Landneminn - 15.05.1955, Blaðsíða 7

Sex ár eru liðin frá 30. marz 1949. Sá dagur verður okkur
])Ó minnisstæður enn um langa hrið: hann var svo skýr áfangi
á öriagahraut. Auðvaldlð á Islandi gætti sín ekki þann dag,
fietti sig grímunni, stóð nakið og afskræmt framml fyrir þjóð-
inni — með kylfu í fyrir, táragas í bak.
Undanfarin ár hefur heimsauðvaldið grundvallað pólitík
sína á stærstu lyginni sem hað hefur nokkru sinni íundið upp.
Það hefur verið pólitík stríðs og hervæðingar, byggð á lyg-
innl um árásarfyrirætlanir sósialísku rikjanna. Þetta er höí-
uðatriði; og íslenzka auðvaldið hefur stigið hennan hrunadans
— stundum af eigin vild, alltaf í hlýðnisaístöðu við handaríska
auðvaldið: stjórnandann á pallinum. Keflavíkursamningur,
marsjallhjálp, Atlanzbandalag, hernám ■— alit eru þetta áíang-
ar á sömu brautinni: auðvaldið leitast við að gera ]>ann hluta
heimsins, sem það ræður enn að nafninu, eitt allsherjar virki.
Þaðan á að herja eínn góðan veðurdag á sósialismann að hann
verði sieginn niður í elnnl atlögu, i eitt skipti fyrlr öll. Um
hetta efni þarf engar iangar útlistanir — málin horfa ofur-
einfaldlega við á liennan hátt. En að baki finnur auðvaldlð
feigðlna nálgast.
Myndirnar hér á siðunni sýna hluta mannfjöldans á Austur-
velli í upphaíi hingfundarlns er Atlanzhafssamningnum var
ráðið tii lykta. Nokkuð aí l>essu fólki var hangað komið i
boði priggja stjórnmálamanna, en meirihluti þess kom bangað
gagngert og af sjálfsdáðum til að koma á framflæri peirri ósk
sinni að þjóðaratkvæði gengi um þennan samning ~ ar hinna
þriggja stjórnmálamanna, og þeirra flokka sem að hakí þeim
stóðu, blrtist glöggt i hinni myndinni: það eru nokkrir lög-
regluþjónar á ferli í rjúkandi gasskýjum á auðum velli. Það
heíur verið strið. Myndirnar eru táknrænar um viðbrögð auð-
valdsins nú á dögum við kröíum alþýðu — það skal vera
styrjöld við fólkið. En það vantar þriðju myndina. Hún gæti
verið frá mótmælafundi Sósíalistaflokksins 3. apríl 1949. Þar
hefur hið tvístraða fólk aítur safnazt saman, eins og það mun
ætíð gera. Auðvaldið finnur hvernig skórinn kreppir að þvi.
Við geymum þennan dag í trúu minni. Sú minning skal
vera okkur hvöt til að brjóta fjötra Atlanzbandalags af
islenzkri þjóð. Sú minning skal vera okkur hvöt til að reka
hernámsliðið úr landi. Það gas sem þelr beittu gegn okkur á
Austurvelli fyrir 6 árum skal einn dag koma yfir þá sjálfa.
Þróun helmsmálanna sér um það.
30. marz 1955.
B.B,
\