Litli Bergþór - 01.07.2011, Blaðsíða 31

Meðstjórnendur hans, ef svo mætti kalla, voru þeir
Vigfús Guðmundsson, vert á Hreðavatni og nafni
hans, flutningabílstjóri á Selfossi. Fannst mér öll
fyrirgreiðsla þessarra manna til mikillar fyrirmyndar.
Þeir sem fóru í fjárkaupin úr Biskupstungum voru
þessir: Einar Helgason í Holtakotum, Ingvar
Jóhannsson á Hvítárbakka, Kristján Loftsson á Felli,
Erlendur Björnsson á Vatnsleysu, Þórður Kárason á
Litla-Fljóti, Sigurður Jónsson í Úthlíð og
Guðmundur Ingimarsson á Syðri-Reykjum.
Bílstjórar voru þeir: Sveinn Skúlason í Bræðra-
tungu, Bjarni Sigðursson í Haukadal og Magnús
Erlendsson á Vatnsleysu
Grípa varð alla tiltæka
vörubíla sem voru í þessum
sveitum og yrði það víst of
langt mál fyrir mig að telja þá
alla upp því að ég vissi ekki
einu sinni deili á þeim öllum.
Þeir sem ég man eftir héðan úr
sveit voru: Tómas í Helludal,
Róbert á Brún, Páll Marteinsson
á bíl Stefáns Arnasonar á Syðri-
Reykjum og fékk ég að passa
lömbin hjá honum, Sigurbjörn á
Reykjavöllum og Einar í
Auðsholti. Úr Laugardal man ég
ftir Sigurði í Efstadal og Ólafi
Ketilssyni á Laugarvatni. Úr
Grímsnesinu var Hjörtur á
Brjánsstöðum með tvo bíla og
Reynir í Eyvík og man ég ekki
eftir fleirum þaðan og gætu það þó hafa verið án
minnar vitundar.
Af Skeiðunum man ég eftir Jóni í Vorsabæ, Helga á
Ósabakka og Vilhjálmi á Hlemmiskeiði. Úr
Hrunamannahreppi man ég eftir Jóhannesi í Syðra-
Langholti og einum man ég eftir frá Eyrarbakka er
mig minnir að Guðjón héti og kenndur hafi verið við
Vorhús. Allir bílarnir voru með rautt flagg að framan
og áttu þeir að hafa algeran forgang í umferðinni og
það sama gilti á öllum greiðasölustöðum en það vildi
nú ganga á ýmsu hvað aðrir vegfarendur voru
tillitsamir í þeim efnum.
Eins og áður getur passaði ég féð á pallinum á
bílnum hjá Páli Marteinssyni sem var á Ford sem var
skráður fyrir þrjú tonn. Þeir höfðu oftast samflot
hann og Róbert á Brún en mig minnir að Guðmundur
Guðjónsson frá Efri-Reykjum hafi passað féð á
pallinum hjá honum og ef ég man rétt var hans bíll
,Austin, skráður fyrir fimm tonn .
Kvöldið áður en lagt var af stað brýndi Páll það
rækilega fyrir mér að ég mætti alls ekki sofa yfir mig
því að við þyrftum að leggja snemma upp, alls ekki
seinna en fimm um nóttina og stóð ég við það. Var
síðan haldið sem leið lá um Þingvöll og norður
Uxahryggi og var komið í morgunkaffið á
Hreðavatni um áttaleytið og var þá notalegt að fá
heita sopa hjá Fúsa eins og endranær. Á leiðinni
norður hafði ég það rólega og ánægjulega starf að
reyna að lesa á kort og þau fáu bæjarskilti sem ég sá
en ég hafði aldrei komið norður í land fyrr en þetta.
Um nóttina gistum við á Akureyri og tókum síðan
morguninn eftir lömb úr Eyjafirðinum sem búið var
að safna þar saman.
Fátt er mér minnisstætt af ferðinni suður nema að í
hvert sinn er við stoppuðum gekki Palli aftur með
bílnum og kallaði upp til mín „Jæja Dói, hvennig líur
lamban?“ Það má segja honum til hróss að að hann
var umhyggjusamur bæði um mig og lömbin, að
okkur liði sem best, en þar sem hann var danskur
varð að virða honum það til vorkunnar þó að hann
hefði ekki fullt vald á íslenskum beygingum.
Næstu ferð munum við hafa farið á laugardegi. I
þeirri ferð varð Páll að byrja á því að fara til
Reykjavíkur og sækja dekk úr viðgerð, því að á
þessum árum var heldur lítið um þess háttar þjónustu
hér austan fjalls. Það sem gerir mér daginn minnis-
stæðan er að þegar við keyrðum út úr Reykjavík voru
Óskalög sjúklinga í útvarpinu, en þau voru alltaf upp
úr hádegi á laugardögum. Það hittist svo á að þegar
við erum komnir upp fyrir Ártúnsbrekkuna, nálægt
því sem að Höfðabakkabrúin er núna, að þá söng
Kristinn Hallsson Rósina. „Þú fölnaðir, bliknaðir
fagra rósin mín“ og ég held ég hafi aldrei verið jafn
hrifinn af söng Kristins eins og í það sinn.
Við stönsuðum er við komum upp að Fornahvammi
en samtímis okkur kemur þar í hlaðið gljáfægð
drossía á suðurleið. Út úr henni komu ungar stúlkur
með snjóhvítan kettling og fóru þjónustustúlkurnar í
Fornahvammi undir eins að snúast við kettlinginn og
reyndu að koma í hann bæði mjólk og mat og gekk
hvort tveggja illa. Við Páll settumst við borð og
báðum um kaffi og brauð en stúlkurnar sinntu því
ekkert en héldu áfram að dekra kettlinginn og hafa
þær þó sennilega séð að við vorum ekki eins fínir í
tauinu og kattaeigendurnir. Er við höfðum setið og
beðið góða stund fengum við nóg og stóðum upp og
Páll Marteinsson og Fordinn.
31 Litli-Bergþór