Alþýðublaðið - 17.01.1924, Síða 2

2
A L BUBL A'Ð IJÐ'
Bæjarstjðrnln.
VI.
Falltrúar alþýða.
„Eflum samtaksÍBB magn!
Sýnum samhugans gagn!
þá er sigurinn vis!“
Þorsteinn Gíslason.
Þe;s er ekki að vænta, meðan
enn er svo, að meira en helm-
ingnr Reykjavíkurbúa séu eða
þykist, þó fyrir misskilning sé,
vera á öndverðum meið við
stetnu jafnaðarmanna f bæjar-
málunum, að dómar manna um
fulltrúa þeirra í bæjarstjórninni
séu sérlega sanngjarnlegir, enda
er ekki svo. Yfirleitt mun dóm-
ur andstæðinganna um þá vera
sá, að þeir séu hinir mestu
glamrarar, skýjaglópar og eyðslu-
bslglr o. s. frv. eftir því, sem
mönnum verður auðfynt um á-
mæiisorð að rakalausu. En á eitt
munu þó jafnt andstæðingat; sem
fylgismenn ijúka sama orði, að
þeir séu einstaklega samtaka,
enda mun varla koma fyrir neitt
það mál, er þeir fylgist ekki
allir að sem einn maður f um-
ræðum og atkvæðagreiðslum um.
Hvernig má þetta verða? í
augum þeirra, sem mætur hafa
á sundrungu og sérplægni, er
ekki laust við, að þetta þyki
hlægilegt og bera vott um ó-
sjálfstæði, en af því, að slíkir
menn eru yfirieitt ekki né verða
til fyrirmyndar um félagsdygðir,
er tkki éstæða tii að eyða orðum
að því að sýna fram á undlrstöðu-
leyai skoðunar þeirra. Undirrót
þessara óbrigðulu samtaka jafn-
aðarmanna er frá hlutarins eðli
sú, að jafnaðarmenn hafa sífelt
íyrlr augum hag heildarinnar,
fratnfarir álls bœjarfélagsim, en
yfirleitt ekki viðgang einstakl-
inga og sfzt neinna sérstakra
elnstaklinga, nema að þvf leyti
sem þetta tvent fer eða getur
farið saman. Þetta temur þeim
að gera skarpan greinarmun á
aðalatriðum og aukaatriðum í
málefnum, en það er fyrsta skil-
yrði þess, að eitthvað geti orðið
úr verki. Af þessu Ieiðir og, að
sjónarmiðin verða ekkl sitt fyrir
hvern einstakan, heidur eitt tyrír
a)Ia, þar sem jafnaðarmenn líka
Kaupfélagið.
varast jafnan að láta einkahags*
muni sfna snerta bæjarmálln.
Það liggur beint við, að hvf-
lfku gagni þessi samtök koma
til verka. Þess eru mörg dæmi
úr sögu bæjarmálanna, sfðan
fiokkaskiftingin skýrðist, sem
sýnir, að þessi samtök aiþýðufull-
trúanna f baráttunni hafl orðlð
til þess, að það hafðist fram,
sem þeir viídu, sakir þess, að
hinir voru sundraðir og lltu á
mállð hver frá sfnu bæjarhorni.
Þetta er ekki sagt hinum tU
ámælis, þvert á móti. Þeir hafa
þá verið 'í fuilu samræmi vlð
stefnu síná og lífsskoðun: sam-
keppni og sérdrægni, og eiga
þeir miklu fremur lof en ámæli
fyrir það skilið frá sfnum fylgis-
mönnum. Sýnir þette glögt yfir-
burði samtakanna yfir samkeppn-
ina. Geta ailir séð, að ekki eru
miklar líkur til, að alþýðufulltrú-
arnlr kæmu mikiu fram, ef þeir
væru ósamtaka, þar sem þeir
eru allir saman tæpur þriðji
hluti bæjarfuiltrúanns. En þó er
svo, að áhrifa þeirra gætir til-
tölulega meirá f öllu þvf, er til
framfara horfir f bæjarmálunum,
en hinna, þó fleiri séu. Að nokkru
er það sjálfsagt vegna þess, að
í meiri hiutanum eru ménn, sem
skoðanir þeirra og lundarfar fer
að ýmsu f bága við meginstefnu
burgeisa og hijóta því að ganga
úr liði þeirra í einstökum málum.
En að langmestu Ieýtl er þó
þetta áhrifamagn að þakka sam-
takafestu alþýðufulltrúanna.
í þessari baráttuaðferð sinni
sýna alþýðufulltrúarnir >samhug-
ans Ragn<. Undirstöðuskilyrði
fyrir því, að aiþýðan geti náð
rétti sínum og notið hans til jatns
við burgeisana, er, að hún sé
samhuga og samtaka, og þvl
verðá fullt'-úar hennar og leið-
Húsmæður!
Áramótin eru marksteinar á vel-
férb yðar og alþjóðar. Nú lítið þér
yfir gamla árið og gerið hin góðu
heit um að ráða tekjum heimilis-
ins á nýja árinu með meiri hag-
sýni og spainaði en áður. Vafa-
laust gerið Vér nú pað heit, að
auka enn viðskifti yðar við Kaup«
fólagið á nýja árinu. Við höfum
allar beztu tegundir af matvöium,
nýlenduvörum og hreinlætisvörum.
Við höfum líka greiða afgreiðslu,
hreiniegar búðir, góðar vörur og
bó með lægsta gangverði í bænum.
Svo höfum við Pöntunar-
delld, þar sem margar nauð-
synjavörur eru afgreiddar í stæni
skömtum og með lægra verði en
þér kaupið þær í pundatali. Pönt-
unardeildin hefir nú fyrirliggjandi
straueykup,
molasykuv og
Heklu-eldspýtur
með óviðjrfnanlega lágu verði.
Komið í einhverja Kaupfólsgs-
búðina og spyrjist fyrir um pönt-
unardeildina og önnur viðskifti á
koinandi áii. Nú þegar hafa margar
húsfreyjur ásett sér að
toyrfa árlö
með því eð veizla í K upfélaginu.
Muníð, að það er eina verzlunin í
bænum, sem er sfofnuð og starf-
ar að því að g eiða fyrir sann-
gjörnum viðskiftum. Athugið vin-
samlega, hvort þér viljið ekki
byrja árið með því að verzla í
Kanpfélagina.
togar að vera til fyrlrmyndar f
því efni. Þeir verða að Ieggja
kapp á að efh sem mest >sam-