Alþýðublaðið - 16.01.1924, Side 3
I
hvergi smeykt, e jafn •/’armBim-
irnir >okkar< iáti > itt Ijós kína
jafn-stilt og friðsauiiega íram-
vegis og þeir ensku<. Eo ætli
>Vísi« þætti ekki draga af p am-
anid, ef teknar væru upp hér í
öllu bardagaaðferðir enska verka-
mannaflokksins, og það hvort
sem lýst væri fyrir sér í barátt-
unni með >týmnni þeirra Jóns
Baldvinssonar og Þorvarðarr eða
>kyodlinum þeirra Oiafs og
Hensa«? (Þetta síðasta virðist
vera viðhatnar-nafn á hæfileikum
þessara Alþýðuflokksmanna, sem
skrúðmátl >Vísis«-ritstjórinn hafi
gert sér til að geta sýnt þeim
tilhlýðilega virðingu, því að ekki
getur verið um neinn stefnumun
að ræða, þar sem allir þessir
menn tylgja stefnnskrá Alþýðu-
flokkslns, sem reist er á grund-
velii jafnaðarstefnunnar, og ekki
er heldur vitanlegt, að >þeir
Ólafur og Hensi >séu neitt nær-
stæðari rit itjóra >Vísis« í skoð-
unum en hinir.) Það væri reyn-
andl að spyrja auðborgarana
ensku, hversu þeím fyndist ljós
verkamannuflokksins skina >stilt
og triðsamiega< í verkföllum,
kosningum og á þingi. Það er
ekki lengra sfðan en frá því í
vor, að fyrir víst tveim þeirra
var vísað út úr brezka þlngiuu
ALÞYÐtrB'LAÐIÐ'
íynr svo hvé ss ummæii um
stjórnina, að þau þóttu >ósæmi-
Íeg< í >borgarsiegu< þinginu.
Daginn eftir kemur svo >Morg-
unb’aðið< út með grein um
Ramsay Mac Donaíd. Það blað
vlU yfirleitt hafa >á sér heldra
snið höfðingja, sem brosa«, og
það tekur því að sér hlutverk
hins mjúkláta huggara og reynir
að sýna fram á að þessi tilvon-
andi ráðherra sé háþgiídings-
burgeis á borð við þá Jón Magn-
ússon og Sigurð Eggerz. AUur
andi greinarinnar fer í þá átt
bö koma þvf í hug lesendanna,
að burgeisarnir skuli ekkert vera
hræddir við þenna verkamanna-
ráðherra, og aiþýðunni hér sé
svo sem alveg óhætt þess vegna
að tylgja þessum ráðherrum
>burgeisanna«, eins og ensk al-
þýða muni fylgja þessum enska
ráðherra sínum.
ÞaU hafa komið sér vel, ensku
burgeisablöðin. Því lík blessuð
sending!
Huggunin er fengin.
Nætarlæknir í nótt, 16. jan.,
Magnús Pétursson bæjarlæknir,
Grundarstíg io Sími 1185,
Hlutabrét brezka ríklsins í
British Petroleum Co. 1
þess hefir áður verið getið hér
í blaðinu, að miðstjórn verka-
mannaflokksins enska hafi sent
brezku stjórninni mótmæli gegn
þeirri afleitu fyrirætlun herms?r
að selja einstaklingum hlulabréf
ríkisins í British Petroleum 0<>.
Frá því er nú sagt í enskum blöð-
um, að formaður flokksins, Ramsay
Mac-Donald, hafl farið á fund
stjórnarforsetans Baldwins eftir
svari við mótmælunum, og haíi
Baldwin lýst yflr, ab stjórnin hefði
ákveðið að taka mótmælin til
greina, þ. e. eiga ekkert við söl-
una að þinginu fomspuiðu.
