Unga Ísland - 01.01.1916, Blaðsíða 5

UNGA ÍSLAND
3
verið, er ókunnugum bónda jróttu
jiau þessara launa verð fyrir iiönd
ungra og uppvaxandi sona sinna.
Er þetta atriði úr iifi Hjartar sett
liér ungum mönnum lil atliugunar.
Því liver getur lilotið æðri laun en
þau, sem veitt eru fyrir að vera fyrir-
mjmd upprennandi kynslóðar i at-
orku, trúmensku og dugnaði?
Öll hin miklu og margbrotnu störf,
sem Hjörlur hefir haft með höndum,
hefir liann rækt ágæta vel, og er það
einróma álit allra þeirra, er þekkja
til starfa hans, að alt frá hans liendi
sé í hinni einstökustu röð og reglu.
Eg drap lauslega á það áður,
hvernig umhorfs hefði verið á Hvann-
eyri þegar Hjörtur kom þar, og hvern-
ig þar var útlits, er hann fór þaðan.
Að þeim endurbótum vann Hjörtur
ósleitilega sjálfur. Hann gekk til allrar
vinnu með piltum sínum og kunni
sér ekki hóf. Og þó líkamsþrek hans
væri afarmikið, þá bar áhuginn og
ofurkappið hann samt ofurliða. Og
svo fór með hann, sem mörg önnur
ofurmenni, að lieilsan bilaði.
Síðustu árin, sem hann var á
Hvanneyri, þoldi hann ekki að beila
sér við vinnu eins og áður, en þó
vann hann alla jafna. Mátti svo kalla
að það stæðist á endum, að þegar
Hjörtur var búinn að gjöra Hvann-
eyrina að einu lielsta höfuðbóli ís-
lands, var heilsan biluð.
Kennari var Hjörtur ágætur, bæði
skýr og skemtilegur, og einkar laginn
á að fara svo með efnið, að það
festist í minni nemendanna. Eg hefi
kynst mörgum kennurum, bæði hér
á landi og erlendis, og liafa margir
af þeim verið hámentaðir menn, og
tek eg fáa til jafns við hann, en
engan fram yfir hann, enda er hann
víðlesinn, stálminnugur og ágætum
gáfum gæddur.
Torfi heitinn í Ólafsdal hvatti
bændur til dáðar og dugnaðar, bæði
í ræðu og riti. Hann er brautryðj-
andinn íslensku bændanna í búnað-
armálum. Hann benti bændum á að
hvaða marki þeir ættu að keppa.
Sumum hefir nú sýnst hann hafa
selt markið nokkuð hátt, en Hjörtur
hefir með búskap sínum, bæði á
Hvanneyri og á Brekku, sýnt að því
marki er hægt að ná, ef unnið er
með hygni og atorku. Og það sýnd-
ist mörgum, þegar rætt var um breyt-
inguna á Hvanneyrarskólanum, að
enginn annar en hann, gæti komið til
greina, að hafa forstöðu áfram við
skólann, en til voru menn, sem öðru-
vísi litu á það mál, og þeir réðu. Eg
liygg að þeir, sem kynst höfðu skóla-
sljórn Hjartar, umgengni hans við
pilla, stjórn lians og kenslu, hafi allir
æskt þess, að skólinn fengi að njóta
lians sem lengst. Þekki eg engan bet-
ur laginn, eða betri kostum búinn,
til að vekja þjóðrækni hjá ungum
mönnum, manndáð og festu, og eru
það góðir kostir og mætti gjarnan
bera meira á þeim hjá okkar jrjóð.
Hjörtur er kvæntur Ragnheiði dótt-
ur Torfa heilins í Ólafsdal, eins og
áður er sagt.
Ragnbeiður er mesla sóma- og
myndarkona og mjög samhent manni
sínum, og liefir hún ekki lítið greitt
fyrir lionum störfin. Og er hún ekki
manni sínum síðri.
Gestrisni og lijálpsemi þeirra lijóna
er við brugðið. Þau mega ekkert
aumt sjá. Og engan ber svo að
garði þeirra, að þau gjöri honum
ekki gott, og nýtur hann þá sömu
alúðar og góðgerða, hvort sem liann
er hátt eða lágt settur. Lýsir sér
best í þvi, hve gestrisnin er þeim
eiginleg.
Þau hjón eiga þrjá sonu, Torfa,
Snorra og Ásgeir; sá elsti er 14 ára
að kalla, en liinir nokkuð yngri.