Unga Ísland - 01.04.1939, Page 8

48
UNGA ÍSLAND
líka, að hún myndi berjast alveg til
dauða. Þessvegna skreið hann urrandi
út úr grenismunnanum og hrópaði:
,,Hver hundur þorir að gelta í sínu
eigin greni. Við skulum nú sjá hvað
,,flokkurinn“ segir um þetta fóstur-
barn ykkar. Ég á það, og það mun
enda sitt vesæla líf á milli tanna
minna — það skuluð þið fá að vita —
þjófahiski!“ Úlfamamma lagðist laf-
móð hjá hvolpunum, en Úlfapabbi
mælti til hennar áminningarorðum:
„Sannindin voru þó svo mikil í orðum
Shera Khan, að eitt er víst, að við
verðum að framvísa barninu á þingi
„flokksins“ okkar. Viltu vinna það
til?“ „Vinna það til“, gelti hún. „Hann
kom hingað að næturlagi — nakinn,
einmana og soltinn, og þó óttaðist
hann ekkert! Sjáðu! Hann er þegar
búinn að stjaka einum hvolpanna frá
spenanum. Og halti slátrarinn hefði
drepið hann og hlaupist á brott til
Waingunga, en dalafólkið hefnt sín
á okkur fyrir ránið. Vinna það til! Já,
þú getur verið viss um það. Liggðu
kyrr, litli froskur, ó Mowgli — því
Mowgli, froskurinn, skal verða nafn
þitt — og sá tími mun koma, að þú
munt elta og drepa Shera Khan, eins
og hann hefir elt og reynt að drepa
þig“.
„En hvað segir „flokkurinn“? sagði
Úlfapabbi. Lög skógarins mæla skýrt
fyrir um það, að sérhver úlfur, er gift-
ir sig, geti yfirgefið sinn flokk; en
undir eins og hvolpar hans eru orðnir
svo stórir að geta gengið óstuddir, á
hann að sýna þá flokknum, sem vaná-
lega kemur saman einu sinni í hverj-
um mánuði, þegar tunglið er fullt og
skín yfir klettinum þar sem úlfaþing-
ið er háð, svo að úlfarnir geti kynnst
þeim.
Eftir þessa framvísun geta hvolp-
arnir hlaupið hvar sem þeim líkar, og
hver úlfur í flokknum, sem drepur
þá, áður en þeir hafa fellt hinn fyrsta
hjört er morðingi og er réttdræpur
hvar sem er. Og ef þú hugsar um
þetta, munt þú sjá að svona á það að
vera. Úlfapabbi beið þar til ungar
hans gátu hlaupið spölkorn, og svo
loksins hélt hann kvöld eitt til kletts-
ins, þar sem úlfaþingið er háð með
Úlfamömmu, hvolpana og Mowgli í
för með sér.
Staðurinn, þar sem úlfarnir héldu
þing sitt var á fjallsbrún, sem þakin
var stórgrýti og hamrabeltum, og
voru þar felustaðir fyrir hundruðir
úlfa.
Akela — stóri, hvíti, einmana úlf-
urinn, sem vegna kænsku sinnar og
afls var foringi flokksins — lá á einni
klettabrúninni. Rétt fyrir neðan hann
sátu tugir úlfa á öllum aldri frá svört-
um vetrungum, sem héldu að þeir
gætu hjálparlaust drepið hjört í einu
stökki, og svo ilbleikir öldungar, sem
höfðu leikið sér af því svo tugum
skipti. Akela var búinn að vera for-
ingi þeirra í eitt ár. Tvisvar sinnum
hafði hann dottið í úlfagryfju á sín-
um yngri árum; og í annað sinn héldu
mennirnir að hann væri dauður, því
að hann hafði svo lengi legið meðvit-
undarlaus eftir högg þeirra, og létu
þeir hann því afskiptalausan; og af
þessu getið þér séð, að Aela þekkti
mennina og háttu þeirra.
Það voru ekki haldnar margar ræð-
ur á þinginu. Hvolparnir léku sér við
hlið foreldra sinna. Stöku sinnum stóð