Unga Ísland - 01.07.1916, Blaðsíða 6
54
UNGA ISLAND
mælti: »Heíir þú nokkra peninga?«
»Já, þeir eru vaí'nir innan í vefj-
arhöttinn minn«.
Ræninginn hló og gekk burtu.
Svo kom annar ræningi og alt fór
á sömu leið.
Þeir sögðu hinum ræningjunum
frá því og þeir hentu gaman að
drengnum.
Loks kom foringi ræningjanna,
gamall og gráhærður Beduini.
IJann spurði drenginn hvort hann
hefði peninga.
Drengurinn svaraði því sama og
hann hafði svarað hinum.
Ræninginn lók vefjarhöttinn og
fann i honum 50 peninga.
Hann var forviða, og spurði dreng-
inn hverju það sætti, að hann hefði
farið að segja frá þessum fáu aur-
um sínum.
Drengurinn mælti: »EiTendi(herra)!
Þetta er arfur minn eftir móður
mína, er dó fyrir nokkrum dögum.
Þegar hún dó, mælti hún við mig:
»Að síðuslu verður þú að lofa að
halda alt sem þú hefir lofað mér,
sem sé að vera góður drengur og
segja aldrei ósatt. Þá mun þér
ganga vel«. »Svo dó hún, og eg hefi
ætlað mér með hjálp guðs, að halda
það«.
Ræningjarnir þögðu um stund.
Loks tók foringinn til máls og
mælti: »Þið hafið fylgt mér og þol-
að sælt og súrt með mér og eg vona
að þið gerið það áfram. Orð þessa
litla drengs, hafa haft þau áhrif á
mig, að eg ætla að verða góður og
nýtur maður eftir fremsta megni«.
Ræningjarnir fylgdust síðan með
kaupmönnunum til næstu borgar og
þar byrjuðu þeir nýtt líf. — — —
Drengur sá, sem þessu kom lil
leiðar, með sannsögli sinni, hét
Abd-el-kader. Hann varð seinna
frægur maður fyrir það, hve hreysti-
lega hann varði föðurland sitt Alzír
fyrir yfirgangi Frakka. Hann var
íæddur 1807 og dó 1883. Hann var
lekinn til fanga 1847, en slepl aftur
1852. Þegar Duesarnir*) gerðu upp-
reisn' 1860 varði hann hina Kristnu
þótt þeir hefðu tekið hann til fanga.
Áfengi bragðaði hann aldrei, enda
bannaði trú hans, — Mohameds-
trúin — honum það.
Héndrik Siemsen.
Gullna snertingin.
Eptir Haw Thorne.
Frh. —
Þeir menn sem ekki reyna að verða
vitrari með hverjum deginum sem
líður, verða allaf heimskari og heimsk-
ari. Svo fór og fyrir Midas konungi.
— Hann var seinast orðinn svo, að
liann vildi ekki snerta neinn hlut,
nema hann væri úr gulli. Hann
geymdi fjársjóðu sína i dinnnu og
draugalegu jarðhúsi undir höllinni;
þarna var liann daglega einsamall;
ef hann vildi gera sér reglulega glaða
stund, þá fór hann þarna niður.
Hann læsti vandlega eftir sér, lók
svo annaðhvort stóran poka fullan af
gullpeningum, gullbikar sem var eins
og þvoltabali á stærð, þungar gull-
tangir eða gulikvartil full af gulldufti
og bisaði því fram á mitt gólfið,
*) Pjóð, sem býr i vesturhluta Liban-
ons og Antilibanon. Þeir eru 80,000 að
tölu.
Trú peirra er blendingur af Moham-
edstrú, Ivristinni trú og Gyðingatrú. Fcir
hata alla sem liafa önnur trúarbrögð. í
maímánuði 1860 réðust þeir á kristinn
þjóðllokk, er Maronítar nefnist og drápu
þá niður i hrönnum. í október sama ár,
gat herlið samt stilt þá til friðar.