Fréttabréf Ættfræðifélagsins - 01.05.1991, Blaðsíða 4

4
Úr munnleqri qevmd
um uppruna Strandarkirkju í Selvoqi.
Erindi Konráðs Bjarnasonar,
flutt á félagsfundi 6.des. 1990.
Fyrir langalöngu siðan gerði ungur bóndi úr uppsveitum
Árnessýslu för sína til Noregs á skipi því er hann sjálfur réði
fyrir. Var ferð þessi farin til að sækja valinn við til
húsagerðar. Segir nú ekki af ferðum bónda fyrr en hann hefur
verið lengi á hafi úti á leið sinni til íslands. Lendir hann þá í
háska af völdum sjávargangs og hafvillu í dimmviðri og veit ekki
lengur hvert skip hans stefnir. Heitir hann því í örvæntingu
sinni að gefa allan húsagerðarvið sinn til kirkjubyggingar á þeim
stað er hann næði landi heilu og höldnu. Að heiti þessu unnu
birtist honum sýn í líki ljósengils framundan stefni skipsins og
verður nú ljósengill þessi stefnumið er hann stýrir eftir. Segir
ekki frekar af siglingu þessari fyrr en skipið kennir grunns í
sandvík milli sjávarklappa. Hvarf þá engillinn og birta tók af
degi. Sáu þá skipsmenn að þeir höfðu verið leiddir eftir bugðóttu
lendingarsundi milli boðskerja á úthafsbrimströnd.
Þar skammt fyrir ofan malarkamp var hin fyrsta Strandarkirkja
reist úr fórnarviðunum.
Undirritaður hefur fært arfsögn þessa til leturs eins og hann
heyrði hana úr munnlegri geymd Guðrúnar Jónsdóttur, sem var
húskona hjá foreldrum hans í Þorkelsgerði í Selvogi. Söguna
heyrði undirritaður Guðrúnu segja mörgum sinnum á uppvaxtarárum
sínum í Þorkelsgerði er hann var 10-13 ára að aldri. Síðan eru
liðin rúm 60 ár.
Guðrún Jónsdóttir var fædd 5. janúar 1853 og kom til búskapar
síns með Árna Árnasyni, bónda og smið í Þorkelsgerði, árið 1883.
Árni var þá ekkjumaður eftir örstutt hjónaband með Guðrúnu
Grímsdóttur frá Nesjavöllum.
Árni var frá 5 ára aldri uppeldissonur Ólafs hreppstjóra og
bónda í Þorkelsgerði, Jónssonar, en Ólafur var kvæntur Kristínu
Jónsdóttur, prests að Vogsósum, Vestmanns.