Unga Ísland - 01.05.1938, Blaðsíða 9

UNGA ÍSLAND
67
Skúli Bjartmar fór með fólkinu út á
túnið. Hann var ekki vel upplagður til
að snúa heyi núna.
— Ojæja. Hann gat ekki fengið sig
til að þjóta inn í bæ, þó að þennan
strákling bæri að garði.
Eftir litla stund kom Sigga og með
henni þessi ókunni drengur.
— Skúli! kallaði hún, þú átt að leika
þér við hann og vera nú svolítið upp-
litsdjarfur.
Svo fór hún að snúa. Hún var svo
stór.
Þarna stóðu þá tveir ungir menn
hvor framan í öðrum, á nýslegnu túni,
hvorugur hafði séð annan fyrr, og hvor-
ugur þorði að ávarpa hinn.
Þeir horfðust í augu svolitla stund og
síðan fóru báðir að hlægja. Þá loks fann
Skúli Bjartmar að það var skylda hans
að segja eitthvað:
— Hvað segir þú í fréttum?
En hinum fannst þetta víst skrítin
spurning. Hann gusaði út úr sér enn
meiri hlátri og sagði svo:
-—- Hvað heitir þú?
— Ég heiti Skúli Bjartmar Ólafsson.
En þú ?
— Benedikt Þórðarson, kallaður
Bensi, á heima í Reykjavík, en ætla að
vera í Holti í sumar hjá ömmu minni
og frænku.
— Ætlarðu þá að koma hingað aftur ?
— .Tá, ætli það ekki, einhverntíma.
— Hvað ertu gamall?
— Rétt að segja hér um bil átta ára.
En þú ?
Skúli: Sex. Hvernig komstu úr
P evkj avík ? Gangandi ?
Bensi: Gangandi. bað er ekki hægt að
ganga yfir sjóinn. Ég kom á skipi. Hef-
irðu ekki séð skip?
Skúli: Nei, ekki nema bara á mynd
og svo bát, voða stóran bát, sem hafð-
ur er hér uppi við vatnið.
Bensi: Hefirðu kannske aldrei séð sjó-
inn?
Skúli: Nei, aldrei. Er hann ekki voða
stór?
Bensi: Jú, það er ég hræddur um.
Hann er voðalega stór.
Skúli: ITvað er hann svo sem stór?
Er hann svo stór að hann nái alveg nið-
ur að Grund, neðsta bænum í sveitinni ?
Bensi: Uss! Biddu fyrir þér! Hann er
miklu, miklu stærri. Hann er svo stór,
að það sér hvergi út fyrir hann, hvar
svo sem maður væri á honum.
Skúli: Nei, svo stór er hann nú auð-
vitað ekki, en svo er hann víst ógurlega
djúpur.
Bensi: Djúpur, já, hann er svo djúp-
ur, að hann er margar mannhæðir.
Skúli: Stendur þá enginn maður
neinsstaðar upp úr honum?
Bensi: Jú, kannske við strendurnar,
en ekki þar sem hann er dýpstur.
Skúli: Og bó að kaupakonan stæði á
öxlunum á kaupamanninum og pabbi
stæði á kaupakonunni og Gunnsa frænka
stæði á pabba og Sigga systir stæði á
Gunnsu og svo stæði ég á Siggu. Næði
ég samt ekki upp úr honum?
Bensi: Þú næðir samt ekki upp úr,
hugsa ég.
Þannig töluðu þeir saman góða stund
og að henni lokinni var múr ókunnug-
leikans brotinn á milli þeirra. Þeir fóru
nú að leika sér í heyinu. Og um það
levti, sem Bensi þurfti að hugsa til
heimferðar var það ákveðið, að hann
kæmi aftur næsta sunnudag, ef veður
vrði gott. Þá ætluðu þeir í berjamó og
Sigga átti að vera með, ef hún vildi.
Frh,