Landneminn - 01.10.1955, Blaðsíða 5
ARTUR LUNDKVIST:
KÍNVERSK STÁLSINFÓNÍA
Suður af Mukden við járnbraut-
ina til Dairen og Port Arthur liggur
Anshan, iniðsetur þungaiðnaðarins.
Anshan þýðir Söðulfell, en horgin
stendur á sléttunni. Söðullaga fjall-
ið, sem er mjög málmauðugt, sést að-
eins í fjarska.
Japanir byggðu Anshan, en í
stríðslok gerðu þeir loftárásir á
borgina og eyðilögðu iðnaðarhverf-
in. Síðan komu kuomintangliðar og
drottnuðu þar til 1948. Við frelsun-
ina voru íbúar borgarinnar 127000,
en eru nú 630000, fimm sjöttu hlut-
ar hennar eru nýrisnir af grunni,
og hinar 55 stálverksmiðjur eru
þvínær allar nýjar.
1 gistihúsinu, sem er eftir nýjustu
tízku og mjög vel hirt, tekur bústin
miðaldra kona með permanenlbylgj-
ur í blásvörtu hárinu á móti okkur.
Að baki elskuseminni skín í festu-
legan valdsmannssvip, og brátt kem-
ur á daginn, að hún er ekki aðeins
gestgjafi, heldur einnig iðnfræðing-
ur, þaulkunnug öllu starfi stálverk-
smiðjanna.
Okkur er ekið í bifreiðuin um
borgina: nýtízku hús, beinar, breið-
ar götur, gelgjuleg tré, sem vaggast
í vindinum. Og allt í einu erum við
komin inn í iðnaðarhverfið, innan
um strompa sem virðast ná alla leið
upp í skýin, pípur sem gufa þýtur
hvæsandi í gegnum, blossandi eld-
bjarma frá bræðsluofnum, járn-
brautateina með emjandi flutninga-
lestum sem bruna í ýmsar áttir.
Gjörvallt loftið virðist titra af hin-
um tröllslegu iðnaðarumbrotum og
er þrungið margs konar sterkri lykt.
Hvergi er ósnortinn blettur, hið vold-
uga og háværa athafnalíf hefur
þrengt sér alls staðar inn.
Þeim sem eru óvanir iðnaðar-
hverfi finnst hér bæði erilsamt og
örvandi, ógnlegt og heillandi.
Smiðja sem framleiðir heilsteypt
stálrör í oltuleiðslur og þess háttar.
Glóandi rörin fara í gegnum nokkr-
ar vélpressur, verða æ dekkri,
þynnri, fá endanlegt form. Sérstakar
vélar skera af endunum, svo að þeir
vcrða sléttir og pípurnar nákvæm-
lega jafn langar, ískrandi stálslípun.
Að endingu eru rörin látin rúlla nið-
ur skábraut, falla fram af háum
stölhim með ærandi hávaða, stál-
glamri sem smýgur gegnum merg og
bein. Þau koma svo ört lrvert á eftir
öð'ru, að einn hvellurinn er ekki
LANDNEMINN 5