Unga Ísland - 01.02.1938, Blaðsíða 5

UNGA ISLAND
15
hefir gripið mig. Ég œtti þó að kannast við
ykkur bæði. Það er ekki svo sjaldan, sem ég
hefi smurt ykkur“.
Bína brauðskorpa: „Jú, ég verð að segja, að
mér fannst þú taka heldur kuldalega á móti
gamalli kunningjakonu. En þú hefðir þekkt
mig, hefði mannskömmin mín, hann Runki rúg-
ari, ekki hlaupið á undan mér. Við erum vön að
verða samferða og fer best á því. Ég skal svei
mér skarnma karlinn minn, þegar ég næ í hann.
Hann þarf ekki að líta niður á mig. Betur
stæli ég tennur barnsins en hann“.
Hall hnífur: „Þetta er alveg rétt hjá þér,
Bína mín. Ég bið þig afsökunar. Ég hélt þú
værir ekki holl fæða, svona hörð“.
Bina brauðskorpa: „Ég skal viðurkenna það,
að ég hef útlitið á móti mér, ég er hörð og
matarlítil, en fyrir tennurnar er ég lireinasta
þing, þó ég segi sjálf frá“. (Hún fer).
Hörður liarðfiskur: „Hún er ekki lítið upp
með sér, kerlingartuskan. Ekkert er hún þó á
við mig. Séu tennurnar ekki notaðar til að
mylja mig og mína líka, mundu þær fljótt rotna
og skemmast. Auk þess er ég afar hollur matur,
hefi alveg gnægð af bætiefnum og meira að
se&ja joði líka, sem er mönnunum mjög nauð-
synlegt. Nei, Hörður harðfiskur! Það er karl í
krapinu, sérstaklega þegar hann smjörbútur,
vinur minn, er með mér. Er hann ekki boð-
inn?“
Halli hnífur: „Jú, en hann var svo hræddur
um að bráðna, að hann fór fram í búr“.
Hörður harfffiskur: „Þangað fer ég líka.
Ég verð þá líklega metinn að verðleikum í veisl-
onni, þegar ég fæ smjör með mér“. (Fer). —
(Malla skeið kemur hlaupandi inn, lafmóð).
Gúji gaffall: „Hvað gengur á ? Það er naum-
sst, að það er asi á þér“.
Malla skeiff: „Það hafa einhverjir óþokkar
komist inn, sem þegar eru famir að gera illt
af sér. Bamið er órólegt og ólystugt".
Halli hnífur: „Hvernig hafa þeir komist
mn? Það verður að hafa upp á þeirn undir
eins og kasta þeim út“.
Malla skeið: „Ég veit ekki einu sinni hverjir
það eru. Ég hélt, að þið hefðuð kannske séð þá“.
• ■ Crúji gaffall: „Við skulum hafa augun opin,
ef þeir skyldu koma hér (Mjalla fer). Við
hefðum ekki átt að yfirgefa dyrnar, það var
rangt af okkur“.
Halli hnífur: „Það tjáir ekki að fást um
það, sem orðið er. Þarna kemur skringilegur
náungi, alveg hnöttóttur". (Erlendur epli kem-
ur inn).
Erlendur e'pli: „Hér kem ég, konungur á-
vaxtanna“.
Halli hnífur: „Við áttum ekki von á nein-
um konungi. Hver ertu? Ég þekki þig ekki?“
. . Erlendur epli: „Það er ekki von. Ég er því
miður, rnjög sjaldgæfur gestur. Þið ættuð að
vita, að ég hjálpaði barninu vel í veikindum
þess, þegar það var alveg lystarlaust. Eg nærði
það og hressti, auk þess lireinsaði ég tennur
þess“.
Gúji gaffall: „Ertu kannske félagi þeirra
Bínu brauðskorpu og Harðar liarðfisks
Erlendur epli: „Eruð þið frávita? Ég er fínn,
útlendur ávöxtur og rán dýr. Vitið þið ekki, að
það hreinsar tennurnar, að naga fast og safa-
mikið epli?“
Halli hnífur: „Jú, það er víst satt. — Að
minnsta kosti er henni Rönku rófu alltaf hrós-
að fyrir, að hreinsa tennumar, þegar hún er
nöguð“.
Erlendur epli: „Vogið ekki að líkja mér við
gulrófu, mér, konungi ávaxtanna. Eitt epli á
dag og allt kemst í lag, er fyrirtaks máltæki.
Minnist þess“. (Fer).
Gúji gaffall: „Það var naumast að hann veit
af sér, sá ama! Og ég lield, að hann sé Rönku
rófu ekki mikið fremri!“
Halli lmífur: „Hann er bragðbetri og mýkri
undir tönnina. Annars er munurinn ekki mik-
ill. Hann er öllu yfirlætisminni þessi, sem
þarna kemur. (Helgi hafragrautur kemur). —
Sæll vertu, Helgi minn. Gjörðu svo vel“.
Hclgi hafragrautur: „Komið þið sælir! Fæ
ég ekki gott sæti, þetta eina skifti, sem mér er
boðið?“
Gúji gaffall: „Það er frátekin skál á miðju
borði, mitt á milli Rúnu rjóma, Silla sykurs
og Skafta skyrs“.
..Ilelgi hafragrautur: „Það er inndælt. Ekki
get ég kosið mér betri félagsskap“.
Halli hnífur: „Ivomdu! Ég skal fylgja þér“.
(Þeir fara. Inn læðast Siggi súkkulaði og
Bjössi brjóstsykur).
Siggi súkkulaði: „Gúji minn! Ætlarðu að
lofa okkur inn? Við emm svo litlir og góðir“.