Unga Ísland - 01.04.1911, Blaðsíða 2

18
UNGA ÍSLAND
Að rettlœtið sigri, og sefist stríð,
og sameini friðiirinn tvístraðan lýð, —
að megi þvi orkað fá móðurhönd þín,
að mannúð og kœrleikur njóti sín!
Að hver reyni’ að skilja’ og hugsa rétt
og hafi sér göfugt takmark sett. —
Þá birtir í lofti, og loksins við
í landinu fáum sumarfrið.
Hvert nýfœtt, sumar nýjar vonir ber
með nýjum orku-vaka’ í skauti sér,
sem benda okkur út á nýja vegi
og eru fagrar, jafnvel þótt þœr deyi.
Og Guði’ sé lof hve lífseig vonin er,
sem Ijóssins geislasveig urn höfuð ber
og bendir fram í bjarma tignar sinnar
á bjarta framtíð lands og þjóðarinnar!
Hún lifir, lifir, þrátt fyrir alt og alt,
og afhroð vetrar bætir þúsundfalt.
Hve oft í blindni’ er höggvið henni náið\
En hún stenst allt: hún getur ekki dáið!
Tökum strengleik í hönd,
stígum hringdansinn létt,
sumri heilsum á engjum og túnum!
Undir regnbogans rönd
hefur röðultjöld sett
móðir rósanna’ á fjallanna brúnum,
Himinn, lögur og láð,
alt er Ijósgliti fáð,
stafað leiftrandi hamingju-rúnum!
f|uðm. f^uðmundsson.