Unga Ísland - 01.12.1938, Blaðsíða 4

UNGA ÍSLAND
U2
alltaf að nýju hinn undursamlega at-
burð gerast: Guð, sem í kærleika sínum
stigur ofan til mannanna til þess að
„lýsa þeim, sem sitja í myrkri og skugga
dauðans og til að beina fótum vorum á
friðarveg“.
Á himni næturljósin Ijóma
svo Ijúft og stillt og rótt
og unaðsraddir engla hljóma
þar uppi um helga nótt.
Ó, hvað mun dýrðin himins þýða?
og hvað mun syngja englaraustin blíða?
JJm dýrð guðs föður, frið á jörð
og föðurást á barnahjörð.
Það er þetta sem jólin eiga að minna
okkur á, mig og þig, sem ennþá ert barn.
Og það á að fylla okkur fögnuði og gleði,
sem leitast við að verða öðrum Ijós.
breiða yl og kærleika til annara manna,
svo að einnig þeim verði jólin gleðileg.
Ég óska ykkur öllum gleðilegra jóla,
óska ykkur að þið megið 'eignast jóla-
fögnuðinn, sem falinn er í því að eiga
Jesúm einkavin í hverri þraut, og að
ykkur megi takast að veita öðrum gleði
með því að vera góð og ástúðleg börn.
Gleðileg jól!
Sigurður Einarsson.
JÓL í FJÓSINU.
Eftir JOHAN BOJER.
Freysteinn Gunnarsson
þýddi.
Það var dimmt og hlýtt í hjáleigu-
fjósinu1). Munnarnir smjöttuðu í óða
önn á jólaheyinu. Þar voru tvær kýr,
lítill og loðinn hestur inni við glugg-
ann, fimm ær, eitt lamb, einn hrútur,
fáein hænsni og smágrís, sem aldrei
gat þagað og aldrfverið kyrr.
„Ef þú heldur þér ekki saman, svo að
við fáum matfrið, þá hoppa ég bráð-
um yfir milligerðina til þín“, sagði
gamli hrúturinn við grísinn og ygldi
sig um leið. Síðan stakk hann höfðinu
niður í trogið eftir meira heyi og
tuggði og tuggði, eins og hann ætti lífið
að leysa. Og ærnar stóðu hringinn í
kring um trogið, stungu höfðinu niður
í heyið, ýttu því til og hristu það og
tuggðu hver í kapp við aðra.
En úti á flórnum var gamla mamma
á rölti á milli kúnna og kindanna. Hún
hafði margs að gæta og margt að at-
huga. I kvöld hafð i hún gefið kúnum
eintómt hey, en engan hálm. Hestur-
inn fékk fullan stallinn af höfrum,
hænsnin fengu deig, en ekki skemmdar
kartöflur. Dýrin áttu ekki síður að fá
jólamat en fólkið. Það verður engum til
góðs að gleyma því. Þá koma vanhöld
og óþrif í fénaðinn á næsta ári.
Loksins hafði gamla mamma lokið
verkum sínum, og tók hún þá skjóluna
sína og fór. En úti í göngunum snéri
hún við, opnaði dyrnar aftur, leit inn
1) Á smábæjum í Noregi er þaö algengt að
hafa allar skepnur í sama húsij og er það kall-
að fjós. — Þýð.