Fænger, Fenger, Finger,
1. >Morgunblaðið« kvartar undan
því, að fólk fái aldrei almennilega
a$ vita, hvort jifnaðarmennirnir
hór séu >kommunistar« eða
>socialdemokratar«. Hvað vill
blaðið með þetta? Það kallar,
hvort eð er, alla jafnaðarmenn
hór >bolsivika«, þegar þeir eru í
Bdgar Hiou ÍSurrougha: Sonur Tarzanc.
bara litil stúlka; — það væri illa gert að leyfa þór að
fara einni irin í skóginn.“
Meriem hló. „Skógurinn,“ mælti hún, ,„er faðir minn
og móðir mín; hann heflr verið mór betri en mennirnir.
Ég er ekki hrædd við skóginn. Og ekki er ég heldur
hrædd við pardusdýr eða ljón. Ég dey á minum, tíma.
Getur verið, að pardusdýr eða ljón drepi mig, eða, að
bjalla, sem ekki er stærri en litiiflngnr, verði mér að
bana. Ég veit, að ég verð ákaflega hrædd, þegar ljónið
stekkur á mig, eða bjallan stingur mig, en liflð væri
sannarlega aumt, ef ég lifði i sifeldum ótta við það,
sem ekki er orðið. Yerði það ljón, verður óttinn skammur,
en verði það bjalja, þjáist ég kann ske dögum saman,
áður en ég dey. Ég hræðist ljónið þvi allrasizt. Það er
stórt og hávaðasamt. Ég heyri tii þess,' sé það eða
flnn lyktina af þvi nógu snemma til þess að bjarga
mér, en á hverjn augnahlilti get ég lagt lófann ofan á
bjöllu eba stigið ofan á hana og veit ekkert fyrr en ég
finn stunguna. Onei. Ég óttast skóginn ekki. Ég elska
hann. Heldur vil ég deyja en hverfa að eilífu frá hon-
um, en heimili þitt er rétt við skóginn. Þú hefir verið
mér góður. Ég skal láta að ösk þinni og verða hér um
tima, meðan óg bið Kóraks."
„Ágætt!“ sagði maðurinn og gekk á undan heim að
blómskrýddum bænum
Meriem gekk á eftir honum og hélt sinni hendinni
um hálsinn á hvorum mjóhundinum, er komið höfðu til
móts við þau. I dyrum hiissins stóð hvítklædd kona, er.
veifaði hendinni til bónda sins. Ur augum stúlkunnar
bkein nú meiri ótti en þegar húu ha/ði horfst i augu
við ókunnuga menn eða villidýr. Hún hikaði og leit
spyrjandi á manninn.
„Þetta er konan min,“ sagði hann. „Hún tekur fegins-
hendi á móti þér.“
Konan lcom ofan traðirnar á móti þeím. Maöurinn
kysti hana, snéri sór svo að Meriem og kynti hana.
„Þetta er Meriem, ástin min!“ sagði hann á arabisku,
og hann sagði það, sem hann kunni af sögn hennar.
Meriem sá, að konan var fögur. Hún sá gæzku og
yndisleik skina úr svip hennar. Hún hræddist hana nú
eltki, og þegar saga hennar var á enda, og konan gekk
til hennar og tók utan um hana og kysti hana og
sagði: „Veslings litla stúlkan!11 var sem strengur brysti
i hjarta Meriem. Hún grúfði andlitið að brjósti þessa
nýja vinar síns; svo langt var, siðan hún hafði heyrt
móðurhljóm i rödd þess, er við hana mælti, að hún var
búin að gleyma því. Aldrei á æfl sinni hafði hún grátið
svona, — gleði- og fegins-tárum.
Og þannig komst hinn vilti, litli Mangani úr skógin-
um sinum kæra á þægilegt og fullkomið menningar-
„Tarzan“, „Tarzan snýr aflur“, „Dýr Tarzansí1
Hver saga kostar að eins 3 kr„ — 4 kr. á betri
pappír. Sendar gegn póstkröfu um alt land. Látið
ekki dragast að ná í bækurnar, því að bráðlega
hækka þær í verði. — Allir skátar lesa Tarzan-
eögumar. — Fást á afgreiðslu Alþýðublaðsins,