Unga Ísland - 01.05.1939, Blaðsíða 5

RUDYARD KIPLING:
UNGA ÍSLANÖ -----------------------
ára, og nú er ég tólf ára. Þá er brúð-
an sex ára, og ekki stækkar hún mikið.
Ég á líka bangsa, sem ég fékk þegar
ér var tveggja ára, og hann er búinn
að missa annað eyrað og er dálítið
heyrnardaufur, sem von er. Bangsinn
og brúðan, sem heitir Anna Lísa, eru
bestu leikföngin mín, og mér þykir
vænst um þau.
Þ. C.
Besta leikfang,
sem ég hef eignast.
Þegar ég var sex ára, var mér gef-
inn bátur af ókunnugum manni, sem
var á norsku hvalveiðaskipi. Nefndi ég
bátinn „Aldan“. Fyrsta sinn, sem ég
sá bátinn hjá manninum, gerði ég mér
í hugarlund, að ríkasti maður í heimi
myndi eiga hann. En það var nú ekki.
Þetta var einhleypur og fátækur mað-
ur. Hann sagðist hafa fundið hann á
reki á ísafjarðardjúpinu. Báturinn var
sextíu sentimetra langur og tólf senti-
metra breiður. Á honum var „lúkar“
með rennihurð á, sem var hægt að
draga til. Eins var með stýrishúsið, en
inni í því var stýri, sem var hægt að
snúa til. Það voru líka segi á bátnum,
og mátti draga þau niður og upp, eft-
ir vild. Neðan á byrgðingnum var þunn
járnplata til hlífðar trénu. Mig fýsti
að sjá hvernig báturinn sigldi og fékk
föður minn til að hagræða seglunum.
Mjög þótti mér báturinn tígulegur, er
hann slagaði fram og aftur um ísa-
fjarðardjúp. Var hann sóttur á árabát.
Þegar ég var orðinn 10 ára, var ég
í sveit vestur á Mýrum. Var ég þá með
bátinn. Var vindur á austan og hugði
ég að láta bátinn sigla hliðarvind.
Tókst það lengi vel, en þegar ég ætl-
63
'fírœður 'TTCowcjli.
Dýil helir Jakob Hafsiein.
Framhald.
„í fyrsta lagi er það skammarlegt
að drepa nakið barn. Og í öðru lagi
getur það orðið ykkur að miklu liði
að láta hann vera með ykkur. Baloo
hefir mælt með honum. Og nú býð ég
ykkur uxa — feitan uxa, nýdrepinn,
spölkorn héðan, eí þið viljið viður-
kenna mannabarnið, eins og lögin
heimila. Er erfitt valið?“
Öskur og köll ótal radda hljómuðu:
„Hversvegna ekki? Hann deyr
hvort eð er í vetrarrigningunum, og
sólin mun brenna hann til dauða. —
Hvaða mein getur nakinn froskur gert
okkur? Látum hann bara hlaupa í
(,.flokknum“. Hvar er uxinn, Bag-
heera? Við viðurkennum frelsi hans“.
Þá hljómaði aftur rödd Akela: „Sjáið,
rannsakið hann gaumgæfilega, ó, úlf-
ar!“
Mowgli var svo önnum kafinn að
leika sér að smásteinum, að hann
veitti því alls engan gaum að úlfarnir
komu einn og einn og athuguðu hann.
Loks hlupu þeir allir niður fjallið til
þess að gæða sér á dauða uxanum, svo
að eftir urðu á þingstaðnum aðeins
Akela, Baloo, Bagheera, Mowgli og
úlfarnir hans. Öskur Shera Khan
aði að taka bátinn, var hann horfinn
mér sýnum. Ef hann hefir ekki kom-
ið einhversstaðar að landi, þá siglir
hann úti á hafinu bláa. — Svo lýk ég
þessari sögu með því, að ég hef víst
grátið mig í svefn. li. Þ.