Unga Ísland - 01.01.1938, Blaðsíða 16

10
UNGA ÍSLAND
Bekkjarblöð send U. í.
í greininni Um skólaferðir, er birtist
nýlega í Unga íslandi, var þess getið,
að nú orðið værr oft horfið að því ráði
að gefa út bekkjarblöð, til ágóða fyrir
ferðasjóði skólanna. Þessi blaðaútgáfa
skólabarnanna hefir að vísu víðtækari
tilgang en einvörðungu að vera aðferð
til fjársöfnunar. Henni fylgir margvís-
leg vinna, sem veitir æfingu við raun-
hæf störf.
Að blaðaútgáfunni er unnið af lífi og
sál. Nú er stílagerðin allt í einu farin að
hafa tilgang,'sem er hverju barni skilj-
anlegur.
Ef vel á að takast til um útgáfu
bekkjarblaða, verður hópurinn, sem að
því stendur, að vera jafn og samstillt-
ur. Hver fær sitt verkefni, og allir
verða eitthvað að legga af mörkum
Þó mun mestu skifta, að leiðsögn kenn-
arans sé markviss og örugg.
Blöðin, sem U. í. voru send nú fyrir
jólin, voru hvort öðru prýðilegra að
ytri frágangi. Efnið er fjölbreytt, og
—<——.
Hvaða æfingu veita þá þessi störf og
hvers virði er sú æfing?
Fyrst og fremst fæst á þann hátt
mikil æfing í að skrifa, en það eitt út
af fyrir sig er harla mikils virði.
í öðru lagi veita þau æfingu í að.stíla,
koma orðum að hugsunum sínum, en
enginn verður leikinn í þeirri list, án
mikillar æfingar.
Enn er þó ótalið það, sem jafnvel
mest er um vert, og það er, að sá, sem
ástundar athygli á bernsku skeiði, verð-
ur gætinn og athugull við störf sín á
fullorðinsárunum.
eðlilega misjafnt að gæðum, en yfirleitt
gott og sumt prýðilegt.
Mörgum frásögum barnanna fylgja
teikningar, er þau sjálf hafa gert.
Unga ísland birtir hér stuttan kafla
úr bekkjarblaðinu „Stjarnan“, en það
blað er gefið út af elstu deild Skildinga-
nesskólans. í næsta blaði birtast fleiri
sýnishorn úr bekkjarblöðum.
Ferð upp á Svarfafind.
(Ur bekkjarblaðinu ,,Stjarnan“).
Einn sunnudag var ég beðinn að
sækja hesta. Ég spyr hvað eigi að gera
við þá. Húsbóndinn segist ætla í
skemmtiferð. Ég spyr hvort ég megi
fara með. „Já“, var svarað. Ég þreif
beisli í snatri og af stað. Ég var helm-
ingi fljótari en ég var vanur, að sækja
hestana. Ég lagði á þá í snatri og svo
fór ég að búa mig. Svo lagði allt heim-
ilisfólkið af stað, nema tvennt. Ferð-
inni var heitið upp á fjall og svo ætluð-
um við líka að tína ber. Það varð lítið
úr berjatínslunni, því við þurftum allt-
af að halda áfram, ef við ætluðum þang-
að, sem ferðinni var heitið, en það var
upp á einn hæsta tind Skarðsheiðar,
Svartatind, sem kallaður er. Þegar við
komum nær, sáum við að það mundi
ekki vera hægt, því að þokan var svo
mikil á tindinum. En þegar við komum
upp á Skessusæti, létti þokunni af tind-
inum, svo við héldum áfram. Svo fór-
um við upp á tindinn, og mikið var út-
sýnið fagurt. Ég hefi aldrei séð svo
mikla fegurð. Við hefðum séð til
Reykjavíkur, ef einn tindurinn hefði