Unga Ísland - 01.02.1939, Blaðsíða 15

UNGA ÍSLAND
25
Vetur gamli skraddari.
Vetur gamli var sannarlega góður
skraddari. Hann bjó í hvítu húsi —
mjallahvítu húsi. Þakið var hvítt, glugg-
arnir hvítir og dyrnar hvítar. Sjálfur
var Vetur gamli skraddari alltaf í
hvítum fötum. Síða skeggið hans, sem
náði alla leið niður að hnjám var drif-
hvítt, löngu hárlokkarnir voru silfur-
hvítir og gleraugun hans tindruðu og
glitruðu, rétt eins og í þeim væri feg-
ursti ís. Já, það var hreinlegt í kring
um hann Vetur gamla skraddara.
Einn góðan veðurdag barst sú fregn
út um víða veröld, að Vetur gamli
skraddari væri búinn að auglýsa eftir
31 dags hjálp. Hann hafði víst mikið
að gera gamli maðurinn, og meðhjálp-
arinn átti helst að vera vanur skradd-
ari.
En það var dálítið skrítið hvemig
þetta barst út, svona víða. Það voru
þrestirnir, sem sátu á húsþökunum og
trjágreinunum, vindurinn, sem þaut
í skóginum og yfir slétturnar og fjöll-
in, hundamir, sem röltu bæ frá bæ og
hrafnarnir, sem sátu á fiárhúsunum,
sem kölluðu þetta út um allt. svo bó að
Vetur gamli hefði sett tilkynningu í
útvarnið, þá hefði hún ekki hevrst víð-
ar. Já, betta voru sannarlega góðir
auglýsendur.
Ferðamaður nokkur, að nafni Des-
ember hevrði þessa frétt hegar-hann
var á ferð í gegn um skóginn. Og þar
sem hann var nú búinn að vera at-
vinnulaus í ellefu mánuði, bá hraðaði
hann för sinni sem mest hann mátti
til hvíta hússins. og bað um vinnu.
Henninn var hann — loksins fékk hann
atvinnu.
„Hana“, sagði Vetur gamli skradd-
ari, um leið og hann sýndi hinum ný-
komna vinnumanni efnin sín. „Þú
verður að sauma úr eintómu hvítu, og
svo áttu að brydda það með silfri.
Hérna læt ég þig fá flauelið hvíta, sern
er mjúkt eins og mjöllin, og hér ev1
svo blikandi stjörnur og silfurþræðir
til skreytingar".
„Gott og vel“, sagði Desember og
settist svo að vinnu sinni.
Hann vann nótt og dag án þess að
unna sér nokkrar hvíldar. Hann saum-
aði allar hugsanlegar flíkur: skvrtur,
frakka, kjóla, jakka, buxur, sokka o.
s. frv. Og á hverjum morgni kom Vetur
gamli skraddari og tók á burtu hin ný-
gerðu föt. Hann fór með þau út og
breiddi þau á trén, runnana, steinana,
heiðamar, fjöllin, göturnar og húsin —
rétt eins og honum best þótti — svo
allt varð eins og þakið snjó. Þegar 31
dagur var liðinn fékk Desember kaup-
ið sitt og yfirgaf svo Vetur gamla
skraddara. Þá flaug aftur út sú fregn,
að gamla Vetur skraddara vantaði enn
annan meðhjálpara í 31 dag.
í þetta sinn drap ferðalangur að dyr-
um á skraddarastofu Veturs gamla, og
var hann líka búinn að vera atvinnu-
laus í ellefu mánuði.
Yfir sér hafði hann skikkju mikla,
var í háum stígvélum, og geysimiklum
kraga úr hvítu bjarnarskinni um háls-
inn, en á höndum selskinnsvetlinga.
Kvaðst hann heita Janúar, og óskaði
eftir atvinnu.
Þá sagði Vetur gamli skraddari:
„Sá sem á undan þér var, reyndist
ágætlega, en þó var galli á sniði hans,
en hann var sá, að klæðnaðir þeir, er
hann saumaði, reyndust alltof þunnir.
Ég verð því að krefjast þess af þér, að
þú saumir þykkar og hlýjar flýkur,