Landneminn - 15.05.1955, Blaðsíða 4

„Stefnir — í rétta
Hafin er í höfuðstað'num útgáfa
tímarits á morgunblaðsfæreysku, og
stefnir það í rétta átt að eigin sögn.
Ritstjórar þess eru hr. Schram
(framborið skram), hr. Johannessen
(á ísl. Jóhannesson) og hr. Thorar-
ensen (á ísl. Þórarinsson).
„gundvöllur fenginn undir
stórrekstri" — hendur studdar
„af ráð og dáð"
Oss hefur borizt í hendur síðasta
hefti ritsins, og hefst það „á mark-
aðstorgi“ eins og vera ber, þar eð
heimdellskir standa að útgáfunni.
Er þar „mikið um að vera.“ Á næstu
síðu eru hins vegar skollin á mark-
aðsvandræði, enda íslenzkar land-
búnaðarafurðir á boðstólum. I
greininni „Unga fólkið og sveitirn-
ar“ bendir hr. Schram, sem stundar
laganám í Reykjavík, á nokkrar ein-
faldar aðferðir til að stöðva flótt-
ann úr sveitunum: Er sú ein „að
brjóta óunnin lönd undir plóginn.“
Hingað til hafa íslenzkir bændur
verið að burðast við að brjóta land
með plógi, en hitt er auðvitað stór-
um hyggilegra að brjóta Iandið fyrst
og plægja síðan. Önnur er sú „að
styðja starfsfúsar hendur af ráð og
dáð til verka.“ Ætti nauðsyn þess
að vera hverjum manni ljós, því hér
þarf „sívaxandi framfarir til þess
að landið verði ræktað í hlutfalli
við fólksfjölda,“ eins og höfundur-
inn kemst réttilega að orði, án þess
að skýra þó nánar frá hlutfallstöl-
unni. Hr. Schram getur þess, að
flestum ungum mönnum sé um megn
að reisa nýbýli vegna fjárskorts. Vér
vildum því benda hinum áhugasama
búnaðarfrömuði á, að milli Skjálf-
andaflóa og Eyjafjarðar eru þrjár
sveitir, Þönglabakkasókn, til sölu
(fyrir 500 kr., að því er oss hefur
verið tjáð). Er hér kjörið tækifæri
fyrir ungan hugsjónamann að „reisa
í verki viljans merki — vilji er allt
sem þarf.“ Þar eð sveitirnar þrjár
eru í eyði, yrði hann í bókstafleg-
um skilningi sjálfkjörinn hrepp-
stjórl og oddviti í þeim öllum. Ætti
hann að geta bjargazt þolanlega af
þreföldum hreppstjóralaunum og
þreföldum oddvitalaunum að við-
bættri umbun fyrir hundahreinsun
og aðra minniháttar þjónustu. Auk
þess fylgja Þönglabakkasókn marg-
vísleg hlunnindi, svo sem silungs-
veiði, reki o.fl. Gæti hann því
stundað landbúnað endurgjaldslaust,
og ættu þá búsafurðir úr sveitum
hans að seljast greiðlega utanlands
en „þá fyrst, þegar íslenzkar land-
búnaðarvörur eru orðnar samkeppn-
isfærar á erlendum markaði er
grundvöllur fenginn undir stór-
rekstri og fjárhagslegri velmegun
íslenzks landbúnaðar“ — og væntan-
lega einnig undir Gunnari Schrami.
„vínviðarteinungar vafurþóttans"
og þráin „innan í loðkápunni"
Saga er í heftinu eftir Gunnar
Gunnarsson, skrifuð að nokkru leyti
á fagurri plattþýzku eins og Brim-
henda og fjallar um þrána: „Hún
átt“ ?
er sú rót er renna af skrautlilja trú-
arinnar, þyrnirós efans, krossmaðra
einfeldni og auðmýktar, státpálmar
rembings og reiði, hið ilmandi
baunagrsis Ijúflyndis og léttúðar,
tregans þúsundblóma þyrnikjarr, sí-
græn barrtré naumlyndrar nægju-
semi, gegndarlausir vínviðarteinung-
ar vafurþóttans, sólgullið fíflastóð
heilsu og þolgæðis, kryddsveppir
líkamsfjörs og lasta“ — og er þó
ekki öll flóran upptalin. „Innan í
loðkápunni er einnig um þrá að
ræða, að vísu sérstakrar tegundar.“
„Hitt er svo annað mál, hvaða mað-
ur eða hvort nokkur maður fyrir
finnst innan í nýju fötunum.“
„Ströndin ílengist, þar sem hún er
niður komin“ — og verður vafa-
laust ærið ílöng þegar fram líða
stundrr.
Gísli Jónsson, heyrari frá Hofi,
á hér frumlegt Ijóð um síldina í
sjónum, og verður fráleitt um það
efazt, að Jón Helgason hafi snemma
lesið það í handriti og margt af
Gísla lært, að ekki sé meira sagt.
Eins og vorir gömlu og góðu jóla-
sveinar eiga morgunblaðsfæreyskir
einnig sinn Gluggagægi. Er það hr.
Thorarensen, og kíkir hann gegnum
bambustjald.
langspilið nemur land í Japan
„I húminu“ heitir japönsk saga
eftir Tatsuzo Ishikawa, en þýðandi
lætur fyrir hógværðar sakir nafns
síns ógetið. I sögunni eru setning-
ar tvær sem letra ætti á bautastein
4 LANDNEMINN