Unga Ísland - 01.06.1916, Blaðsíða 5

UNGA ISLAND
45
Grána.
Fyrir nokkrum árum var bóndi
úr Borgarfirði á ferð um baust á
Norðurlandi. Reið hann grárri hryssu
sem hann átti.
Dag einn fekk bóndi hið versta
veður, blind hrið er á daginn leið.
Bóndi var ókunnur á þessum slóð-
um, og er dimt var orðið, bæði af
hriðinni og nóllu, viltist hann og
vissi ekki hvað hann fór. Langt var
til næsla bæjar og leist bónda ekki
á blikuna. Ivom honum þá til hug-
ar, að lála fyrirberast þar sem hann
var kominn, en þóttisl þó sjá á að-
förum hríðarinnar, að hann mundi
ekki lifa af nótlina, því hann var
illa klæddur og blautur úr hriðinni,
en hörku frosl komið.
Sá hann, aðefhannælli að kom-
asl lifs af, yrði hann að láta Gránu
ráða ferðinni og sjá svo hvernig færi.
Lét hann nú Gránu eina um slefn-
una. Leið svo kvöldið að bóndi
vissi aldrei hvað hann fór, en altaf
hélt Grána áfram. í vökulokin nam
hún slaðar við bæjarvegginn á bæ
einum. Bóndi drap þar á dyr og
baðst gistingar. Var honum veitl hún
og hinn besti beini.
Daginn eflir var hin versta hríð.
Bjargaði Grána þannig lífi hús-
bónda sins.
í annað sinn bjargaði Grána lífi
hans, en frá því verður ekki sagl
að þessu sinni.
Bóndi hefir jafnan haft miklar
mætur á Gránu, en ekki minkaði
dálæli hans á henni eftir þetla.
Er mynd þessi af Gránu og bónda.
Er Grána, þegar þessi rnynd var
tekin, komin yfir tvílugt. iier hún
þó þess ekki merki, og má af því
sjá, að vel hefir verið farið með
hana, enda hefir hún líka vel laun-
að eldi sitt. Er það og reynsla allra
manna, er vel fara með skepnur,
að þeir hljóla mestan arð og gæfu
af þeim, því belur sem þeim farn-
ast við þær.