Unga Ísland - 01.01.1938, Blaðsíða 11

UNGA ÍSLAND
11
Ferð upp á Svarfafind.
(Úr bekkjarblaðinu »Stjarnan«).
Einn sunnudag var ég beðinn að sækja
hesta. Ég spyr hvað eigi að gera við þá.
Húsbóndinn segist ætla í skemmtiferð.
Ég spyr, hvort ég megi fara með. »Já«,
var svarað. Ég þreif beisli í snatri og af
stað. Ég var helmingi fljótari en ég var
vanur að sækja hestana. Ég lagði á þá
í snatri og svo fór ég að búa mig. Svo
lagði allt heimilisfólkið af stað, nema
tvennt. Ferðinni var heitið upp á fjall, og
svo ætluðum við líka að tína ber. Það
varð lítið úr berjatínslunni, því að við
þurftum alltaf að halda áfram, ef við ætl-
uðum þangað, sem ferðinni var heitið,
en það var upp á einn hæsta tind Skarðs-
heiðar, Svartatind, sem kallaður er. Þeg-
ar við komum nær, sáum við að það
mundi ekki vera hægt, því að þokan var
svo mikil á tindinum. En þegar við kom-
um upp á Skessusæti, létti þokunni af
tindinum, svo að við héldum áfrani.Svo fór-
um við upp á tindinn, og mikið var út-
sýnið fagurt. Ég hefi aldrei séð svo mikla
fegurð. Við hefðum séð til Reykjavíkur,
ef einn tindurinn hefði ekki skyggt á.
Þegar við komum niður á Skessusæti,
sagðist húsmóðir mín aldrei hafa séð
svona fallegt. Þetta var í fyrsta sinni, sem
hún hafði komið upp á Skarðsheiði, en
samt er hún búin að búa þar í grennd
* 11 ár. Hún sagðist vilja, að hún mætti
vera að fara þangað á hverjum degi. Svo
héldum við heim. Ferðin gekk vel. Við
lögðum af stað klukkan 10 árdegis og
komum klukkan 9 um kvöldið. Á heim-
leiðinni námum við einu sinni staðar til
að tína ber. Ég kveið fyrir, þegar ég
kæmi heim, því að þá átti ég að fara að
sækja kýrnar. En þegar heim kom, voru
kýrnar alveg heima undir og búnar að
róta úr heysátum, sem við geymdum fyr-
ir mann á næsta bæ. En það var lítið
verið að hugsa um það, bara að koma
kúnum heim. Við höfðum hest að Iáni
frá næsta bæ, og átti ég að fara með hann.
Það þótti mér verst, því að ég var svo
myrkfælinn. Samt varð ég að gera það.
Ég reið í spretti báðar leiðir, en samt
var mér bannað það, því að hestarnir voru
þreyttir. En ég skeytti því engu, því að
myrkfælnin greip mig, svo að ég þorði
ekki að líta til hliðar, hvað þá heldur
aftur fyrir mig. Þegar ég kom inn eftir,
mætti ég fólkinu við hliðið, það var sjálft
að koma úr skemmtiferð. Ég skilaði
þakklæti fyrir lánið og lagði af stað undir
eins heim á leið.
Þegar ég kom heim, lét ég hestinn of
an á engi og fór svo heim. Svo gengum
við öll til hvíldar, en þessi ferð var um-
talsefni marga daga á eftir.
Eyjólfur Ingjaldsson.
Til umhugsunar
1. Hvað heita fínu hárin, sem eru
fremst á hundsskottinu?
2. Hversvegna getur málari aldrei
málað vingjarnlegan hund?
3. Hvort er þyngra eitt kg. af blýi
eða eitt kg. af fiðri?
Rauði Krossinn, útgef. Unga Is-
lands, er alþjóðlegur hjálpar- og
líknarfélagsskapur. — Styðjið blað
hans, Unga Island.