Landneminn - 01.07.1955, Blaðsíða 8

Einar Kr.stjánsson:
Konan við sjóinn
(Saga úr slríðinu).
Sagan er npphaflega skrifuð sem „plott"
f leikrit. „Plottinu" var síðar breytt í
þessa sögn. — Höfnndnr.
I lágreistu húsi við sjóinn, þar
sem hafaldan sogast aS og frá, Hgg-
ur einmana fcona. Hún er kölluS
konan við sjóinn vegna þess, að
húsiS ,sem hún býr í, stendur nær
sjónum en önnur hús þar í grennd.
Dóttir hennar, 12 ára, situr hjá
henni við rúmstokkinn og starir
raunalega á móSur sína.
Mamma, þú skelfur í rúminu,
segir hún.
Þetta batnar bráðum, Stella mín,
segir móðir hennar. ,
Eg ætla að hlaupa út til hennar
Rósu gömlu og biðja hana aS koma.
NáSu fyrst í hann Svavar litla,
segir móSir hennar veikradda.
Já, mamma, segir Stella og er
óSar búin að smeygja sér í kápuna
og komin út.
Það er haust og degi er tekið að
halla. Hún fer beina leið niður aS
sjónum, því hún veit, aS þar mun
Svavar Htli vera. Hún sér hann
kasta steinum í öldurnar. Hann
hleypur niður fjöruna, þegar ald-
an sogast út, og kastar hverjum
steininum á eftir öðrum. Hann fær-
ir s'g ennþá neðar og stendur í
freyðandi bleytunni eftir brimlöðr-
ið, sem hjaðnar og rennur í allar
áttir. Honum finnst sjórinn magn-
ast viS grjótkastið, og nýja hvít-
fexta aldan skríða aS landi gný-
meiri og háværari en sú fyrri. Hann
flýí undan henni upp á stóran stein.
En 'þrátt fyrir þaS vætir aldan hann
um leiS og hún löSrungar steinana
eins og hún ætli aS slíta af þeim
þangið. Og aldan heldur áfram hátt
á land, fyllir allar smugur, skríður
á milli steinanna, og kæfir þá,
drekkir þeim. Hann veit ekfci fyrr
til en gripið er um hann. Það er
Stella systir.
Þú átt að koma heim, mamma er
veik, segir hún og leiðir hana upp
fjöruna. Svavar maldar í móinn.
Hann vill ekki fara heim.
Ég er búin að kveikja upp í stofu-
ofninum, 'þú ættir bara að sjá, 'hve
vel logar í kolunum, segir hún. Og
Svavar hlýðir og fer heim meS syst-
ur sinni vegna þess, aS hann hefur
eins gaman aS eldinum og hafinu.
Hún hjálpar honum úr hlífSarföt-
unum, þvær honum og fer meS
hann inn í stofu og færir honum
gullin sín. SíSan fer hún út til að
sækia Rósu gömlu.
HvaS varstu aS gera, Svavar
minn? kallaSi móSir hans úr svefn-
herberginu.
Ég var aS leika mér niðri við
sjó. segir hann.
Æ, niSri viS sjó, þú átt ekki aS
leika þér viS sjóinn, segir hún
mæSulega. Svavar opnar ofninn aS
neSan. Hann starir lenigi í fcola-
glóSina og rjálar viS eldinn. SíSan
tekur hann gullin sín, og fer að
leika sér á gólfinu.
HvaS ertu aS gera, Svavar minn?
spyr móðir hans eftir langa þögn.
Ég er í skipaleik, segir hann og
þeytist um gólfið meS skipiS sitt.
Því ertu ekki heldur í bílaleik,
það er miklu betra að vera í bíla-
leik, segir hún. Hún getur með engu
móti fellt sig viS áhuga hans á
sjónum og skipinu.
Það er mest gaman í skipaleik,
segir hann og heldur áfram meS
skipiS sitt eftir gólfinu. Stella kem-
ur ein inn. Rósa gamla var ékki
heima.
Hver hefur opnaS ofninn aS neS-
an? spyr hún.
Eg, ég var bara aS skoSa eldinn,
segir Svavar litli.
Þú hefur veriS aS rjála við eld-
inn eins og sjóinn, það máttu ekki,
segir Stella ákveSin.
Stella mín, farSu í bílaleik viS
hann Svavar, segir móðir þeirra.
Nei, ég vil fara í skipaleik, segir
Svavar.
Stella, geturðu ekki gefið honum
aS borSa? segir móSir þeirra.
'Jú, mamma, ég skal gefa honum
að borða.
Fyrir alla muni, farið að borða,
segir móðir þeirra.
Stella og Svavar litli fara fram í
eldhús. Á meSan læSist móSir
iþeirra fram úr rúminu. Hún fer inn
í stofuna og tekur skipiS, sem Svav-
ar litli var aS leika sér aS. Hún
felur þaS í rúminu sínu. Þegar hún
er komin upp í rúmiS, eykst skjálft-
inn og þaS slær út um hana köldum
svita. Eftir kvöldverðinn kemur
Svavar grátandi til móSur sinnar.
Mamma, þaS er búiS aS tafca
skipiS mitt, segir hann og heldur
áfram að gráta.
Þú ert orSinn syfjaSur, Svavar
minn, segir móSir hans.
Ég vil fá skipiS mitt.
FariS aS hátta, krakkar mínir.
Stella lokfcar bróSur sinn inn í
svefnherbergiS.
Ég vil fá skipið mitt.
Ég skal sækja gullin þín, þegar
þú ert háttaSur, segir Stella.
Svavar ætlar aS verSa bílstjóri og
8 LANDNEMINN