Unga Ísland - 01.05.1938, Blaðsíða 6

UNGA ÍSLAND
6í
STEFÁN JÓNSSON:
VINIR VORSINS.
Framhald.
Og Jói tók í fótinn á Skúla, þann sem
ber var, og hristi hann duglega til.
— Halló vaknaðu! Ilalló drengur!
Þá reis litli maðurinn upp í ofboði og
nuddaði á sér augun. Hann starði fram
fyrir sig án þess að vita af því sjálfur,
því að nóttin og draumar hennar voru
ennþá ekki farin úr sál hans, en smátt
og smátt þokuðu þau og raunveruleik-
inn kom með tár fram í vinstra augað
og síðan það hægra. Og svo varð úr
þessu grátur.
— Iivað er þetta, góði minn? Vertu
ekki að gráta. Svona, nú verður þetta
allt gott. Ilvernig stendur á þessu ?
sagði Jói.
— Ég vil fara heim, heim til pabba
og mömmu, hrópaði Skúli og þaut á fæt-
ur og ætlaði að stökkva burtu í ofboði.
Gvendur náði í öxl hans.
— Nei, hvað er þetta drengur? Vertu
nú góður, nú komum við líka bráðum
heim, þú þarft ekki að vera hræddur við
okkur.
Skúli sefaðist lítið eitt, en skalf nú
allur af kuldahrolli frá hvirfli til ilja.—
Hann var rennandi gegndrepa, og þó að
nú skini sólin, þá var ennþá ekki farið
að njóta yls hennar að fullu, svona
snemma dags. Þeir færðu hann í þurra
sokka, sem þó voru nokkuð stórir og
vöfðu hann síðan innan í teppi. Jói tók
hann á hnakknefið fyrir framan sig og
síðan var haldið af stað niður í dalinn.
Smátt og smátt kom nú Skúli inn í
þann heim, sem hann þessa nótt hafði
yfirgefið, en þó gat hann enga skýringu
gefið á þessu ferðalagi sínu, hvernig
svo sem þeir félagar spurðu. Um það
vissi hann eiginlega ekki neitt, annað
en það, að hann vildi komast heim.
Þarna þokaðist svo hópurinn niður
eftir fet fyrir fet og sló löngum, mjóum
skuggum á götuslóðana fyrir skin morg-
unsólarinnar. Áfram þokaðist hópurinn,
tveir menn og þrír hestar og svo einn
sex ára maður, vafinn inn í teppi. Sá
var nú ekki burðugur, þó að við hvert
fet nálgaðist hann nú heimili sitt, syst-
ur sína, föður og móður.
Gott yrði að koma heim.
En ofan á milli á trússahestinum voru
fimm tófuyrðlingar í kassa, er við hvert
fet fjarlægðust sitt heimili og það frelsi,
sem þeir voru bornir til. Þeir ýlfruðu
og ögguðu öðru hvoru í kassanum, eins
og þeim líkaði ekki ferðalagið og kann-
ske voru þeir svangir.
VII.
Kærkominn gest ber að garði.
Fólkinu á Hamri hafði ekki verið
svefnsamt þessa nótt. Þegar Jói og
Gvendur komu þangað um morguninn
með fund sinn, var enn verið að leita.
Það er hægt að geta sér þess nærri, hví-
líkur fagnaðarfundur varð á heimilinu.
Mamma hans Skúla sagði það líka ein-
hverju sinni, þegar rætt var um þetta,
að aldrei, hvorki fyr né síðar, hefði sér
þótt Gvendur á Grjóti fallegur, nema þá.
Skúli náði sér furðu fljótt eftir þetta.
Hann fékk þó nokkuð vont kvef og varð
að liggja rúmfastur nokkra daga. Allir
á heimilinu kepptust um að gera hon-
um til hæfis. Sigga systir lánaði honum
dótið sitt og sat hjá rúmi hans svo oft
sem hún gat því við komið. Aldrei spurði
hann hana um fótbrotið, en gaf henni