Landneminn - 01.05.1954, Blaðsíða 7

Þegar hún sneri sér vlð aítur, kleip hún
i handlegg hans.
,,Hayes-san, Þú eiga mig, já?“ sagði
hún hvellrl rödd.
Hann ýtti henni frá sér.
,,Ég geng ekki að eiga þlg. Burt með
þig. Þú jappar*) vlð of marga menn.
Hún dró djúpt andann og augu hennar
voru björt andartak. ,,Jú. Þú eiga japp-
stelpu." Júrikó vafðl handFeggjunum um
háls hans. „Amerískl hermaður eiga
japp-stelpu."
1 þetta skiptl hrinti hann henni svo
kröftuglega frá sér að hann meiddi hana.
,,Farðu til fjandans," öskraði hann til
hennar.
Hún varð mjög relð. ,,Anierískl her-
maður elga japp-stelpu", hrópaði hún
striðnislega.
Ég haíði aldrei séð hann jafnhams-
lausan. Það, sem skelfdl mig, var að
hann bældl skap sitt og hækkaði ekkl
róminn. ,,Eiga þig?“ sagði hann. Ég
held, að það sem olll heift hans hafi
verið það, að sú hugsun hafi þegar hvarfl-
að aö honum, og honum hafi þótt illbærl-
legt að heyra hana endurtekna af vörum,
sem voru þegar allt kom til alls, varir
gleðikonu. Hayes tók upp flösku sina og
drakk úr henni. ,,Ég og þú ætlum að fá
okkur japp og annaö ekkb" sagði hann
við Júrikó.
Hún lét engan bilbug á sér flnna. ,,Ekk-
ert japp i nótt."
,,Hvað melnarðu, ekkert japp i nött?
Við jöppum i nótt. Þú ert ekkert annað
en joro.“
Júríkó sneri sér frá honum. Litla höf-
uðið hennar var álútt. ,.Ég fyrsta flokks
geisa," hvislaði hún svo lágt að varla
heyrðist.
Hann barði hana. Ég reyndl að ganga
á mllli, en hann barði mlg frá sér. Júri-
kó flýðl út úr herberginu. Hayes hljóp á
eftlr henni eins og tarfur. Hann náði
henni einu sinni og hafðl nógu lengi tak
á henni til að rifa utan af henni hálfan
kímónó hennar, náði henni aftur og relf
utan af henni næstum allt, sem eftir var.
Veslings stúlkan varð að lokum kviuð æp-
andi og kviknakin inn i herberglnu, þar
sem geisurnar tóku á mótl hermönnun-
um. Það hljóta að hafa verið milli tíu og
tuttugu stúlkur og að minnsta kosti jafn-
margir hermenn, sem horfðu á þetta.
Hayes þreif i höfuðbúnað hennar, hann
reif hann sundur, hann tók hana og kast-
aði hennl upp í loft, hann varpaði hennl
*) Orðið skibby, sem þýöir Japani eða
austurlandabúi, notar höf. í allt annarrl
merkingu og reyndar fleiri mismunandi
merkingum. Ég hef ekki séð annað ráð
en mynda nýtt orð, sem getl svarað tll
notkunar höf. á orðinu skibby. Merklng-
in er, að ég held, auðsæ hverjum manni,
Þegar lltlð er á samhenglð.
Danir á þingi
Hinn 19. april síðastliðinn lauk 21.
þingi Sambands danskra ungkommúnista
(D.K.U.), sem lialdið var i Álaborg. Þing-
ið var mjög fjölsótt og bar vott um aukinn
styrk og þrótt D.K.U. Erlendir gcstir voru
margir og þinginu bárust baráttukveðjur
l.vaðanæva. Eorseti þingsins var kosinn
PALLE VOIGT, ritstjóri Fremad, ný-
sloppinn úr tugthúsinu vcgna skrifa lians
gcgn lengingu herskyldunnar, en for-
maður kjörbréfanefndar var kosinn VILLY
KRUSE, sá er sat XII. þing Æskulýðs-
fylkingarinnar í liaust. — Myndin hcr
við hliðina er af INGMAR WAGNER,
scm var cndurkjörinn formaður D.K.U.
