Unga Ísland - 01.12.1938, Blaðsíða 5

UNGA ÍSLAND
US
í fjósið og bauð gleðileg jól. Því næst
fór hún út. Þar blasti við endalaus
snjóbreiðan og stjörnubjartur himinn.
„Gaman þætti mér að vita, hvað
gamla mamma hefir í kvöldskattinn í
kvöld“, sagði ein ærin og leit upp frá
átinu stundarkorn. Allar skepnurnar í
fjósinu kölluðu húsmóðurina gömlu
mömmu, af því að úr hennar hendi
fengu þær allt, sem þær þurítu til lífs-
ins.
„Hún hefir auðvitað alveg sílgræna
töðu,“ sagði litla lambið. Það stóð við
trogið og þóttist vera að tyggja hey
eins og hinir, þó að það kæmi ekki
niður einu einasta strái. Og svo fékk
það svo vondan hnerra, að nærri lá, að
það kollsteyptist. Heylyktin var allt of
sterk fyrir nefið á litla greyinu.
„Ónei, ég hugsa nú heldur, að hún
hafi saxaðar kartöflur“, sagði ein ærin.
„Það er það besta, sem til er. Og á
hverju hausti eru einstöku kindur, sem
fá eins mikið af því og þær vilja, —
áður en þær eru teknar og bornar út.
Ég hefi sjálf bragðað á þessu góðgæti,
reyndar varð ég að stelast að troginu
til þess að ná í það“.
„Og ég hugsa nú samt, að hún gæði
sér á því, sem er enn þá betra“, sagði
hesturinn og lyfti um leið höfðinu upp
úr stallinum. „Það er til matur, sem
heitir flatbrauð; ég hefi einstöku sinn-
um fengið réttan bita af því, hjá telp-
unni, þegar ég hefi getað laumast að
eldhúsdyrunum og stungið höfðinu inn
í dyrnar“.
Nú görguðu hænsnin. Þau voru sest
upp á prikið sitt yfir glugganum og
létu stélið lafa og störðu út í myrkr-
ið eins og þau væru þungt hugsandi.
Og nú sagði haninn, sem hafði orð
fyrir þeim: „Ef ég væri í hennar spor-
um, þá skyldi ég hafa hafradeig og
mjólk út á. Það er svo gott, að hani
gæti jafnvel farið að verpa, ef hann
fengi nóg af því“.
Gamla kýrin með bjölluna stóð kyrr
og tugði og tugði í sífellu. Alltaf öðru
hvoru tvísteig hún með afturfótunum.
Loksins var hún orðin södd. Þá jórtr-
aði hún ofurlitla stund, síðan hringaði
hún sig á básnum, til þess að geta
klórað sér með tönnunum aftur á möl-
unum. Að því loknu leit hún yfir beisl-
una til hinnar kýrinnar og sagði:
„Mundu nú eftir því, dóttir sæl, að
leggjast á hina hliðina í kvöld. Á jóla-
nóttina snúa kýrnar sér alltaf við a
móti Kyndilmessu. Það er gamall og
góður siður“.
Og síðan seig hún sjálf niður á bás-
inn, beygði höfuðið aftur á bak, lét
aftur augun og jórtraði. „Hafið þið
nú ekki hátt, börnin góð“, sagði hún
litlu seinna. „Nú vil ég hafa næði, það