fórum við tvisvar. Milli Hauka-
dals og Vatnsleysu er um 2-3 stunda gangur. Fyrri
skemmtunin var haldin um mánaðamótin nóvember-
desember. Flestir nemendur fóru og Sigurðar báðir.
Eg hygg að Umf. Biskupstungna hafi haldið þessa
samkomu en Kvenfélagið þá seinni. Til skemmtunar
var dans og sjónleikur. Ekki man ég nafn hans en mér
þóttu leikendur standa sig vel, var enda sagt að sumir
þeirra hefðu leikið áður.
Þegar við fórum á fyrri samkomuna var veður og
færi eins og best verður á kosið á þeim árstíma;
aðeins grátt í rót, jörð frosin og bjart af tungli þegar
dagsbirtu þraut. Ferðin sóttist vel, enda skapið létt.
Þegar við nálguðumst samkomuhúsið fylkti Sigurður
liði sínu til innrásar og lét okkur syngja: „Öxar við
ána”. Það var því hávær og gustmikill flokkur sem
sótti að húsinu og inn á dansgólfið. Allmargt fólk var
í salnum og mikið skvaldur en þegar við ruddumst
inn varð grafarþögn. Haukdælir vöktu svo sannarlega
athygli, enda hygg ég að Sigurður skólastjóri hafi
hreinlega til þess ætlast. Sá granur læddist að mér að
sumir þeirra sem fyrir vora hafi hugsað sem svo að
þessa drengi skorti ekki yfirlæti. Ef til vill höfðu þeir
nokkuð fyrir sér.
Þegar inn í salinn kom leystist fylkingin upp og
hver hugsaði um sig. Eitthvert afdrep var til að hafa
17 Litli Bergþór