Landneminn - 01.01.1955, Blaðsíða 8

'þjóSarbúskapnum algerlega brotin
á bak aftur“.
„En hvað um atvinnumöguleika
og átvinnuöryggi verkalýðsins, ef
hernáminu verður aflétt?“
„Það er staðreynd, að raunveru-
legt kauj) verkamanna á Islandi hef-
ur lækkað, síðan bandaríska auð-
valdið fór að skipta sér af atvinnu-
lífi okkar og launin fyrir átta stunda
vinnudag hrökkva engan veginn til
að framfleyta fjölskyldu. Og út uin
allt land hefur atvinnuleysi vaxið
og landflóttinn magnazt. Gerbreyt-
ing getur orðið i þessum efnum, um
leið og hernáminu er aflétt. Það er
hægt að koma uj>|) fiskiðjuverum og
fiskiskipastól um allt land, sem
tryggði hæái næga atvinnu handa
öllum og jafnframt betri afkomu en
hernaðarvinnan getur boðið uj>p á.
Það orsakast af þeirri staðreynd, að
íslenzkur þjóðarbúskajmr tapar á
því að láta menn vinna að hernáms-
vinnu móts við hitt að láta menn
vinna að fiskframleiðslu. Afköst ís-
lenzkra sjómanna eru, eins og kunn-
ugt er, margfalt meiri en þeirrar
þjóðar, sem kemur næst á eftir okk-
ur um 'afköst. En þessara afkasta
þarf íslenzkur verkalýður að fá að
njóta fyrir atbeina hækkaðra launa
og bættrar lífsafkomu. Það, að
mögulegt er að auka verulega fisk-
framleiðslu okkar, verður rakið til
'þess, að sósíalisminn hefur sigrað
í þriðjungi veraldar og opnað okk-
urjþar óþrjótandi markaði. Hið svo-
kallaða markaðsvandamál er þann-
ig ekki lengur neitt vandamál. Is-
lenzk alþýða verður aðeins að gæta
þess, að hliðinu til hins sósíalistiska
heims sé haldið opnu, en ekki skellt
í lás af vanþekkingu þeirri og of-
stæki, sem einkenna afstöðu mikils
hluta auðmannastéttarinnar. Og fyr-
ir þá íslendinga, sem muna enn
krejijiuna 1930, sem muna enn,
hvernig vonir jafnt verkamanna sem
atvinnurekenda um efnahagsl'egaif
framfarir og bætt lífskjör voru eyði-
lagðar í kreppunni miklu í auðvalds-
heiminum, er það stórkostlegt að
geta nú horft fram á hraða alhliða
nýsköpun í sjávarútvegi og þar af
leiðandi í landbúnaði og iðnaði, ef
þjóðin aðeins vill, ef alj)ýðan megn-
ar aðeins sjálf að skaj>a pólitíska
einingu til þess að knýja fram lausn
þessara verkefna. Og um slíka lausn
eiga jafnt verkamenn og allir þeir
aðrir, er vilja efla íslenzka atvinnu-
vegi, — bændur, útvegsmenn, iðn-
aðarmenn og aðrir, — að geta staðið
saman. En það er grundvallarskil-
yrði allra framfara í íslenzku aG
vinnulífi, að allri hervinnu sé hætt.
Islenzkur Jijóðarbúskapur þarf á
sérhverjum íslenzkum manni að
halda. Og íslendingum vegnar bet-
ur líkamlega og andlega í starfi við
heilbrigða íslenzka framleiðslu en
við spillandi bandaríska hernaðar-
vinnu“.
Þegar hér er komið, ér Einar 01-
geirsson staðinn upp, gengur hægt
um gólf og þurrkar gleraugun, um
leið og hann talar.
„Að hverju mun Sósíalistaflokk-
urinn fyrst og fremst, einbeita kröft-
um sínum á næstu mánuðum?“
„Það þarf að mynda pólitískt
bandalag allra þjóðlegra og vinstri
afla, sem vilja vinna að uppsögn her-
verndarsamningsins, uppbyggingu
atvinnuveganna, stórbættum kjörum
verkalýðsins og gegn því auðdrottn-
unarvaldi, sem nú er að grafa um
sig í landinu. Slíka þjóðlega vinstri
samfylkingu þarf að mynda sem
fyrst, samfylkingu, sem komið gæti
fram sem kosningabandalag gagn-
vart landslögum. Þannig yrði sköpuð
voldug og sterk þjóðfylking, sem
boðið gæti íhaldinu byrginn og sigr-
að það í kosningum. Til slíks sam-
starjs er Sósíalistajlokkurinn ekki
a&eins reiSubúinn, heldur lítur hann
á />a& sem sitt höju&verkejni a& vinna
að því a& slíkt bandalag komist ú
fót“.
H. ].
ÞORLÁKUR ÞÓRARINSSON:
Við í lund,
lund jögrunt, eina stund
sátum sí& sáStíS,
sól rann um hlíð;
hlé var hlýtt þar;
háar og bláar,
Ijósar og grœnur
liljurnar vœnar
í laujgu&um skans
þar báru sinn krans,
sem brú&ir með glans
búnar í dans;
doppum dikandi,
blö&um blikandi
blómstur ilmandi
við lyktu&um lands;
heyr&um söng, list löng
lék um kvistu frjóa,
við urtastöng andjöng
útpipla&i lóa
með spóa
munn-mjóa;
kœnt við hann kjóa
kváSu gaukar móa;
sungu runnar, bungur, brupnar,
haka&i vöngum sunna
við sjóa-
meS unnar iS fróa;
jagurt var um flóa,
formenn voru a& róa,
hvíl blanka&i hafs brúna,
heiS krúna
lands-túna,
logn dúna;
liljum þeim er glóa
nam gróa samþróa;
kvikur són lék um lón,
líkur þótti samtón
við symfón
og sönghörpu-nið um jrón.
Gjó&i Þundar góð-hró&ug undi
gló&a sunda rjó& slóS í lundi,
hró&urs punda hljóð dundi,
hló&u blundi IjáS sprundi,
rjó&ur stundi, móð mundi
rnyndað yndi jljóS.
4 LANDNEMINN