Unga Ísland - 01.12.1938, Blaðsíða 17

UNGA ÍSLAND
155
Dagurinn var lengi vel sá skemmti-
legasti, er Skúli Bjartmar liafði lifað.
Hann fór inn um alla rétt og fékk að
draga og honum var óspart hrósað. En
svo kom dálítið atvik fyrir.
Skammt frá stéttinni var dálítil slétt
flöt og þar komu saman nokkrir hálf-
stálpaðir strákar og sýndu glímu. Er
þeir höfðu lokið glíniu sinni var þar
einhver náungi sem stakk upp á því,
að þeir hinir yngri, sem þarna voru
margir í hóp, skyldu einnig sýna glímu.
Þetta náði samþykki viðstaddra. Hófst
þá bændaglíma. Bensi hafði verið kjör-
inn foringi annarsvegar og stakk hann
upp á því að Skúli yrði foringi hinna.
Það var samþykkt. Varð nú glíman
bæði snörp og hörð og mátti sjá þar
margar knálegar vendingar og handa-
tiltektir ásamt fallegum brögðum. Fóru
leikar svo að Bensi og Skúli stóðu að
lokum tveir einir uppi og allir þeirra
liðsmenn fallnir. Hafði þá Skúli Bjart-
mar að velli lagt þrjá pattingja á
aldur við sig. Og heyrt hafði hann
utanað sér að fólkið sem á horfði var
farið að tala um það sín á milli, hve
vel hann stæði sig þessi feiti með
rauða bindið. Var honum því mikið í
hug að halda nú velli. Óðu síðan for-
ingjarnir hvor á móti öðrum og tókust
glímutökum. Varð þarna atgangur bæði
langur og harður og mátti lengi ekki
á milli sjá. Gerðust þeir nú móðir ákaf-
lega, en hvorugur lét sig að heldur.
Leikurinn barst víða um völlinn og
skemmtu áhorfendur sér hið besta.
Allt í einu fann Skúli Bjartmar að
Bensi tók annarri hendi neðan í buxna-
skálm hans og hugði víst þannig að
hefja hann á loft. Skúli sá að ekki
mátti svobúið standa og spyrnti fótum
í jörð, sem fastast. En annað hvort
hafa hinar röndóttu buxur verið sér-
staklega lélegar eða átakið býsna fer-
legt, nema að buxurnar rifnuðu alla
leið neðan frá hné og upp að mitti.
Skúli Bjartmar varð nú svo óstjórn-
lega reiður og greip hann slíkur fítons-
kraftur fyrir hönd sinna buxna, að
hann hóf Bensa á loft og sveiflaði
honum niður á völlinn og var það mik-
ið fall. Og þarna stóð svo sigurveg-
arinn lafmóður í gauðrifnum buxum
og lá við að gráta hástöfum. Hann
gaut flóttalegu augnaráði sínu frá
manni til mans, en enginn viðstaddur
hló að honum og var það bót í máli.
Ein ókunnug kona kom og nældi saman
rifuna með öryggisnál. Þetta er bara
saumspretta, sagði hún og síðan gaf
hún honum brjóstsykurmola, en hann
leit á hana sínum gráu augum, sem nú
voru rök af tárum en þó full af þakk-
læti, því að þetta hlaut að vera góð
kona.
Skúli Bjartmar hafði eiginlega enga
ánægju af að vera mikið lengur við
réttina eftir þetta. Hann hafði að vísu
unnið frækilegan sigur, en honum
fannst allir stara svo mikið á hinar
rifnu buxur. Hann varð því eiginlega
feginn, þegar lagt var af stað heim-
leiðis. Var einnig orðinn hálfsyfjaður.
Bensi vai’ð samferða og eitthvað fleira
fólk frá heimili hans. Þeir töluðu ekki
mikið saman, vinirnir. Voru eiginlega
báðir móðgaðir. Bensi fyrir sinn ósig-
ur, en Skúli fyrir sínar buxur. Bensi
reið rauðblesóttri hryssu, sem Sighvat-
ur átti, og var öðru hvoru að láta hana
hlaupa á harða stökki. Skúli skipti sér
ekki af því. Hann vissi sem var, að
Skjóni var miklu fljótari, ef í það fór.
Átti hann að bjóða Bensa að reyna?
En þess þurfti hann ekki, Bensi varð