Landneminn - 01.07.1955, Blaðsíða 8

Einar Kr'stjánsson:
Konan við sjéinn
(Saga úr striSinu).
Sagan er upphaflega skrifuð sem ,,plott“
í leikrit. „Plottinu'* var síðar breytt í
bessa sögu. — Höfundur.
í lágreistu húsi viS sjóinn, þar
sem hafaldan sogast að og frá, ligg-
ur einmana kona. Hún er kölluð
konan viS sjóinn vegna þess, aS
húsið ,sem hún býr í, stendur nær
sjónum en önnur hús þar í grennd.
Dóttir hennar, 12 ára, situr hjá
henni við rúmstokkinn og starir
raunalega á móður sína.
Mamma, þú skelfur í rúminu,
segir hún.
Þetta batnar bráðum, Stella mín,
segir móðir hennar.
Ég ætla að hlaupa út til hennar
Rósu gömlu og biðja hana að koma.
NáSu fyrst í hann Svavar litla,
segir móðir hennar veikradda.
Já, mamma, segir Stella og er
óðar búin að smeygja sér í kápuna
og komin út.
ÞaS er haust og degi er tekið að
halla. Hún fer beina leið niður að
sjónum, því hún veit, að þar mun
Svavar litli vera. Hún sér hann
kasta steinum í öldurnar. Hann
hleypur niður fjöruna, þegar ald-
an sogast út, og kastar hverjum
steininum á eftir öðrum. Hann fær-
ir s'g ennþá neðar og stendur í
freyðandi bleytunni eftir brimlöðr-
ið, sem hjaðnar og rennur í allar
áttir. Honum finnst sjórinn magn-
ast við grjótkastið, og nýja hvít-
fexta aldan skríða að landi gný-
meiri og háværari en sú fyrri. Hann
flýí undan henni upp á stóran stein.
En þrátt fyrir það vætir aldan hann
um leið og hún löðrungar steinana
eins og hún ætli að slíta af þeim
þangið. Og aldan Iieldur áfram hátt
á land, fyllir allar smugur, skríSur
á milli steinanna, og kæfir þá,
drekkir þeim. Hann veit ekki fyrr
til en gripið er um hann. Það er
Stella systir.
Þú átt að koma heim, mamma er
veik, segir hún og leiðir hana upp
fjöruna. Svavar maldar í móinn.
Hann vill ekki fara heim.
% er búin að kveikja upp í stofu-
ofninum, þú ættir bara að sjá, hve
vel logar í kolunum, segir hún. Og
Svavar hlýðir og fer heim með syst-
ur sinni vegna þess, að hann hefur
eins gaman að eldinum og hafinu.
Hún hjálpar honum úr hlífðarföt-
unum, þvær honum og fer með
hann inn í stofu og færir honum
gullin sín. SíSan fer hún út til að
sækia Rósu gömlu.
HvaS varstu að gera, Svavar
minn? kallaði móðir hans úr svefn-
herberginu.
Ég var að leika mér niðri við
sjó, segir hann.
Æ, niðri við sjó, þú átt ekki að
leika þér við sjóinn, segir liún
mæðulega. Svavar opnar ofninn að
neðan. Hann slarir lengi í kola-
glóðina og rjálar við eldinn. Síðan
tekur hann gullin sín og fer að
leika sér á gólfinu.
Hvað ertu að gera, Svavar minn?
spvr móðir hans eftir langa þögn.
Ég er í skipaleik, segir hann og
þeytist um gólfið með skipið sitt.
Þvi ertu ekki heldur í bílaleik,
það er miklu betra að vera í bíla-
leik, segir hún. Hún getur meS engu
móti fellt sig við áhuga hans á
sjónum og skipinu.
Það er mest gaman í skipaleik,
segir hann og heldur áfram með
skipið sitt eftir gólfinu. Stella kem-
ur ein inn. Rósa gamla var ékki
heima.
Hver hefur opnað ofninn að neð-
an? spyr hún.
Ég, ég var bara að skoða eldinn,
segir Svavar litli.
Þú hefur veriS að rjála við eld-
inn eins og sjóinn, það máttu ekki,
segir Stella ákveðin.
Stella mín, farðu í bílaleik við
hann Svavar, segir móSir þeirra.
Nei, ég vil fara í skipaleik, segir
Svavar.
Stella, geturð’u ekki gefið honum
að borða? segir móðir þeirra.
Jú, mamma, ég skal gefa honum
að borða.
Fyrir alla muni, farið að borða,
segir móðir þeirra.
Stella og Svavar litli fara fram í
eldhús. Á meðan læðist móðir
þeirra fram úr rúminu. Hún fer inn
í stofuna og tekur skipið, sem Svav-
ar litli var að leika sér að. Hún
felur það í rúminu sínu. Þegar hún
er komin upp í rúmið, eykst skjálft-
inn og það slær út um hana köldum
svita. Eftir kvöldverðinn kemur
Svavar grátandi til móður sinnar.
Mamma, það er búið aS taka
skipið mitt, segir bann og heldur
áfram að gráta.
Þú ert orðinn syfjaður, Svavar
minn, segir móðir hans.
Ég vil fá skipið mitt.
FariS að hátta, krakkar mínir.
Stella lokkar bróður sinn inn í
svefnherbergið.
Ég vil fá skipið mitt.
Ég skal sækja gullin þín, þegar
þú ert háttaður, segir Stella.
Svavar ætlar að verSa bílstjóri og
8 LANDNEMINN