Landneminn - 01.07.1955, Blaðsíða 13

ykkur, að ég er hermaður. Ég þarf
ekki að segja ykkur, að ég vil frið.
Það, sem ég vil segja ykkur er,
að bolsévíkaflokkurinn, sem hefur
heppnazt að gera verkamanna- og
bændabyltingu, með tilstyrk ykkar
og allra hinna hraustu félaga, sem
hafa steypt valdinu undan hinni
blóðþyrstu borgarastétt hét að bjóða
öllum þjóðum frið, og í dag hefur
þetta verið gert!" Áköf fagnaðar-
læti.
„Þið eruð beðnir að vera hlut-
lausir — vera hlutlausir meðan
júnkararnir og Drápssveitirnar, sem
aldrei eru hlutlausar,' skjóta okkur
niður á götunum og setja á valda-
stól í Pétursborg Kerenskí eða ef
til vil'l einhvern annan úr þeim
bófaflokki. Kerenskí er á leiðinni
hingað frá Don. Korniloff er að fá
Villimannasveitina til að endurtaka
ágústævintýrið. Þessir mensévíkar og
þjóðbyltingarmenn, sem þrábiðja
ykkur um að hindra borgarastyrj-
öld, hvernig hafa þeir haldið völd-
um nema með borgarastyrjöld,
borgarastyrjöldinni sem geisað hef-
ur síðan í júlí, og börðust þeir ekki
í henni með borgarastéttinni eins
og núna?
„Hvernig get ég sannfært ykkur,
ef þið hafið þegar ákveðið, hvað
gera skal? Spurningin er mjög ein-
föld. öðrum megin eru Kerenskí,
Kaledín, mensévíkarnir, þjóðbylt-
ingarmennirnir, kadettarnir, dúm-
urnar og liðsforingjarnir. Þeir
segja, að fyrirætlanir sínar séu góð-
•ar. Hinum megin eru verkalýðurinn,
hermennirnir og sjóliðarnir, smá-
bændurnir. Hið mikla Rússland er í
ykkar höndum. Viljið þið láta það
afhendi?"
Á meðan hann talaði, varðist
hann falli með viljastyrk einum
saman og þegar hann hélt áfram
kom hin djúpa einlæga tilfinning að
baki orðunum í ljós í þreytulegri
röddinni. Hann riðaði og að lokum
var harm nærri dottinn. Hundruð
handa hjálpuðu honum ofan og hin-
ir miklu fjarlægu salarveggir end-
urómuðu orð hans.
Kanjúnoff reyndi að tala aftur, en
þá var hrópað: „Atkvæði! At-
kvæði!" Smám saman lét hann und-
an og las upp tillöguna. Hún var á
þá leið, að brunnovíkarnir kveddu
fulltrúa sina úr byltingarherráðinu
og lýstu yfir hlutleysi sínu í borgara-
stríðinu. Allir, sem væru með skyldu
fara til hægri; þeir, sem væru á
móti til vinstri. Það varð augna-
blikshik, þögul eftirvænting, og svo
fór mannfjöldinn að hreyfast hrað-
ar og hraðar til vinstri, hnjótandi
hver um annan, hundruð stórvax-
inna sjóliða ruddust í þéttum hnapp
eftir óhreinu gólfinu í hálfrökkr-
inu ... Nærri okkur stóðu um
fimmtíu menn sem fastast. Þeir voru
með samþykt:nni. Þegar sigurópin
gullu svo hátt, að þakið hristist,
snerust þeir á hæli og gengu út-----
og sumir yfirgáfu byltinguna að
fullu og öllu.
Imyndið ykkur, að slík barátta var
háð í öllum hermannaskálum borg-
arinnar, héraðsins, öllum vígstöðv-
unum, öllu Rússlandi. Margur slík-
ur svefnlaus Krylenko gætti að her-
deildunum, þaut stað úr stað til að
sannfæra, hræða og sárbæna. Og
ímyndið ykkur, að sama ástand
var í öllum fundarsölum sérhvers
verkalýðsfélags, í verksmiðjunum,
þorpunum, á herskipum hins dreifða
rússneska flota. Husgið ykkur
hundruð þúsunda rússneskra manna,
starandi á ræðumenn hvarvetna í
hinu geysistóra landi, verkamenn,
bændur, hermenn, sjóliða. Þeir
strituðust við að skilja og velja,
þeir hugsuðu svo ákaft og að lok-
um tóku þeir svo einhuga afstöðu.
Þannig var rússneska byltingin.
Hallfredur Eiríksson þýddi.
Herréttor
Þessl skýrslii nm framkomn her-
íiiiiiuin lii-uiiiir hátignar drottning-
ar Brezka heimsveldisins er liýild
úr vestrœnu blaði.
Fyrir nokkru var settur herréttur 1
hermannabragga 1 nágrennl Nalrobi. Sak-
borningur var Gerald Griffiths, 43 ára
gamall liðsforingi í brezka fótgönguliö-
inu, sem kennt er við Durham 1 Eng-
landl. Hann var ákœrður um „smánarlega
hegðun" og „grimmd" gagnvart föng-
um, sem grunaðir voru um að vera Mau-
Mau menn.
Annar brezkur liðsforingi bar fyrir
réttinum, að Griffith bessi hefði knúið
fanga nokkurn til að klæSast úr buxun-
um. Sama vitni bar ennfremur að Griff-
ith hefði rétt hníf sinn að óbreyttum afri-
könskum hermanni og skipað: „Geldið
hann". Hermaðurinn, sem var 16 ára
gamall drengur úr Somalilandi, að nafni
Ali Segal, hlýddi ekki, og breytti þvi
GrifJlth skipun sinni: „skerið af honum
eyrað." Með snöggum skurði hlýddi
Segal.
Somalihermaðurinn Segal segir fyrlr
réttinum: „Það blœddi mjög miklð. Ég
rétti liðsforlngjanum aftur hnííinn og
fleygði eyranu til jarðar."
Nœsta dag notaðl Segal byssusting til
að skera gat á eyra annars fanga, eítir
skípun frá Griffith. „Liðsforinginn lét
mig hafa símavirspotta," sagði Segal,
„og skipaði mér að blnda hann í eyrað."
Síðan hélt varðhópurinn áfram og Segal
teymdl fangann á eyranu.
önnur vitni báru að siðar hefði Grlffith
haldið, að fangi sá, sem eyrað var sneytt
af, myndi blæða til dauða. Það vildi hann
ekki láta koma fyrir. „Þennan mann
veröur aö skjóta", sagði Griffith liðs-
forlngl. Handjárnln voru leyst af fang-
anum og liðþjalfi sagði honum að hlaupa.
„Skjótið" var sklpunin, sem kvað við.
Og fanglnn var skotinn til bana.
Griffith, sem haustið áður hafði ver-
Ið hrelnsaður af ákærum um að hafa
myrt Afríkumann, er hafði verið hreins-
aður af ákærum um að hafa myrt Afrlku-
mann, er hafði drepið uppáhaldshest
hans, byggðl vörn sína á þelrri hugmynd
að verknaðurinn að teyma „innfæddan
fanga" á eyranu væri „alveg viðelgandi"
og „ylli ekkl sársauka."
Þetta hafðl þó ekki áhrif á herréttinn.
Liðsforlnginn Grifflth var fundinn sekur,
evlptur foringjatign og dæmdur í 5 ára
fangelsi.
LANDNE-MINW 13