Unga Ísland - 01.06.1911, Blaðsíða 3

UNGA ÍSLAND
þeyttist eg af baki og daft kylliflatur á
jörðina. En Bensi þaut sigurglaður fram
hjá mér. — — —
Var eg nú í illu skapi cftir ófarirnar
Og reið í hægðum niínum á eftir ineð
nokkrum mönnum. — En eg taldi þetta
einungis óhapp og var sannfærður um,
að þrátt fyrir þetta væri eg meiri maður
en Bensi, já, miklu meiri. Enda hét eg
að launa honum það eftirminnilega.
Þegar við kómum að Úðafossi, þang-
að sem ferðinni var iieitið, settunist við
niður á grasflöt þar í brekkunni og fór-
um að snæða. Var þar glatt mjög, ei-
lífir hlátrar og skellir. Meðal annars færð-
ist samtalið að kappreið okkar Bensa.
Hlógu stúlkurnar d íit að óförum mínum
og hæddu mig. En Bensi sat hjá og
nagaði harðfisk, en gaut við og við horn-
auga til mín. Var svo farið í ýinsi leiki.
Piltarnir sögðu okkur Bensa að glíma.
Við gerðum það, og eg hugsaði mér að
hefna mín nú á Bensa. Tókumst við nú
á og giímdum um stund. Loks gat Bensi
komið fyrir mig bragði og féll eg endi-
langur í grasið. Nú var farið að síga í
mig. Gat það verið, að eg væri minni
maður en Bensi á Bjargi. Eg færðist nú
í jötunmóð. — Gat Bensi mér ekkert við-
nám veitt, og skelti eg lionum tvisvarsinn-
um. Það hlaut að vera, að eg væri
meiri maður. —
Vórum við nú að leikum fram eftir
deginum og skemtuin okkur vel.
Svo var lagt á stað heimleiðis Þegar
við komum út á grundirnar, átti aftur
»að hleypa.« Við Bensi vórum saman,
því við ætluðum að reyna okkur aftur.
Eg vildi það um fram alt. Eg gat ekki
trúað því, að eg væri minni maður en
Bensi.
Við þeystum af stað; eg var á eftir
fyrst framan af, en náði honuum brátt
og komst fram fyrir hann. En vel gætti
eg þess að verða ekki of hreykinn fyrir
tfmann.
Eftir litla stund var numið staðar og
43
áð. ■ Þar skildi Bjargsfólkið við okkur.
Við Bensi kvöddumst með handabandi,
en töluðum ekkert um, hvor okkar væri
meiri maður. Taldi eg enda engan efa
á því eftir þennan síðasta sigur. Mér
fanst, að allir hlytu að sjá það, og eg
vildi að allirsæju það. Við Bensi vórum
nú fult eins góðir vinir fynr þetta. —
Svo riðum v ð heim, í smásprettum,
en eg var jafnan með þeini fyrstu. Þeg-
ar við komum heim á hlaðið, henti eg
mjer af baki og gekk í hægðum mínum
inn í bæinn. Siguibr.os lék um alt and-
litið. Eg lieilsaði ömmu með kossi. Fór
eg svo inn í baðstofu og fór að segja
ömmu og vinnufólkinu frá ferðinni og
sigri mínum. Allir samglöddust mér.
Mér taust allir Iíta á mig eins og mikil-
menni. Eg var vel ánægður með ferð-
ina og í góðu skapi. Var í sigurvcg-
ara skapi.
fón Brapi.
(13 ára.)
(»Jón Bragi« verður að senda ritstjóra
rétta nafn sitt, og það verða allir þeir að gera,
er í blaðið rita. En eg mun dylja nafnið, er
þess er beðið.)
H. V.
f§teingrímur ||horsteinsson.
Hann varð áttræður bann 1Q. maí
síðastl. Var þessa minst með fagn-
aði bæði austan hafs og vestan. Fá
skáld munu þjóð sinni kærari en hann.
í hálfa öld hefir hann sungið sig inn
í hjarta þjóðar sinnar. Og hann hefir
sungið Iandið okkar inn f þjóðarhjart-
ao flestum skáldum fremur. Ljóðin
hans hafa vakið söng á sveitaheimil-
unum út um land alt. Þau vóru með
allra fyrstu ijóðunum, sem við börn
heyrðum sungin. Þau færðu okkursól og
sumar inn í baðstofuna ogvöktu hjáoss
einhverja óljósa kend, sem hitaði okk-
ur um hjarta: — Við sáum alt í einu,