Unga Ísland - 01.05.1911, Blaðsíða 7

UNQA ÍSLAND
31
Jósé María yröi ekki lengi að ná honum.«
»Hefta för ræningjans«? »Félagar hans
eru efalaust á næstu grösum. Og svo
hefir hann skammbyssur í belti sér og
rýting sinn, sem hann skilur aldrei við
sig.« »En hvað hafiö þér þá gert hon-
um, sýslumaður góöur?*
»Æ, ekki neitt, alls ekkert.* — Þó vóru.
sumir gestanna að pískra um það, að
sýslumaðurinn hefði fyrir skömmu boðið
ráðsmanni sínum að blanda eitri í vínið,
ef Jósé María bæri þar þar nokkurn tíma
að garði og bæði um að drekka.
Meðan að hljóðskraf þetta fór fram, kom
brúðguminn með gestinn við hönd sér.
Það lék enginu vafi á því, að þetta var
Jósé María. Hann leit hvast á sýslu-
manninn, sem skalf eins og espilauf. Svo
heilsaði hann brúðurinni mjög hæversk-
lega og bað leyfis að fá að dansa í brúð-
kaupi hennar. Hún varð vel við og forð-
aöist að láta nokkura óánægju á sér sjá.
Jósé Maria tók þegar stól og settist við
borðið milli brúðurinnar og sýslumanns-
ins, sem lá við óviti af hræðslu.
Svo var farið að borða. Jósé María
var kurteisin sjálf við brúðurina. Þegar
kom að eftirmatnum, greip brúðurin vín-
glas, dreypti aðeins á því og rétti svo
ræningjanum. Það er nefnilega kurteisis-
venja á Spáni, er maður vill heiðra ein-
hvern sérstaklega undir borðum. Spán-
verjar kalla það » ««« fineza«.
Jósé María tók við glasinu með þökk-
um og lofaði að gera alt það, sem brúð-
urin kynni að biðja um.
Þá laut hún hrædd og titrandi að borð-
gesti sínum og sagði: »Viljið þér gera
mér greiða?* »Þó þúsund væri!« kall-
aði Jósé María upp yfir sig.
Þá sárbæni eg yður um að gleyma
ásetningi þeim, ef vondur hefir verið, sem
þér komuð í hingað. Lotið þér mér því
að fyrirgefa óvinum yðar mfn vegna og
valda engum óeirðum eða illindum í brúð-
kaupi mínu?«
»Herra sýslumaður,* sagði ræninginn
hátt og snjalt og sneri sér að honum.
»Þér getið þakkað brúðurinni. Ef hún
hefði eigi beðið fyrir yður, þá hefði eg
ráðið yður bana í kvöld. Nú þurfið þér
ekkert að óttast, eg skal ekkert mein gera
yður.« Og í því hann helti víni í glas,
sagði hann hálf-lymskulega og brosti við:
»Drekkið skál mína, herra sýslumaður.
vínið er ekki eitrað!« Aumingja sýslu-
maðurinn ummyndaðist allur í framan,
eins og hann væri að gleypa títuprjóna.
»Nú skulum við vera glöð,« hrópaði
ræninginn. »Lengi lifi brúðurin!« Hann
reis snögt á fætur, sótti gítar og mælti
af munni fram brúðkaupsljóð og spilaði
undir.
Undir borðum og í dansinum eftir á
var ræninginn svo kurteis og stimamjúkur,
að kvennfólkinu vöknaði um augu, er
það hugsaði til þess, að þetta elskulega
snyrtimenni yrði ef til vill hengdur ein-
hvern góðan veðurdag. Hann söng og
dansaði og Iék á als oddi. — Um mið-
næturleyti kom tötralega klædd flökku-
telpa á að giska 12 ára gömul. Hún
læddist að Jósé María og hvíslaði ein-
hverju að honum, og var auðséð, að hon-
um brá mjög. Hann hljóp til hesthúss-
ins og kom aftur að vörmu spori með
gæðing sinn. Svo gekk hann til brúð-
urinnar með hestinn í taumi og mælti:
»Verið þér sælar, eg mun aldrei gleyma
stund þessari, sem eg var með yður.
Það er sælasta stundin, sem eg hefi lifað
nú i mörg ár. Veitið mér þá ánægju að
þiggja þetta lítilræði af fátækum ræfli, sem
gjarna hefði viljað gefa yður heila gull-
námu.« Og hann rétti henni fagurt fing-
urgull.
»Jósé María,« sagði brúðurin, »á með-
an nokkur brauðbiti er til hérna í hús-
inu, skal helmingurinn vera frjáls eign
yðar!«
Ræninginn kvaddi alla gestina nieð
handabandi, sýslumanninum Iíka, og kysti
konurnar á ennið, Svo stökk hann á
bak og hvarf til fjalla. Þá fórsýslu-