á gólfið, hann hló drykkjuhlátri, og með-
an stúlkurnar æptu og hermenn hlógu
vandræðalega, tókst mér að koma honum
út á götu. Ég heyrði Júríkó gráta tryll-
lngslega að baki okkur.
Ég leiddi hann heim i kojuna hans og
hann féll i þungan áfengissvefn. Morgun-
inn eftir var hann fullur lðrunar. Hann
var með höfuðverk þegar hann vaknaði og
þá var langt frá að hann elskaðl hana,
og þess vegna harmaði hann hrottaskap
sinn. ,,Hún er góð stúlka, Nicholson,"
sagði hann vlð mig, ,,hún er góð stúlka
og ég hefðl ekki átt að fara svona meö
hana."
,,Þú relfst kímónóinn hennar," sagði ég.
,,Já, ég verö að kaupa annan handa
henni-."
Þetta varð slæmur dagur. Við morgun-
verðinn virtust allir hermennirnir hafa
frétt af því, sem gerzt hafðl, og Hayes
hafði engan frið fyrir stríðni þelrra. Sagt
var, að Júríkó hefði lagzt i rúmið með
hita eftir aö við íórum og að allar stúlk-
urnar hefðu fengið taugaáfall. Næstum
allt hafði numið staðar í gelsuhúsinu um
nóttina.
,,Þú vanvirtir hana í allra augsýn,"
sagðl einn af kunningjum Hayes bros-
andi. ,,Ja, það voru nú ljótu lætln í þeim,
maður. “
Hayes sneri sér að mér: ,,Ég ætla að
kaupa handa henni annan kímónó. Hann
varði morgninum i að safna matvælum til
að selja á sörtum markaðl. Hann varð
að seija svo mikið að hann gætl keypt
góðan kímónó fyrir andvirðið, og hann
hafði áhyggjur af þvi að of mikið kynni
að vera genglð á birgðirnar. Siðari hluti
dagsins fór i að selja vörur hans, og um
Ingmar Wagner
kvöldverðarleytið vorum við orðnir leiðir
og þreyttir.
Hayes skipti um föt i snatri. „Komdu,
vlð skulum fara yfireftir." Hann rak á
eftir mér og gaf sér ekki einu sinnl tíma
til að kaupa sér flösku. Við vorum fyrstu
viðskiptavinlrnir, sem komum til geisu-
hússlns þetta kvöld.
„Mamma-san", æptl hann tll gömlu
maddömunnar, ,,hvar er Júrikó?"
Mamma-san benti upp stlgann. Hún
gaf okkur nánari gætur. En Haycs flýtti
sér meira en svo að hann veitti þvi at-
hygli. Hann stökk upp stigann, barði að
dyrum hjá Júríkó og gekk inn.
Júrikó var elskuleg og auðmjúk. Hún
þáði gjöf hans með djúpri hneigingu,
snerti gólfið með enninu. Hún var vin-
gjarnleg, hún var kurteis og hún var
afar íjarlæg. Hún skenkti okkur saki með
jafnvel enn melri virðuleik en hún var
vön. Mímikó kom lnn eftir fáeinar mín-
útur og hún var áhyggjufull á svip.
Samt var það hún, sem talaðl við okkur.
Júrikó var þögul langa hríð. Það var ekki
fyrr en Mímíkó þagnaðl að hún fór að
tala.
Hún gerði okkur skiljanlegt mtð sam-
blandi af ensku,. japónsku og iátbragðs-
list, að hún ætlaði að far.i I ferðalag eftlr
hálían mánuð. Hún var ákaflega hát'ðleg
meðan hún var að skýra frá þvi.
„Ferðalag?" spurði Hayes.
Það mundi verða langt. ferðalag. Júri-
kó brosti dapurlega.
Hayes fltlaði við hattinn slnn. Var hún
að fara úr gelsuhúsinu,
Já, hún var að fara þaðan fyrir fullt
og alit.
LANDNEMINN 15