Landneminn - 01.07.1955, Side 3

LANDNEMINW
Útg.: Æskulý'ðsiylkingin
— samband ungra sósíalista. Ritstjóri: Einar Bragi Sigur&sson.
Áb.: Forseti Æskulýósjylkingarinnar.
5. tölublað
1955
9. drgangur
„Verkainenn liafta liad lie§§a baráttu
af þögulli feistu og §tilling:n...44
~Ou)tatL oi2 Cjuðmunt) C). Cu^niun^ssotl
TTjnn ungi Dagsbrúnarmaður GuS-
mundur J. Guðmundsson hefur
oftar verið nefndur manna á meðal
og í fréttum síðustu vikurnar en
nokkur annar. Orsök þess er rómuð
framganga hans í verkfallinu sem nú
stendur yfir og öðrum vinnudeilum
sem Dagsbrún hefur orðið að heyja
síðustu árin. Sjálfur leggur hann sig
í líma til að sannfæra mann um, að
hann hafi sízt meira á sig lagt í
Iþessari kjarabaráttu en fjölmargir
verkamenn aðrir, og það er sjálf-
gert mál, að sigrar Dagsbrúnar eiga
og hafa alla tíð átt rætur að rekja
til óhilandi samheldni og baráttu-
þreks hinna mörgu óþekktu félaga,
en ekki afrdka einstakra eða fárra
manna. Hins vegar finnst mér hinn
ungi félagi okkar sameina þá eðlis-
kosti sem okkur er tamt að tengja
við orðið Dagsbrúnarmaður: hann
er breiður fyrir fetann, rólegur og
æðrulaus á hverju sem dynur, held-
ur einarðlega á málum sinnar stétt-
ar, staðráðinn í að hvika hvergi frá
skýlausum rétti hennar til mann-
sæmandi lífs.
Það hefur ekki veriö heiglum
(j'Uðmundur J. Guðmundsson.
hent að ná tali af Guðmundi J.
þessar vikurnar. Eftir margra daga
eltingaleik tókst mér loks að króa
hann af niðri í alþingishúsi á þriðja
tímanum aðfaranótt hins 26. apríl
og rabba við hann stutta stund á
milli funda.
— Eins og þér er kunnugt, segir
Guðmundur, er orsök þessarar
vinnudeilu hin sama og allrar kjara-
baráttu alþýðunnar: að lífskjörin
voru orðin óbærileg. Dagsbrúnar-
verkamaður sem vann hvern dag og
8 stundir á degi hverjum hafði inn-
an við þrjú þúsund krónur í mán-
aðarlaun. Eins og húsnæðisokrið er
orðið hér í bæ hafa hinir lægst laun-
uðu beinlínis verið dæmdir til að
búa í bröggum og öðru heilsuspill-
andi húsnæði. Engum blöðum þarf
um það að fletta, að auðstéttin
myndi aldrei una slíkum vistarver-
um sér og sínum til handa: hér er
því vísvitandi verið að skapa íbúð-
arhverfi sem eru skaðsamleg líkam-
legri og andlegri velferð manna,
ekki sízt barnanna, og þessi híbýli
eru ætluð hinum snauðu. Alþýðan í
þessu landi myndi ekki skorast und-
an því að bera sinn hluta byrðanna,
ef almenningsheill krefðist. En eins
og allir vita er peningaflóðið meira
en áður eru dæmi til á íslandi, fram-
leiðslan hefur farið sívaxandi síðari
ár vegna aukinnar framleiðslutækni,
en á sama tíma hafa tekjur verka-
manna rýrnað að mun. Þessu gat
verkalýðurinn ekki unað. Á öllum
fundum í veikalýðsfélögunum kom
mjög glöggt í ljós einhuga vilji að
LANDWBMItíN 3