Unga Ísland - 01.05.1938, Blaðsíða 17
UNGA ÍSLAND
75
Kuðungurinn.
Við sátum niðri í f jöru,
hann Siggi og ég,
því skrítin er fjaran
og skemmtileg.
Krepptan í fjörunni kuðung ég sá.
„Hvaðan ertu?“ spurði ég.
„Hafinu frá“.
frá því hvernig strákarnir fiska
við bryggjurnar.
Dísa er hætt að leika sér að
kögglum, leggjum og hornum, því
að Dóri kom með brúðu, sem hann
gaf henni. Það var falleg brúða.
Dísa kallar hana Helgu fögru.
Helga hefir blá augu og ljóst, lið-
að hár. Alltaf er hún brosandi.
Dísa. saumaði á hana fínan kjól.
En þegar Helga fagra var komin
í nýja kjólinn, varð hún montin og
heimtufrek, og vildi fyrir hvern
mun komast til útlanda.
Dóri átti bíl og bát, sem hann
kom með frá Reykjavík.
Dísa kallaði til Dóra.: „Helga
fagra vill fara til útlanda. Viltu
gera svo vel að aka henni niður að
höfn í bílnum þínum?“
„Ég get það“, sagði Dóri, „en
það er ekki nóg, eða á hún að synda
yfir sjóinn?“
„Nei, nei, svaraði Dísa. „Hún
fer auðvitað á skipi! Ég er búin
að kaupa henni farseðil“.
„Báran þessi tók mig
og bar mig á land“.
Hann benti út á sjóinn,
hálfgrafinn í s'and.
„Skelin mín er brotin“,
bætti hann við,
beygði sig og spurði:
„Hverjir eruð þið?“
Vita skaltu svarið:
„Við erum menn“,
önsuðum við báðir,
við Siggi, í senn.
Kuðungurinn fölnaði
og kipptist í hnút,
því fiskurinn hans
hékk hálfur út.
„Eitt sinn var ég lítill“,
ansaði hann,
„þá sagði hún mamma,
sjáirðu mann--------
-----úti er um líf þitt,
auminginn minn,
þá fer hann í beitu,
fiskurinn þinn'.
„Mennirnir eru góðir“,
mælti ég þá —
og tók hann upp í lófann
til iað sjá —
Ég tók hann milli fingranna
og fleygði honum út í sjó.
Ég vildi að þú vissir
hve hátt hann hló. —
Hafliði M. Sæmundsson.