Landneminn - 01.10.1955, Side 11

um við niður á torg, þar sem verið
var að dansa. Um 'kvöldið var einnig
flugeldasýning svo mikilfengleg að
furðu sætir.
Daginn eftir vorum við viðstaddir
setningu 1. íþróttamóts verkamanna
í Kína. Var mjög til mótsins vandað
og þátttakan geysileg. Flestir kepp-
enda voru ungir menn og konur úr
ýmsum starfsgreinum.
— Hvernig voru árangrarnir?
- Þeir voru ekki sérstaklega
iniklir, í mörgum greinum minni en
afrek sem unnin hafa verið hérlendis,
enda virtist minni áherzla lögð á
met en mikla þátttöku. En íþrótta-
samtök alþýðu í Kina eru ung, og
þar er allt á uppleið, svo að eflaust
má vænta mikilla tíðinda þaðan eftir
nokkur ár.
— Rákust þið nokkurs staðar á
kínamennina okkar sem voru hér á
ferð í haust?
— Já, seinasta kvöldið sem við
vorum í Peking í fyrra skiptið hitt-
um við þrjá þeirra nýkomna frá ís-
landi, m. a. fararstjórann Lu. Þeir
voru í sjöunda himni vfir íslands-
ferðinni og voru eins og þeir ættu í
okkur hvert bein.
Á ferð um landið.
Hinn 7. október fórum við með
lest frá Peking ásamt tveimur af
túlkunum okkar og komum daginn
eftir til Nanking. Þar var tekið á
móti okkur með mikilli viðhöfn.
Næstu daga skoðuðum við ýmsa
staði í nágrenni borgarinnar. Frá
Nanking fórum við til Sjanghæ, og
tóku fleiri hundruð manns á móti
okkur á stöð'inni. Meðal annars sem
við skoðuðum í Sjanghæ var úli-
leikhús, sem tekur 15—17 þúsund
manns. Þá skoðuðum við leirkofa-
hverfi með stráþökum, og var enn
húið í því. Það voru mjög léleg hí-
hýli eða sams konar húsakynni og
öll alþýða manna í Kína bjó við
fyrir lýðfrelsunina, oftast aðeins eitt
herhergi og einhver eldhúskrókur,
upphækkaður pallur til að sofa á.
Þaðan fórum við í nvtt hverfi' verka-
* "
mannabúslaða, og var það ólíku sam-
an að jafna. Þó er langt frá því, að
hin nýju íbúðarhús séu eins full-
komin og hér þekkist bezt, því höfuð-
áherzla er lögð á að losa sem flesta
úr heilsuspillandi húsnæði á sem
skemmstum tíma, þótt íburðurinn
verði þá minni fyrst í stað.
Frá Sjanghæ héldum við norður
á bóginn fyrst til Wusin, síðan til
Mukden í Mansjúríu og þaðan til
Fuhsin. Þar skoðuðum við opna
kolanámu, hina stærstu sinnar teg-
undar í Kína. Þetta er mikil gjá
(120 m. djúp og nærii 7 km. löng).
Niður í námuna liggur flulninga-
braut með fjórum sporum, þremur
fyrir kolaflutningavagna, einu fyrir
fólksflutningavagna. Þessar námur
eru reknar með háþróaðri véltækni.
Þá heimsóttum við elliheimili fyrir
námuverkamenn. Gömlu mennirnir
búa tveir og tveir sarnan á herbergi,
og var mjög vistlegt hjá þeim. Þeir
þurfa engan dvalarkostnað að greiða,
en njóta 60% þeirra launa, sem þeir
höfðu áður en þeir komu á heimilið.
og geta varið þeim að vild sinni.
Elliheimilið var ekki fullskipað, þvi
fjölskylduböndin eru mjög traust í
Kína, og flestir kjósa því heldur að
dvelja á heimilum skyldmenna sinna
í ellinni. sé þess kostur.
Aftur í Peking.
Hinn 21. október komum við aft-
ur til Peking úr ferðalagi okkar um
landsbyggðina. Þar tók Lu Shao —
formaður æskulýðssendinefndarinn-
ar sem hingað kom — á móti okkur.
Þaiiu dag áttum við rúmlega tveggja
stunda viðtal við Chen Yi . . .
— Séní?
— Já, Chen Yi marskálk, einn af
varaforsætisráðherrum Kína. Um
kvöldið vorum við kvaddir og leystir
úl með gjöfum. Daginn eftir fórum
við frá Peking flugleiðis sömu leið
og við komum, segir Böðvar að’ lok-
um. Hann hefur orð á því að ferða-
lagið hafi verið erfitt, en afburða
lærdómsríkt, og vér teljum því hyggi-
legast að leyfa lionum að hvíla sig
að sinni, svo að hann verði sem
fyrst fær um að leyfa okkur að heyra
meira.
LANDNEMINN 11