Unga Ísland - 01.04.1939, Blaðsíða 18

58
UNGA ÍSLAND
KISA FRÁ HLÍÐ.
„Mjá“ sagði kisa og mjálmaði hátt
ein úti í skoti, hún átti svo bágt.
í kassa hún fæddi ketlinga-fans.
Kveið hún því máske að koma þeim
til „manns“. —
Að koma þeim í heiminn var kannske
ekld verst.
En ef þeir yrðu drepnir. — það
yrði kvölin mest.
Átta voru drepnir, en einn varð
henni hjá.
Upp rak hún kisa aumkunarlegt mjá.
Engan þessara átta aftur hún sá.
Traustið til mannanna msiti hún þá.
í kjaftinn þennan eina hún kisa
einbeitt tók.
og laumaðist um nótt út í lamb-
húshlöðukrók.
Allir fóru að leita, en árangurslaiíst.
í hlöðunni faldi hún sig fram undir
haust.
Hún leitaði til fjalla, er lömbin komu
í hús.
Friðaði þar hungrið með fugli eða mús.
Með syninum ein uppi í urðum hún býr,
vesalings einmana útilegudýr. —
Hugurinn hvarflar að eldstóar-yl.
Hér má hún stríða við hungur og byl.
Sér hún í huganum Sigga frá Hlíð.
Oft hafði hann sýnt henni atlotin blíð.
Draumarnir hverfa út í deyjandi tóm.
Sumarið kemur með sólskin og blóm.
Þá læðist hún kisa um lynggróna hlíð.
Seiðandi mátt hefir sumarnóttin blíð.
Í fuglanna ríki, í frelsi og ró,
gleymir hún vetri, gaddi og snjó.
Átta liða vetur, enginn veit neitt.
Ellin markar rúnir, útlit kisu er breytt.
Líkaminn er liertur við hríðar og fönn.
Skapið er úfið sem ólgandi hrönn. —
Um frostkaldan vetur, í fannkyngi
og hríð
og svartnætti, villtist Sigurður frá Hlíð.
Leitar hann bæja með lamaðan þrótt,
öfug er stefnan og ömurleg nótt.
Fellur hann niður í forstkaldan snjó,
sigur þá að honum svefnhöfgi og ró.
Frá honum örskammt í urðinni býr
hungrað og einmana útilegudýr.
Fannbarinn lcöttur fikrar sig nær,
búinn til varnar er kjaftur og klær.
Háð er um augnablik helþrungið stríð,
sigrað af minningu um Sigurð í Hlíð.
Svo leggur hún trýnið sitt, loðið
og grátt
og magurt á kinn hans og mjálmar
hátt.—