Landneminn - 01.07.1955, Blaðsíða 16

V. I. LENIN:
Kjörorðið um Bandaríki Evrópu
í næstu heftum LANDNEMANS munu
birtast stuttar Þýðingar úr sígildum rit-
um maxismans. Högni Isleifsson, við-
skiptafræðingur, mun annast þær.
1 fertugasta tölublaði Sósialdemókrat-
ans, lýstum við því yflr, að ráðstefna
þess hluta flokksfélaganna, er værl utan-
lands, hefðl ákveðið að fresta umræðun-
um um kjörorðið „Bandaríki Evrópu",
meðan fram færu skrif um hina cfna-
hagslegu hlið malslns i málgögnum
ílokksins.
Umræðan á ráðstefnu okkar um þetta
vandamál varð með einhliða pólltískum
blæ. Sennilegt er, að það haíi að nokkru
leyti orsakazt af því, að í ávarpl mið-
stjórnarinnar var kjörorðið beinlínls
kallað pólltiskt viðfangseíni (þar seglr:
„hið brýna pólitíska kjörorð"), og þar
var ekkl aðelns borlð fram kjörorðlð um
lýðveldisleg Bandaríkl Evrópu, heldur
einnig lögð rík áherzla á, að þetta værl
markleysa og blekkjandi, „ef þýzka, aust-
urríska, og rússneska einveldinu yrði
ekki kollvarpað með byltingu."
Það værl algjörlega rangt að vera mót-
fallinn þessari framsetningu á kjörorðinu,
að því er pólitísku mati þess viðkemur,
— t.d. á þeirri forsendu að það skyggi á
eða dragi úr áhrlfamættl kjörorðsins um
sósíalistíska byltingu. Pólitískar breyt-
ingar, sem stefna i sanna lýðræðlsátt —
hvað þá pólitískar byltingar — geta aldr-
ei í neinu tilllti né undlr neinum krlng-
umstæðum skyggt á eða dreglð úr kjör-
orðinu um sósíallstiska byltingu; þvert
á móti þoka þær henni alltaf nær,
breikka grundvöll hennar og draga nýja
hópa úr stéttum smáborgara og hálf-
gildingsöreiga til sósíalistískrar baráttu.
Á hinn bóglnn eru pólitískar byltingar
óhjákvæmllegar á skelði hinnar sósíal-
istísku byltingar, því hana er ekkl hægt
að telja einstakan atburð, heidur tima-
bil pólitískra og efnahagslegra umbylt-
inga, harðvítugrar stéttabaráttu, borgara-
styrjalda, byltinga og ganbltinga.
En þótt kjörorðið um lýðstjórnarleg
Bandaríki Evrópu sé óaðfinnanlegt sem
pólitískt kjörorð, ef á það er litið sem
115 í byltlngarsinnaðrl kollvörpun þriggja
afurhaldssömustu elnvelda Evrópu, með
Rússland i fararbroddi, þá er enn ósvar-
að mjög þýðingarmlkium spurnlngum um
efnahagslegt inntak þess og mlkilvægi.
Þegar efnahagslegar forsendur helms-
veidastefnunnar eru hafðar í huga, — þ.
e. útflutningur auðmagns og sktpting
heimsins mllli hinna „þróuðu" og „sið-
menntuðu" nýlenduvelda — þá er kjör-
orðið um kapítalistisk Bandarikl Evrópu
óíramkvæmanlegt eða afturhaldssamt.
Auðmagnið er orðið alþjóðlegt og ein-
okunarkennt. Jörðunni hefur verlð sklpt
milll örfárra stórvelda, þ.e. stórvelda,
sem hefur orðið bezt ágengt að ræna og
kúga aðrar þjóðir. Fjögur stórveldi
Evrópu: England, Frakkland, Rússland
og Þýzkaland, sem hafa samt .um 250—■
300 millj. ibúa og eru þvi sem næst 7
millj. ferkm að flatarmáii, — ráða yfir
nýlendum sem hafa um liálfan milljarð
íbúa (eða 494,5 millj.) og eru 64,6 millj.
ferkm. að stærð ,eða m.ö.o. um það bil
helmingur af þurrlendl jarðar. (Þurrlendi
jarðar er 133 millj. ferkm. að flatarmáli,
ef undanskilin eru heimsskautasvæðin).
Þar vlð bætast þrjú asíuríki, Kina, Tyrk-
land, og Persía, sem nú eru bútuð sundur
í áhrifasvæði af ræningjum I Japan, Rúss-
landi, Englandi og Frakklandi, sem þykj-
ast vera að heyja ,,frelsis“-strið. 1 þess-
um þrem asiuríkjum, sem telja má til
hálf-nýlendna (í rauninni eru þau nú að
níutíundu hlutum nýlendur), búa 360
millj. manna og flatarmál þelrra er 14,5
millj. ferkm. (h.u.b. elnum og hálfu
sinnum stærra en öll Evrópa).
Ennfremur hafa England, Frakkland og
Þýzkaland fest auðmagn erlendis að upp-
hæð 70 mllljarðar rúblna. Þá er þjóð-
nefndum milljónera eða ríkisstjómum,
eins og þeir kalla þær, faliö að innheimta
„lögmætan" gróða af þessari dálaglegu
fúlgu — gróöa, sem nemur meira en þrem
milljörðum rúblna árlega — og hafa þess-
ir aðilar tll umráða bæði landheri og flota
og gera svo syni og bræður „hr. Millj-
arðs" í nýlendunum og hálf-nýlendunum
að landstjórum, ræðismönnum, sendlherr-
um, opinberum starfsmönnum, prestum
óg annars konar blóðsugum.
Þannig skipuleggja örfá stórveldl á
hæsta þróunarstigi auðvaldssklpulagsins
ránið á nærri milljarð jarðarbúa. Engln
önnur sklpulagning er möguleg meðan
kapítalisminn rikir. Er hugsanlegt, að
stórveldin láti sjálfviljug af hendi ný-
lendur, áhrifasvæði eða stöðvi útflutning
auðmagns? Til að geta ýmyndað sér það
þyrfti maður að lúta jafn lágt og hempu-
skrýddur pokaprestur, sem prédikar á
hverjum sunnudegi yfir hinum ríku um
háleit boöorð kristindómsíns og ráðlegg-
ur þeim að gefa hinum fátæku — ef ekkl
nokkra mllljarða, þá að minnsta kostl
nokkur hundruð rúblna á ári .
Bandarikl Evrópu við auðvaldsaðstæður
jafngilda samkomulagl um varanlega
skiptingu nýlendnanna. Meðan auðvaldið
ræður er valdið elna hugsanlega skipta-
reglan, einl skiptagrundvöllurlnn. Millj-
ónamærlngar geta ekki hugsað sér að
deila „þjóðartekjum" auðvaldsríkls með
öðrum, nema „í hlutíalli við framlagt
auðmagn" (og í því felst, að hlnn rikasti
skuli fá meira í sinn hlut en honum ber).
1 auðvaldsþjóðskipulagi er einkaelgn á
framlelðslutækjum og stjórnleysl i heild-
arframlelðslu þjóðfélagslns. Að prédika
„réttláta" tekjuskiptlngu á slíkum grund-
velll er Proudhonlsml, fákænska brodd-
borgarans og skinhelgi þorparans. Skipt-
ing getur ekki farið fram nema I „hlut-
16 LANDNEMINN