Unga Ísland - 01.04.1939, Blaðsíða 12
52
Fjárhagsástæður Unga íslands hafa
versnað síðustu árin, svo eigi má leng-
ur fram vinda á þann hátt.
Forystumenn R. Kr. í., sem er eig-
andi blaðsins, hafa því nú falið rit-
stjórum þess að rannsaka þær leiðir,
sem fara má til að forða blaðinu frá
fjörtjóni, og reisa því um leið viðun-
andi starfsgrundvöll.
Gaumgæfilega og nærgætnislega hafa
aðstæður verið athugaðar, og reynt að
finna farsæla lausn á vandamáli þessu,
sem sé tvennt í senn: réttlætanleg og
um leið ekki verulega tilfinnanleg. Hér
koma eðlilega fleiri sjónarmið til
greina, en þegar öll kurl eru til grafar
komin, þá sýnist ekki nema ein leiðin
faranleg, sem bjargað gæti blaðinu, en
hún er sú, að hækka söluverð þess úr
kr. 2,50 upp í kr. 3,00 árganginn. —
Oss dylst ekki, að leið þessi er ekki
vænleg til vinsælda, en við teljum að
hjá henni verði ekki komist að þessu
sinni.
Það yrði of langt mál hér, að telja
allt það, sem til greina gat komið í
þessum efnum. En Unga Island vonar
það, að kaupendur þess beri það traust
til útgáfustjórnenda þess, að þeir trúi
þeim til að velja þá lausnina, sem bezt
fær trygt áframhaldandi útkomu blaðs-
ins og varanlegt líf þess. Um leið bera
útgefendurnir það traust til kaupenda
Unga íslands — að þeir bregðist ekki
illa við þessu, og um fram allt greiði
blaðið skilvíslega, því að vitanlega er
það eitt höfuðatriðið í lausn þessa
vandamáls.
Með kærri kveðju.
F.h. Unga íslands.
Arngrímur Kristjánsson.
Jakob Hafstein.
------------- UNGA ÍSLAND
Oretfándaskemmtunin.
Þegar við komum í skólann eftir
jólafríið, 3. janúar, flutti Áslaug,
kennarinn okkar, þann gleðiboðskap,
að hún ætlaði að halda skemmtun á
þrettándanum fyrir okkur skólabörn-
in. Skyldi þar verða jólatré og önnur
skemmtun eftir föngum. Áttum við
að hjálpa til að búa út skraut á jóla-
tréð, en Áslaug gaf allt efnið, tréð og
góðgætið.
Þrjú okkar skólabarnanna áttum
að lesa upp sögur og kvæði, og öll átt-
um við að syngja sálma og lesa kvæði
í kór.
Ég beið þrettándans með eftirvænt-
ingu. Tíminn þokaðist hægt en leið þó.
Og dagurinn rann upp, en ,ekki bjart-
ur. Loftið var alskýjað og snjókoma
nokkur. Útlitið var ekki glæsilegt með
skemmtunina okkar.
Hvernig stóð á þessu, hugsaði ég,
það er þó sagt, að það gefi hverjum
svo, sem hann er góður. Vorum við
þá svona vond? Nei, það gat ekki ver-
ið. Þegar leið á morguninn fór að
greiða til í lofti, og loks barð bjart
og gott veður. Ekki erum við þá svo
afleit, hugsaði ég, og bjó mig í skyndi
til ferðarinnar.
Færðin var ekki góð, þó snjórinn
væri ekki mikill, en jörðin var þíð og
blaut undir snjónum. Ferðalagið gekk
þó sæmilega, og kom ég með þeim
fyrstu á samkomustaðinn. Þó veðurút-
litið væri slæmt um morguninn, komu
nú flestir skólakrakkarnir, en fátt
kom af fullorðnu fólki, þó allir for-
eldrar barnanna væru jafn velkomnir.
En ekkert skyggði það á okkar á-
nægju, við skemmtum okkur hið besta,