Unga Ísland - 01.01.1939, Blaðsíða 9

3
UNGA ÍSLAND ----------------------
ánægjan, sem þið verðið aðnjótandi í
skíðaferðunum. Þið eruð almennt ekki
að velta því fyrir ykkur, hvort nokkur
veruleg hollusta felist í þessari útiveru
ykkar. Og þið gerið ykkur líklega ekki
grein fyrir því, að undir niðri er það
beinlínis þörfin og þráin eftir einhverju
meiru en ánægjunni einni saman, sem
kemur ykkur til þess að binda skíði á
fót og flýja til fjallanna.
Hinn ungi og hrausti líkami ykkar
þarfnast áreynslu. — Kyrrseturnar á
skólabekknum eru svo miklar yfir vet-
urinn, að vöðvarnir slappast og verða
linir, ef þið gerið ekkert til þess að halda
þeim við, og þá er víst, að fátt eða ekk-
ert er betra en útiveran upp til fjalla á
skíðum. Hið svala og tæra f jallaloft leik-
ur um líkamann, hressandi og fjörg-
andi, og þegar lungu ykkar fyllast af
þessu tandurhreina lofti, fer um ykkur
straumur af nýju lífi, nýjum kröftum
og nýrri gleði. Áreynslan, sem fellst í
skíðagöngunni kemur blóðinu í æðum
ykkar á hreyfingu, örfar blóðrásina og
færir ykkur stöðugt nýrri og meiri
kraft og þol, sem gerir ykkur kleift að
stunda skólann ykkar af meiri krafti og
ástundun, og þið náið betri árangri í
öllu því, sem þið leggið hönd á. Skíða-
ferðirnar eru því nokkurs konar lífgjafi
í kyrrð skammdegisins, sem kemur að
nokkru leyti í stað sólarljóssins, en svo
hækkar sólin brátt á lofti, og þá fá
fjallaferðirnar ykkar á skíðunum enn
aukið gildi. Það er heilsa ykkar og líf,
sem kallar ykkur út á skíðin. Það er þrá-
in, sem býr í brjóstum ykkar allra eftir
því, að verða stór og sterk, sem hrópar
á ykkur, þegar þið leggið út í hið hreina
vetrarloft, upp til fjallanna, upp á móti
sólinni. Þetta eigið þið jafnan að hafa
hugfast, svo að ykkur takist að fulln-
ustu að virða gildi skíðaferðanna. En
svo er líka annað, sem hér kemur til
greina. Hugsið þið ykkur, hve oft er ó-
fært öllum farartækjum hér á hólman-
um okkar, og hvað þá getur komið sér
vel að vera vanur skíðunum frá barn-
æsku.
Skíðaferðirnar ykkar — börnin góð
— eru tengdar saman af þremur höfuð-
hlekkjum: Hollustu, gagnsemi og gleði.
Og þessir hlekkir eru vissulega þess
verðir, að binda ykkur sem fastast við
skíðin ykkar. Takið tryggð við skíða-
íþróttina, því að það er ykkur sjálfum
og öllum fyrir bestu.
J. V. Hafstein.
Refaveiðar.
Ég var einu sinni vestur við ísafjarð-
ardjúp. Bóndinn stundaði refavoiðar.
Einu sinni fór hann að liggja á greni.
Hann fór um kvöldið, en morguninn eft-
ir fór næst yngsti sonurinn til hans og
kom aftur með annan refinn. Svo kom
bóndinn með hinn refinn og nokkra
yrðlinga. En næsta kvöld leyfði hann
yngsta syni sínum að liggja á greninu,
sem hann lá á nóttina áður. Um morg-
uninn klukkan sjö, kom hann með einn
yrðling heim. Um daginn fór ég í hlöðu
þar sem allir yrðlingarnir voru. Þegar
ég ætlaði að taka einn þeirra upp, þá
ætlaði hann að bíta mig. En þegar strák-
urinn, sem náði honum, tók hann upp,
þá gerði hann honum ekkert. Hvers
vegna beit yrðlingurinn hann ekki? Af
því að þegar strákurinn sá hann fyrst,
þá var hann fastur með hálsinn í bog-
anum og hann hafði tekið yrðlinginn úr
boganum.
Guðm. Gestsson (13 ára).